Britt Dekker wint zilver op het EK voor Iberische paarden: “George maakt al mijn dromen waar”

Strijden voor eigen land

We spreken Britt als ze onderweg is naar huis vanuit het Belgische Welkenraedt. “De prijsuitreiking vindt op zondag plaats, maar helaas moest ik naar huis. Ik weet al sinds februari dat ik morgen een camera repetitie heb voor een nieuw programma met Wendy van Dijk en John de Mol”, steekt ze van wal. Een internationale wedstrijd was nieuw voor Britt. Ze vertelt “We kwamen woensdag aan en toen zag ik al die stalgangen met gekleurde vlaggetjes. Er waren Engelsen, Fransen, Tsjechen en nog veel meer landen. Op een normale Nederlandse wedstrijd kent iedereen elkaar en ligt er niet zoveel druk op. Maar nu moest ik echt strijden voor mijn eigen land, dat was zo cool.”

Rassenklasse

“Met kickboksen heb je gewichtklasses, maar nu heb je echt een rassenklasse. Je strijdt tegen je eigen soortgenoten. Ik ben super blij met onze zilveren medaille, dat is mijn lievelingskleur. Brons vind ik niet zo’n mooie kleur en ik draag nooit goud. De Franse amazone won goud en ze had echt een heel goed paard en reed een strakke proef. Ze heeft terecht gewonnen want alles was perfect”, lacht Britt. “Ik wilde hier vorig jaar al aan deelnemen, maar toen was er corona en daarvoor werd het georganiseerd in Italië. Dat vond ik een hele reis en dat gaat met mijn werk niet en ik vond het ook wel zielig als George voor deze wedstrijd zo ver zou moeten reizen. Nu was het in België en dat is goed te doen.”

 ‘Elke Nederlandse rit was een reden voor een feestje’

Britt en George wonnen goud op het NK voor Iberische paarden en de beste drie mochten door naar het EK. “Ik vond het super cool om hier überhaupt te mogen rijden. Een uitje met de paarden is voor mij een soort ponykamp voor volwassenen. Je bent de hele dag met je paard bezig, lekker borstelen en wandelen. George snuffelt ook iedereen zijn mest”, vertelt ze grappend. Op het EK heerste er een goede sfeer op het Nederlandse kamp. “Je krijgt een echt teamgevoel en ieder land die geen oranje shirt draagt wil je verslaan. Je vorm van blijheid is heel groot en elke Nederlandse rit was een reden voor een feestje. We werden een soort familie, we hielpen elkaar en stonden bij elkaar te juichen. Als ik verlies van een Nederlander vind ik dat niet erg, maar ik hoor liever wel het Wilhelmus dan het Franse volkslied.”

Op de renbaan in Brabant

“Ik heb de kür van Emmelie Scholtens mogen lenen die ze reed met Dorado. Toen ik hem thuis had geoefend kwam ik erachter dat Dorado alleen wat harder ging dan George. Joost Peters had de muziek nog een klein beetje aangepast, maar ik kom op een paar punten nog niet uit. Ik ben ook een leek op het gebied van een internationale wedstrijd. Zo had ik nog nooit van een sound check gehoord. Tijdens de sound check stond er iemand naast me en die zei dat de muziek harder moest. Dat had ik doorgegeven en de volgende dag bleek dat hij half doof was. De muziek stond mega hard dat ik out of control was. Ik bleef heel geconcentreerd de lijnen rijden, maar ik had meer het idee dat ik op de renbaan in Brabant reed. Hij schoot weg en in de galop dacht ik, hij gaat op vol. Als je maar blijft lachen en netjes probeert je oefeningen te rijden kom je dus nog best ver. Hij wordt wel heel ruig, maar voor het nette moet ik nog een beetje beter oefenen. Tijdens het rijden was ik al aan het rekenen, als ik de appuyementen goed rij dan kan ik daar een 9 voor halen en dan kunnen de wissels mis gaan. Dat was uiteindelijk ook zo en we kregen van één jury zelfs 76%, echt mega vet!”

‘Paard kunnen zijn’

“Wat ik geweldig vind aan PRE’s zijn hun karakter. Ze willen heel graag met je samenwerken. Ik ben snel een bange ruiter, maar bij George vind ik hoe meer hoe leuker. Hij maakt al mijn dromen waar, een gouden paardenfilm, een televisieserie en hij verkoopt stadions uit. George is mijn grote held, het is bijna eng als je zoveel van een paard houdt”, vertelt ze. Britt heeft naast PRE George, ook KWPN-merrie Eve en Friese-hengst Johnny TKJ in haar bezit. “Ik vind dat een KWPN’er veel kwaliteit heeft voor de sport en het karakter is anders dan die van een PRE’er. Friezen zijn net labradors, maar ik vind alle paarden geweldig. Ik wil mijn paarden niet overwerken en ze moeten lekker paard kunnen zijn en rond scharrelen in de wei. Ik vind wedstrijden leuk net zoals shows en films, maar ik wil niet alles met één paard doen. Als ik op mijn paarden rijd dan wil ik dat ze met de oortjes naar voren rond lopen en heel blij aanvoelen.”

Grootste dromen

Britt heeft het enorm druk met haar werk. Hoe doet ze dat met haar paarden? “Het is een bizar schema en daarom moest ik nu ook al eerder terug. Dat ik de prijsuitreiking mis is iets waar ik enorm van baal, maar er moet ook gewerkt worden. De paarden staan altijd op nummer één en zij zijn echt mijn levensgeluk. Mijn allergrootste droom is dat George 40 jaar wordt. Dat hij heel gezond oud kan worden en dat we zonder zadel op het strand kunnen rijden met alle mooie momenten in onze gedachten. Mijn sportieve doel is het rijden van de Prix St. Georges-proef. Dat gaan we volgend jaar doen. Hij is echt nog nooit zo goed geweest, maar we gaan de rest van het jaar genieten op de galoppeerbaan bij Tineke. Er zijn hele gave routes in het bos en dan neem ik mijn rugtas mee en gaan we op avontuur. Dat we samen door de bossen rijden is zo rustgevend en geeft me zoveel energie. Daar gaan we voorlopig eerst van genieten!”

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via hoefslag@mphorses.nl is niet toegestaan. 

Foto: Equigeniek