Angela met Guapo: “We hebben elkaars beperkingen geaccepteerd’

Trauma

“Guapo was al in Nederland toen ik hem kocht. Ik wist ook dat hij wat problemen had, maar dat was in de eerste instantie geen probleem. We waren een goede match en het leek zo vanzelf te gaan. Door de tijd heen liepen we toch tegen problemen aan. Hij bleek ook een behoorlijk trauma te hebben opgelopen in Spanje, zo mist hij onder andere een stukje van zijn tong. Hierdoor is het heel lastig om zijn hoofdstel om en af te doen. Ook krijg je hem buiten moeilijk in handen. Als ik alleen ben dan kan ik hem zo pakken, maar als hij ergens van schrikt of er mensen bij zijn dan niet. Dan moet ik echt een longeerlijn pakken om de ruimte kleiner te maken. Trailerladen was ook altijd een probleem, gelukkig heb ik daar een handigheidje voor nu. En als ik terugkom van vakantie dan doen we eerst weer twee stappen terug. Dat is wel een nadeel, maar het is niet anders.”

Spanning en onzekerheid

“In het begin hebben we ook wel wedstrijden gereden. Soms ging dat heel goed en liep hij dik over de 200 punten heen. De andere keer liep hij piafferend door de baan van spanning. In 2020 werden de spanningsproblemen groter. We raakten beide het vertrouwen kwijt. Ik heb toen met mijn instructeur geprobeerd aan de longeerlijn te rijden om het vertrouwen terug te krijgen. Ik was zelf ook bang en onzeker geworden. Hij was als het ware onder mijn huid gekropen. Guapo zal nooit bokken of steigeren, maar hij rent wel heel hard in paniek weg en is dan niet meer te stoppen. In de praktijk is dat maar twee keer voorgekomen, maar de angst dat het kon gebeuren was best groot bij mij.”

Foto: Emma Emerelle

Peesblessure

“Door het galopperen aan de longeerlijn maakten we vaak kleine rondjes. Dat resulteerde samen met andere factoren dat hij een peesblessure kreeg in z’n schouder en bijna negen maand stil heeft gestaan. Toen ik hem wilde oppakken ging het nog slechter dan voorheen. Hij heeft toen een tijdje bij een andere trainer gestaan. Hij heeft daar ongeveer vier maand gestaan. Zowel Guapo als ik hebben daar ontzettend veel van geleerd. Toen hij eenmaal thuiskwam moesten we ons eigen ritme weer vinden. Dat hebben we gedaan en in de zomer ging dat heel goed. Toch ging het voor mijn gevoel nergens naar toe. Daarom wilde ik hem eind vorig jaar verkopen. Maar hij heeft best een handleiding en je moet doen wat hij verwacht anders raakt Guapo heel erg gespannen. Uiteindelijk bleek verkopen geen optie. Ik vraag me af of het ook daadwerkelijk zover was gekomen. Ik denk niet dat ik het over mijn hart kon krijgen. Hij hoort bij mij.”

Paardencoaching en lessen

“Om mijn eigen onzekerheid te overwinnen, heb ik meerdere lessen van instructeurs gehad en ook paardencoaching gedaan. Ik wilde graag weten of de miscommunicatie aan mijn of Guapo’s kant lag. Was ik wel duidelijk genoeg? Ik ben van mijzelf een zacht persoon en wil altijd alles doen vanuit harmonie. Uit de paardencoaching kwam naar voren dat ik best rustig ben naar mijn paard toe. Maar zodra ik iets van hem wil dan word ik heel druk. Guapo begrijpt het dan niet meer en raakt gespannen. Het lastige van lessen van instructeurs was dat Guapo er heel rustig en beheerst uit ziet. Het is dan lastig om de spanning die ik voel opborrelen uit te leggen. Pas als hij daadwerkelijk explodeert, ziet de buitenwereld het. Maar ik voel het al tien minuten daarvoor opkomen. Vanaf de grond is Guapo heel makkelijk, maar als je erop zit dan begrijpt hij de hulpen niet meer. Ik heb dan ook altijd iemand nodig vanaf de grond voor het geval er iets gebeurt of als ik plotseling wil afstappen. Ik vond het dan ook niet fijn als instructeurs andere dingen gingen doen, omdat het goed leek te gaan. Het is lastig om ze te laten begrijpen dat het er anders aan toe gaat dan het eruit ziet.”

Favoriete activiteit: fotoshoots

“Door de tijd heen hebben we compromissen gevonden. Ik was altijd zo bezig met hem te veranderen om van hem een normaal paard te maken, maar zo werkte het niet. Ik ben dus op zoek gegaan naar manieren die voor ons wel werkten zonder Guapo te hoeven veranderen. Momenteel ben ik ook op een punt dat we allebei niet meer over onze grenzen heen gaan. Ik rijd drie keer in de week thuis of op rustige momenten in de binnenbak. Dan kunnen we ons eigen ding doen zonder te veel prikkels. Ook zijn we bezig met vrijheidsdressuur en kent hij de Spaanse pas. Wat we heel graag doen zijn fotoshoots. Daar is hij echt perfect voor. Hij durft alles en is heel makkelijk aan een touwhalster te longeren. Al zijn er mensen, drones of bestuurbare auto’s het boeit hem helemaal niets. Hij vindt het juist mooi en fotografen zijn dol op hem, omdat hij zo fotogeniek is. Hij is bang voor mensen, maar niet voor voorwerpen. Wat dat betreft is hij weer een heel stoer paard.”

Foto: Kelly de Vries

Dicht bij jezelf blijven

“Onze band is wel heel sterk. Als ik naar hem kijk dan kan ik aan zijn gezichtsuitdrukkingen al veel zien. Kan ik hem zo pakken uit het land of moet ik de longeerlijn gaan halen? Ik zie het puur aan zijn ogen, hij heeft dan een bepaalde uitdrukking. Mijn moeder voert hem ook best vaak en zet hem buiten, omdat ik zelf werk. Zij heeft altijd eten bij zich en dus ziet Guapo mijn moeder letterlijk als een levende wortel, zoals wij dat zeggen. Heel vaak krijgt zij hem wel in handen of hem zover iets te doen wat hij spannend vindt. Alleen omdat hij haar associeert met etenen dat kan tijdens het rijden wel heel handig zijn. We doen gewoon ons ding zonder druk en als ik ga rijden gaat mijn moeder altijd mee. Ik denk ook dat je gewoon dicht bij jezelf moet blijven. Ik heb veel geprobeerd maar sommige methodes van instructeurs pasten gewoon niet bij wie ik ben. Als je over je eigen grens heen gaat of bluft, dat merkt zo’n gevoelig paard ook. Dat werkt gewoon niet. We zijn nu samen op onze eigen manier een weg aan het vinden. Het is zelfs zo dat ik geen rijfoto’s en filmpjes meer openbaardeel op sociale media, omdat ik geen zin heb in mensen die zich er mee gaan bemoeien.”

Plezier hebben is het belangrijkste

“Ik ben blij dat hij gezond is en volledig hersteld is van de peesblessure. Dat was voor ons een nieuw begin om ontspanning te zoeken. Ik hoop in de toekomst ook weer een buitenritje met hem te maken, dat deden we altijd veel. We wonen bij een drukke weg en ik vertrouw Guapo wel, maar het verkeer is niet altijd even vriendelijk. Voor de toekomst hebben we niet veel doelen. Plezier hebben, is het belangrijkste en niet meer over onze grenzen heen gaan. Dat hebben we continuegeprobeerd de laatste jaren en daar worden we niet gelukkig van. We gaan lekker van elkaar genieten zonder stress. Gaat het een keer goed dan oefenen we een proefje, maar gaat het minder goed dan doen we rustig aan in stap en draf. Hij kent alle oefeningen tot voorbij de Z, maar alleen vanuit spanning en niet vanuit ontspanning. Ontspanning is voor ons op dit moment het belangrijkste. Dat gaat nu beter door verwachtingen los te laten en elkaars beperkingen te accepteren.”

Foto: Laura Oonk

Bron: De Hoefslag