Dampigheid bij paarden

Hoe weet ik of mijn paard dampig is?

Dampigheid ontstaat meestal doordat de bronchiën geïrriteerd raken. Deze irritatie kan het gevolg zijn van een verwaarloosde verkoudheid of het veelvuldig inademen van stoffige of scherpe ammoniakhoudende lucht. Wanneer een dampig paard uitademt, zal hij zijn buikspieren aanspannen om het laatste beetje lucht uit de longen te persen. Dit is te herkennen aan de onderkant van de romp bij zijn buik waar op termijn de zogenaamde dampigheidsgroeve zichtbaar wordt. 

Twee momenten uitademen

Een dampig paard zal in de loop van het ziekteproces de uitademing in twee momenten verdelen; eerst de normale uitademing (passief) en dan het aanspannen van de buikspieren (actief). Dit wordt een dubbelslag genoemd. 

Een dampig paard kan verschillende symptomen vertonen:

• een snellere ademhaling
• hoesten (chronisch)
• een slome algemene indruk
• dampigheidsgroeve
• dubbelslag
• verminderde prestaties
• wijde neusgaten bij het ademen
• bewegen van de anus bij het ademen
• neusuitvloeiing

Littekenweesfel

Een chronische ontsteking van de luchtwegen kenmerkt zich door de aanmaak van een soort van littekenweefsel in de longen. Dit littekenweefsel is veel stugger dan normaal longweefsel en vermindert dan ook de elasticiteit van de longen. Omdat het moeilijker is uit te ademen dan in te ademen door kleinere of deels verstopte luchtwegen kan er zogenaamde ‘ventielwerking’ optreden; er wordt gedurende de ademcyclus onvolledig uitgeademd waardoor de longblaasjes overvuld raken met lucht. Uiteindelijk zorgt dit voor het knappen van de longblaasjes met emfyseem als gevolg.

Diagnose en behandeling

Helaas is de bindweefselvorming die aan dampigheid ten grondslag ligt onomkeerbaar en dus niet te genezen. Raadpleeg bij twijfel over de gezondheid van de luchtwegen van je paard altijd een dierenarts. Deze kan de diagnose dampigheid stellen op basis van lichamelijk onderzoek, al dan niet uitgebreid met aanvullend onderzoek om de ernst, het type en de mate van actieve irritatie/ontsteking vast te stellen. Als aanvullende onderzoeken kunnen een bronchoscopie, een longdrukmeting en een longspoeling (BAL: Broncho-Alveolaire-Lavage) worden gedaan.   

Bron: De Hoefslag