Daniëlle Hendrikx: “Elk moment dat ik met Lanoes doorbreng geniet ik extra veel”

8 februari 2021, 00:00 Algemeen Advertisement Toen Daniëlle Hendrikx 10 jaar was kreeg ze de kans om Lanoes te gaan verzorgen. Sindsdien is het koppel al 14 jaar onafscheidelijk. Inmiddels zijn er twee paarden bij gekomen en genieten de amazone en haar paarden van heerlijke ritten, potjes horse ball en dressuurwedstrijden.

Onverwachts

[caption id=”attachment_191218” align=”alignright” width=”300”] Hendrikx en Lanoes in hun jonge jaren.[/caption] “In de tijd dat ik Lanoes leerde kennen reed ik nog op de manege”, begint Hendrikx te vertellen. “Daar was een mevrouw die mij vroeg of ik het leuk zou vinden om haar paardje te verzorgen en te rijden. Als dat zo was, dan haalde ze haar naar de manege waar ik toen reed toe. Dat paardje was Lanoes. In eerste instantie zagen mijn ouders dat niet zo zitten omdat ik pas 10 jaar was. Maar ik zei al dat ik een paard wilde vanaf het moment dat ik kon praten. Mijn ouders zeiden dat ze het wel zouden zien als ik een jaar of 16 was. Maar ja, soms loopt het nou eenmaal anders”, lacht ze.

Droompaard

De amazone verzorgoede Lanoes een jaar met hulp van haar moeder en de eigenaresse. “Na een jaar vroegen mijn ouders op mijn verjaardag: ‘Zou je het leuk vinden om Lanoes voor jezelf te hebben?’. Dat was natuurlijk een droom die uitkwam! Tussen Lanoes en mij was het liefde op het eerste gezicht. Vanaf het moment dat ik haar voor het eerst zag dacht ik: wat een droompaard. Ik reed vooral recreatief en soms wat wedstrijdjes op de manege. Ik was jong en had geen behoefte aan wedstrijden, ik wilde vooral leuke dingen met haar doen. We gingen lekker de bossen in, leuk rijden en allerlei kunstjes doen. Dat is ook eigenlijk altijd zo gebleven.” [caption id=”attachment_191220” align=”alignright” width=”240”] De 5-jarige Dancer.[/caption]

Blessuretijd

“Op een gegeven moment kreeg Lanoes een peesblessure. Er werd gezegd dat het slimoeste was om haar op een wei te zetten. Er was 50/50 kans dat het beter zou worden. We hebben een stuk land voor haar en een maatje klaargemaakt. In die tijd miste ik het rijden wel heel erg, dus zijn we gaan kijken voor een tweede paardje. Dancer kwam toen op ons pad, een toen 5-jarige Paint-merrie. Van haar heb ik helaas maar een half jaar mogen genieten. Ze is in een spijker gaan staan en kreeg een bloedvergiftiging. Dat was heel heftig, want ook met haar had ik een goede klik. We deden er alles aan om haar te redden, maar het ging echt niet goed. Haar hebben we helaas moeten laten gaan.”

Ander soort paard

Na zoveel pech te hebben gehad, heeft Hendrikx het even een tijdje gelaten voor wat het is. “Twee maanden nadat Dancer overleden was, zag ik dat Lanoes weer goed was. Toen ben ik stapritjes met haar gaan maken. We hebben een tijdje niet zoveel gereden. Op een gegeven moment wilde ik wel graag weer wat serieuzer rijden, maar met Lanoes durfde ik dat nog niet aan. Precies op dat moment stuurde iemand mij een berichtje dat diegene een leuk paardje voor mij had staan. En wat voor een: een NRPS x Arabier. Ik dacht: wat moet ik nou met een Arabier? Ik was een Appaloosa en een Paint gewend, dat zijn mijn type paarden. Maar ik doe ook aan horse ball en daarvoor zou een Arabier wel heel erg geschikt zijn. Ik heb Milo een tijdje op proef genomen.”

Uitdaging

[caption id=”attachment_191222” align=”alignright” width=”300”] Hendrikx en Milo kunnen nu alles samen.[/caption] “Toen Milo aankwam zag ik al direct dat hij compleet het tegenovergestelde was van Lanoes en Dancer. Hij vloog gelijk alle kanten op en was heel nerveus. Op een gegeven moment heb ik toch besloten dat ik de uitdaging wel aan wilde gaan. Het was echt wel een projectje, want Milo is geen makkelijk paard. Ik denk dat het een jaar heeft geduurd voordat hij zich een beetje open durfde te stellen. Later kwam ik er ook achter dat hij niet zo’n leuk verleden heeft gehad, dus dat verklaarde zijn gedrag wel. Ik heb me daar volledig op aangepast en alles in zijn tempo gedaan. Dat heeft goed uitgepakt, want in principe kan ik nu echt alles met hem doen.”

Afwisseling

[caption id=”attachment_191226” align=”alignright” width=”286”] Met mini-Appaloosa Pippie doet Hendrikx veel aan vrijheidsdressuur.[/caption] Naast Lanoes en Milo heeft Hendrikx ook nog een mini-Appaloosa genaamd Pippie. De drie paarden staan samen op een eigen stuk grond met een schuilstal. “Met alle drie de paarden doe ik veel aan vrijheidsdressuur en met Lanoes rijd ik lekker op neckrope en veel door de bossen. Met Milo ben ik wel voor de lol wedstrijden gaan rijden. Ik vond het leuk om met hem van het terrein te gaan en om eens te kijken hoe dat ging. Inmiddels mogen we M1 starten maar dat hebben we vanwege Corona nog niet gedaan. De online wedstrijden vind ik minder, ik vind het namelijk vooral leuk om er tussenuit te gaan. Thuis dressuur ik met hem, maar niet elke dag. Ik merk aan mijn paarden dat afwisseling belangrijk is. Dat vinden niet alleen zij fijn, maar ook ikzelf.”

Adrenaline

[caption id=”attachment_191229” align=”alignright” width=”278”] Hendrikx en Milo tijdens een potje horse ball.[/caption] De amazone doet met Milo ook aan horse ball, een teamsport waarbij de bal na drie keer overgooien in een net (het doel) moet worden gegooid. “Het leukste daaraan is de adrenaline tijdens zo’n wedstrijd. Ik voel dat Milo meedenkt als ik de bal aangespeeld krijg. Ik hoef dan alleen maar een beetje mijn been aan te leggen en hij weet dat we naar het doel moeten om te scoren. Je voelt je paard dan echt in volle snelheid optrekken naar het doel toe. Daarnaast vind ik het leuk dat het een teamsport is. Het is gaaf omdat we met het team en onze paarden samenwerken om hopelijk tot een overwinning te komen. Ik heb niet echt een specifiek doel met mijn paarden. Ik wil vooral samen met ze genieten en plezier met ze blijven hebben.”

Elke dag bijzonder

“Vorig jaar heb ik Lanoes haar oog moeten laten verwijderen doordat ze maanblindheid had gekregen. Dat was een heftige keuze om te maken. Gelukkig merkt ze er niets meer van, ze heeft zichzelf volledig aangepast. Ik ben echt heel trots op haar. Voor mij is ze net zo mooi met oog als zonder oog. Elk moment dat ik met Lanoes doorbreng geniet ik extra veel. Na alles wat we hebben meegemaakt, en ze is inmiddels ook wat op leeftijd, is het iedere keer dat ik op haar rug zit weer heel bijzonder. Met haar heb ik een klik die ik nooit meer met een ander paard krijg, zij is echt mijn once-in-a-lifetime-paardje”, besluit de amazone. Tekst: Femke Verbeek Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan. Foto’s: Privébezit Daniëlle Hendrikx