Buitenrijden met Marcelle de Kam: “Goed voor de mindset!”

Haar prachtige Domburg Holiday Resort Stables is een PaardenWelkom bedrijf en is te vinden op buitenrijden.nl. Het ligt op de grens van waar het Walcherse polderlandschap overgaat in duinlandschap. Met twintig minuten stappen, ben je op het strand. 

“Ik kan me dan ook niet voorstellen dat mensen nooit naar buiten gaan met hun paard”, lacht deze nuchtere, hardwerkende Zeeuw.

“Buitenrijden is goed voor de mindset, zowel van paard als ruiter, maar ook training-wise kun je enorm veel profijt hebben van buitenrijden als je het terrein slim benut.” - DIANA BLOEMENDAL

Marcelle de Kam

Marcelle vertelt enthousiast terwijl zij en haar dochter opstappen: “We gaan regelmatig naar buiten hier. Buitenrijden is goed voor de mindset, zowel van paard als ruiter, maar ook training-wise kun je enorm veel profijt hebben van buitenrijden als je het terrein slim benut. Bijvoorbeeld een bergje op- of afrijden, een keer door een plas en je kunt hele stukken rechtuit. Ideaal voor het rechtrichten of om bijvoorbeeld te werken aan je appuyementen.”

Toekomstplan

Vanaf Domburg Holiday Resort Stables ben je binnen een mum van tijd op het strand. “Helaas ontkom je er nu nog niet aan dat je stukjes over de openbare weg moet, maar we zijn bezig met een ambitieus plan om binnen een aantal jaar de Westrand van Domburg en het Plan Kustvisie met elkaar te verbinden.”

“Zo kan iedereen op een leuke en veilige manier hier in de omgeving buitenrijden en dan niet alleen richting de duinen en het strand, maar ook in de polder. Het zou niet alleen een ontzettende boost voor ons bedrijf zijn als je direct de ruiterpaden op kan via de uiterwaarden, maar je lost bijvoorbeeld ook het mestprobleem op de openbare wegen op. Het biedt een ontzettend mooi perspectief voor recreatie en sport, denken wij.”

“In 2018 ben ik de opleiding Coach 5 gaan doen, met in mijn achterhoofd dat Jan van Beek daarbij mijn mentor zou worden. Dat liep helaas anders” - Foto: DIANA BLOEMENDAL

Onverwachts bondscoach

Tot vier jaar geleden, toen Marcelle in 2019 plots de veel te jong overleden eventingcoach Jan van Beek opvolgde als bondscoach Junioren en Young Riders eventing, zag haar leven er heel anders uit.

“Ik zat toen in een hele andere fase. Ik reed meer en ging regelmatig op concours. Ik gaf toen al wel veel les. Lesgeven en coachen, heeft me altijd ontzettend aangetrokken. Als je me destijds had gevraagd om te kiezen tussen paardrijden of lesgeven, dan had ik ook toen al voor lesgeven gekozen. De omgang met mensen, het ze iets kunnen leren en zo het groeiproces kunnen zien en er deel van uit te mogen maken, dat vind ik ontzettend leuk. Ook het mentale aspect om je leerlingen zo te coachen dat ze ervoor durven gaan, vind ik heel erg gaaf.”

“Zodoende kwam de Coach 5-opleiding op mijn pad. Het leek me ontzettend leuk om me op die manier verder te ontwikkelen als coach. Ik weet nog dat ik destijds Jan van Beek om advies heb gevraagd of het wel wat voor mij zou zijn. Hij was meteen enthousiast. In 2018 ben ik de opleiding gaan doen, met in mijn achterhoofd dat Jan daarbij mijn mentor zou worden. Dat liep helaas anders.” Jan overleed in het jaar dat Marcelle haar opleiding was begonnen.

Enkele maanden later kreeg ze een belletje van de KNHS, of ze eens op gesprek wilde komen als eventuele opvolger van Jan. “Het is zeker niet zo dat ik altijd al de ambitie had om bondscoach te worden, zeker niet. Ik had het ook nooit durven dromen. Ik vond mezelf nog vrij jong voor een dergelijke functie en nog relatief onervaren. Ik was nog bezig met mijn Coach 5-opleiding, maar goed, soms rolt het balletje een keer zo.”

“En ik moet zeggen, ik vind het een hele leuke baan. Uiteraard moet ik nog steeds veel leren. Het is een proces dat nooit stopt en je moet er tegen kunnen dat men een mening over je heeft. Je hebt met ontzettend veel mensen te maken. Je moet je weg zien te vinden in hoe je daar op een correcte manier mee omgaat. Niet iedereen is tevreden te houden, soms moet je harde keuzes maken. Dat hoort bij het vak.”

“Ik ben van nature niet enorm prestatiegericht, maar vooral heel erg bezig met het welzijn van het paard. “ - DIANA BLOEMENDAL

Van trainer naar coach

Het mooiste van bondscoach zijn, is voor Marcelle de omgang met de ruiters. “Met die gasten ergens naartoe werken. Dat is super mooi. De groep bestaat dit jaar weer uit onwijs leuke lui en de sfeer onderling is goed. Heel fijn. Ik vind dat ook belangrijk, rust in een groep.”

“Ik merk wel dat met de jaren mijn rol als bondscoach wat is verschoven. Waar ik als trainer-coach ben ingestapt, ben ik inmiddels meer coach. Het wordt allemaal veel professioneler. Tegenwoordig komt vaak de eigen trainer mee en hebben combinaties zelfs meerdere trainers; voor het springen, voor de dressuur en voor de eventing.”

“Het is altijd wel een beetje een grijs gebied tussen trainer en coach als bondscoach-zijnde moet ik bekennen. Als je kaderleden het heel goed doen, hoef je alleen maar te observeren en faciliteren, maar soms vraagt iemand ook een keer wat meer van je.”

“Een stukje vertrouwen kunnen geven, is essentieel”  - Foto: DIANA BLOEMENDAL

Geloof, vertrouwen en hard werken

Zelf heeft Marcelle in haar jeugd meerdere EK’s gereden bij de pony’s en deze ervaring komt haar nu in haar functie als bondscoach goed van pas. 

“Ik heb met veel topcoaches mogen trainen, zoals bijvoorbeeld Martin Lips, Jan van Beek, Roelie Bril en Karen Galema. Van iedereen leer je veel en neem je dingen mee. Ik heb weleens op een rijtje gezet aan welke punten ik per coach echt wat heb gehad. Wat ik bijvoorbeeld belangrijk vind, is dat je makkelijk benaderbaar bent, ook op momenten dat het even niet zo lekker gaat.”

“Juist dan is die mentale steun zo waardevol! Een stukje vertrouwen kunnen geven, is essentieel. Geloof geven. Alleen dan kan je tot de juiste resultaten komen. Ik ben van nature niet enorm prestatiegericht, maar vooral heel erg bezig met het welzijn van het paard. Hoe bijzonder is het dat die dieren dit allemaal voor ons doen? Een paard dwing je geen cross door, hoor. No way.”

“Als coach probeer ik mijn mensen wél naar die prestatie toe te praten, maar ook dat ze daarbij nooit het paard uit het oog mogen verliezen. We hebben een voorbeeldrol daarin, vind ik. Daarnaast probeer ik iedereen mee te geven dat je hard moet willen werken. Dat levert je het meeste op. Met heel goed paardrijden, rust en vertrouwen en een goed team om je heen creëren, kom je verder dan met de mooiste zadels, vrachtwagens en duurste paarden.”

Met een eigen stal, partner van Domburg Holiday Resort Stables, bondscoach en ook nog moeder, zijn het veel ballen die Marcelle heeft hoog te houden. - Foto: DIANA BLOEMENDAL

Sportief een stap terug

En hard werken kan Marcelle wel. Met een eigen stal, partner van Domburg Holiday Resort Stables, bondscoach en ook nog moeder, zijn het veel ballen die Marcelle heeft hoog te houden. “Gewoon een kwestie van een goede taakverdeling”, lacht Marcelle nuchter. 

“Plannen en hard werken. Mijn partner Jan Willen had voorheen een hele drukke baan, maar hij is per 1 april volledig in de VOF gegaan. Dat geeft veel rust. Zo kunnen mijn ouders ook een keer makkelijker weg en het geeft mij meer flexibiliteit als Jan Willem voor onze zoon Julian thuis is. Daarnaast hebben we fantastisch personeel op stal. Echt hele fijne meiden. Ik kan altijd met een gerust hart weg. De grootste stap terug heb ik moeten doen in mijn eigen rijderij.”

“Toen ik net begon als bondscoach, had ik nog het idee dat ik af en toe zelf een internationale wedstrijd kon meepakken. Ze lachten me daar toen al om uit, maar daar hebben ze dus gelijk in gekregen”, grinnikt Marcelle. Toch is het onlangs weer een beetje gaan kriebelen. 

“Ik heb vorig jaar een vijfjarige van Merel Blom gekocht en in juni hebben we ons eerste L-cross gereden. Heerlijk! Op den duur komen er ook weer wat andere jonge paarden aan. Het rijden gaat sowieso nooit meer weg voor mij. Ik zal dat altijd blijven doen. Ook om me te blijven realiseren hoe moeilijk het ‘spelletje’ is. Momenteel is mijn rijden wel iets beperkt tot voornamelijk het trainen van paarden van klanten. Dit omdat er vrijwel geen weekend vrij is voor mij om zelf te kunnen starten, maar dat is voor het moment goed zo. Ik heb zeker niks te klagen en ik geniet volop van alles wat ik doe!”

Tekst: Wies Zwanikken | Foto’s: Diana Bloemendal