Afbeelding

Fabiënne Nagel: “Trots op wat we samen hebben bereikt”

Algemeen

Op 12-jarige leeftijd maakte Fabiënne Nagel de overstap van de manege naar verzorgpaarden. Een jaar na deze beslissing kwam de bonte Pinto op haar pad, waar ze gelijk verkocht aan was. Nadat ze de ruin zes jaar verzorgde kreeg ze het aanbod om hem over te nemen, een kans die ze met beide handen aangreep. Ondertussen is de combinatie twee jaar verder en ligt plezier maken hoog in het vaandel. 

Advertisement

Verzorgpaard

“Het kriebelde altijd om een eigen paard te hebben, daarom besloot ik om rond mijn twaalfde verzorgpaarden te zoeken, om iets meer het idee ‘eigen paard’ te beleven”, blikt de amazone terug. “Ik kwam uit bij een stal waar een aantal paarden stonden. Een jaar na het verzorgen kwam Pinto als ‘nieuwe aanwinst’. Op het moment dat hij uit de trailer kwam was ik gelijk verkocht. Twee jaar geleden wilden de oude eigenaren Pinto verkopen, waarna ik geen moment twijfelde en hem overnam.”

Gebruiksaanwijzing 

Het karakter van Pinto sprong er echt uit bij hun eerste ontmoeting. “Het is echt een paard met mega gebruiksaanwijzing. Toen Pinto op stal kwam was hij heel onzeker. Het was dan ook een paard dat je moest kennen, je kon niet zomaar opstappen en wegrijden. Als Pinto je eenmaal kent, gaat hij voor je door het vuur. Dat merkte ik ook gelijk na een aantal keren samen getraind te hebben.”

Toenadering

Nagel had in de eerste periode één doel voor ogen: de onzekerheden van de ruin oplossen. “We deden rustig aan, lieten Pinto wennen aan mij en focusten ons op plezier maken. Zelf was ik op dat moment nog heel jong en ik had eigenlijk maar één droom: dat Pinto ooit van mij werd. We zijn begonnen met veel poetsen, wandelen en af en toe rijden. Ik merkte al vrij snel dat Pinto meer toenadering zocht. Hij stond te hinneken als ik aankwam en leek steeds blijer te worden als ik er was. Uiteindelijk zijn we ook meer uit gaan breiden, zo gingen we ook het bos in. Langzamerhand begonnen we aan elkaar te wennen en hebben het uitgebreid naar nog meer avonturen.”

Plezier voorop

Momenteel rijdt de combinatie vier keer per week. “De ene keer gaan we dressuurmatig aan de slag en de andere keer maken we een sprongetje. Laatst hebben we weer onze eerste onderlinge springwedstrijd gehad en dit was ook weer heel leuk! Plezier staat voorop, dus mocht Pinto een keer totaal geen zin hebben accepteer ik dit ook. Meestal als Pinto geen zin heeft om te rijden, is hij wel weer hartstikke fanatiek bij vrijheidsdressuur. Pinto kan dan ook kusje geven, voetje en flamen. Juist omdat Pinto het zo goed aangeeft, is het leuk voor ons beiden.”

Rust

Ze vervolgt: “Onze kwaliteiten zijn toch wel fulltime lol hebben. Hoe slecht iets af en toe ook kan gaan, Pinto vrolijkt me wel weer op. Zelfs in de meest drukke weken vind ik mijn rust terug op stal. Het is ook ongelooflijk hoe goed zo’n beestje je aanvoelt. Het lol hebben mislukt dan ook vrijwel nooit. Het meest trots ben ik toch wel op wat we al allemaal hebben bereikt samen. Het is begonnen met meisje van dertien met een grote droom om ooit een eigen paard te kopen. We waren allebei nog zo onzeker en dat is de afgelopen jaren zo veranderd. Af en toe vond ik het ook wel lastig, zo jong nog en zoveel verantwoordelijkheden. Mijn ouders hebben me op dat gebied altijd gestimuleerd: doen waar je jezelf goed bij voelt. Soms kijk ik terug en dan denk ik: ‘We hebben het geflikt samen.’”

Droom

In de toekomst willen we weer wat wedstrijdjes rijden, dit vinden we toch wel heel leuk. Daarnaast is het een droom om nog een keer met Pinto een weekendje weg te gaan. Uiteindelijk hoop ik dat we nog heel lang kunnen genieten samen”, sluit de amazone enthousiast af. 

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via hoefslag@mphorses.nl is niet toegestaan. 

Foto: Taj Noa fotografie