Jildou Dijkstra: “Goede mindset en instructrice is alles”

“Toen ik Joost voor de eerste keer in zijn stal zag staan was ik direct gek op hem. Hij is super stoer, daar kun je niet omheen als je hem ziet. Ik besloot hem klinisch te keuren en als dat goed bleek, besloot ik de rontgenologische keuring te laten voor wat het was. Zogezegd, zo gedaan. Binnen twee weken was hij van mij, ik was door het dolle heen”, vertelt Jildou aan Hoefslag.

Veel moeite

De twee gingen aan de slag. Joost was zadelmak, maar daar was het ook wel mee gezegd. “Ik heb hem dus bijna alles zelf geleerd. We begonnen rustig met longeren en werken aan de hand, na één jaar ben ik het rijden wat meer gaan oppakken. Al snel merkte ik dat de dressuur ons niet lag. Ik kreeg Joost niet nagefelijk, Joost is geen grote beweger, zijn afstamming is onbekend en ik ben natuurlijk geen bekende naam binnen de sport. We moesten heel veel moeite doen om af en toe een winstpunt te behalen in het B en dat leidde tot frustratie. Ik verloor mijn plezier in de dressuur.”

“Springen daarentegen ging een stuk beter. Bovendien is dat meer zwart-wit dan dressuur. Er valt een balk of niet. We deden dit beide met veel plezier, tot Joost een dik been kreeg. ‘Overbelasting’, volgens de dierenarts. Joost ging een tijdje op rust, waarna ik weer met hem aan de slag ging. Na zijn herstel kregen we een ongeluk. Joost schrok, belandde in een sloot en toen hij eruit sprong viel ik eraf. Ik kwam onder Joost terecht en daarna stond hij op mijn kuitbeen. Ik hield er een grote wond aan over, die door verschillende infecties maar moeilijk herstelde. Na ongeveer een half jaar was ik weer de oude. Toen ik Joost op een dag uit het land haalde, had hij wéér een dik been. Opnieuw rechtsvoor. Het voelde niet goed, want doordat hij een half jaar ‘vakantie’ had gehad op het land, kon het geen overbelasting zijn.”

Stoppen met springen

Jildou ging terug naar de dierenarts en liet foto’s maken. “Wat bleek? Zijn achterbenen waren tip-top in orde, maar bij beide voorbenen zijn de sesambotjes gekarteld. Als je gaat springen wrijven de pezen langs het bot, waardoor verkalking ontstaat in de pees. De dierenarts adviseerde te stoppen met springen en om Joost tijdens de dressuur extra goed op de achterhand te houden. Mijn wereld brak, ik was eindelijk genezen van het ongeluk en we focusten ons niet zonder reden op het springen.”

Jildou heeft toen even getwijfeld of ze Joost zou verkopen. “Het was zo frustrerend geweest dat de dressuur niet lukte. Ik had er geen zin in om me daar weer op stuk te moeten bijten. Maar als ik me dan verbeelde dat hij met zijn nieuwe eigenaar mee zou gaan, dan brak mijn hart. We hebben een super goede band, hij kan er niets aan doen dat hij het heeft en bovendien had ik het kunnen weten als ik hem röntgenologisch had laten keuren. Ik besloot dat Joost zou blijven, ik zou me aanpassen.”

Plezier teruggevonden

Vervolgens bleek het onmogelijk mogelijk. “In het verleden vond ik dressuur hartstikke leuk, maar doordat het niet lukte met Joost raakte ik gefrustreerd. Dat moest toch anders kunnen? Ik ging op zoek naar een goede instructeur en vond deze in de vorm van Wendy Lootsma. Samen met haar zijn we gekomen tot waar we nu zijn, startgerechtigd voor het L2. Ze heeft altijd in ons geloofd en weet de juiste snaren te raken. Door haar heb ik geleerd om Joost nagefelijk te rijden, en om altijd het grotere plaatje in gedachten te houden. Ik kreeg weer plezier in de trainingen en zélfs in de wedstrijden. Hij is misschien niet de meest spectaculaire beweger, maar daar heb ik me bij neer gelegd. We rijden niet om te winnen of om veel punten te behalen. We rijden onze eigen proef en houden ons aan ons plan. Oók op wedstrijd bewust blijven rijden, dat was ik uit het oog verloren.”

“Een goede instructeur én de goede mindset is in mijn ogen super belangrijk. Ik heb geleerd om te blijven focussen op mezelf, en niet op de concurrentie of de punten. Ik stel nu vaak taken op in mijn hoofd, met dingen waarvan ik wil dat ze goed gaan in de proef. Als die dingen lukken, is het wat mij betreft geslaagd.”

Blijven luisteren

Jildou heeft haar plezier dus weer helemaal teruggevonden. En Joost? “Die gaat ook goed. Af en toe speelt zijn been nog wel op, maar dan geef ik hem vrij. Het is de kunst om naar hem te blijven luisteren en om hem op tijd te laten herstellen. Met het juiste management kunnen we een heel eind komen, ik hoop dat dat misschien het Z mag zijn! Of dat gaat lukken weet ik niet, maar het is een mooi doel om in mijn achterhoofd te houden.”

Wil jij het avontuur van Jildou en Joost volgen? Neem dan een kijkje op hun Instagramkannaal via @JDJoost.

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via hoefslag@mphorses.nl is niet toegestaan

Foto: FMH Fotografie