Afbeelding
KVG fotografie

Blog Susanne Blijleven-Bos: “Realiteit is keihard werken en wakker liggen van de rekeningen”

Achtergrond

Susanne Blijleven-Bos  is eigenaar van Paard en Winst, waarin zij ondernemers in de paardenbranche helpt om inzicht te krijgen in hun financiële situatie om vervolgens te kijken op welke manier zij hun winst kunnen verhogen. Voor De Hoefslag schrijft ze blogs over situaties die ze in de praktijk tegenkomt.

Advertisement

Kerngegevens

In deze blog bespreekt ze een onderneemster in de paardensector, die zich bezighoudt met pensionstalling, instructie, productie en verkoop van (zadel)kasten, poorten en andere houten producten.

Provincie: Limburg
Omzet 2021: € 74.175,-
Resultaat 2021: € 10.949,-
Gemiddelde werkweek: 66 uur
Uurloon: € 3,19
Pensioenopbouw: nee
Arbeidsongeschiktheidsverzekering: nee

Het blijft een elitesport

“Naast het ondernemerschap heb ik twee eigen paarden. Deze staan overigens los van mijn onderneming en zijn dus ook niet meegenomen in de cijfers. Met één paard rijd ik Lichte Tour en hoop ik dit jaar nog de Zware Tour te starten en het andere paard maak ik op dit moment klaar voor de Lichte Tour. De dressuursport vind ik ook echt het allerleukste! Ik rijd met onze oude auto en tweedehands trailer overal naartoe. Op grote wedstrijden voel ik me wel een onderdeurtje als ik moet parkeren tussen de grote vrachtwagens. Het blijft toch een elitesport”, aldus de onderneemster.

Eigen hippische locatie mét binnenbak

“Ondanks dat ik me op wedstrijden het onderdeurtje voel, ben ik wel supertrots dat ik een eigen hippische locatie heb met zowel een binnen- als buitenbak. Het is echt geweldig dat ik hier kan wonen en kan ‘leven’ van de paardenpassie. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik dit enkel heb kunnen kopen dankzij mijn ouders en mijn vriend. De boerderij waar we in wonen delen we met mijn ouders. Daarnaast hadden we het nooit kunnen kopen zonder de overwaarde van onze vorige woningen en de vaste baan van mijn vriend. Ook moet ik eerlijk bekennen dat we leven van het salaris van mijn vriend, want alles wat ik verdien gaat terug in het bedrijf.”

Risico’s spreiden

“Zakelijk gezien probeer ik mijn risico’s te spreiden. Het hebben van een pension alleen is echt te weinig om van te leven dus geef ik lessen, rijd ik weleens paarden voor anderen en maken en verkopen we (zadel)kasten, poorten en andere producten van hout. Eigenlijk vind ik het ook heel leuk dat er wat variatie is, maar om de risico’s te beperken zou ik willen dat de onkosten die ik maak in het pensiongedeelte niet aangevuld hoeven te worden door het geld dat ik met lesgeven verdien. Daarom heb ik mijn prijzen dit jaar al voor de tweede keer (fors) moeten verhogen helaas.”

Genoeg dromen

“Ik denk heel vaak na over wat ik zou doen met meer geld. Het liefst had ik sowieso meer grond waardoor ik naast de gewone stalling ook een paddock paradise kon realiseren, zodat je aan ieders wens kunt voldoen. Ik zou grotere boxen willen, droge paddocks, grotere weiden, meer luxe voor paard en ruiter en als het nog even kon een terrein met een renbaan, heuvels voor heuveltraining en een grote waterbak om doorheen te rijden.”

Een zwaar ongeluk heeft me aan het denken gezet

“Genoeg over dromen, de realiteit is dat het gewoon keihard werken is in de paardensector en dit heb ik altijd als logisch ervaren. Door een zwaar ongeluk ben ik daar echt anders over na gaan denken. Ook wij als hippische ondernemers hebben recht op een leven naast de paarden. Het kan zomaar afgelopen zijn en wat heb je dan gedaan? Je alleen maar kapot gerend om paarden (van anderen) te verzorgen, in de hoop dat als je maar genoeg uren maakt dat je dan je rekeningen kunt betalen. Ook zie je dat daardoor op het welzijn wordt beknibbeld, dat is natuurlijk absoluut onwenselijk!”

Bijna gestopt wegens slapeloze nachten

“Onlangs stond ik nog op het punt te stoppen met het pension óf er iets aan veranderen. Het was soms ondankbaar werk en het voelde dan meer alsof ik een boel verzorgpaarden had in plaats van een onderneming. Ik wilde geen maagpijn en slapeloze nachten meer over onvoorziene uitgaven, of als ik minder lessen had gegeven en daardoor mijn rekeningen voor het pensiondeel niet direct kon betalen. Na heel veel sparren met andere ondernemers uit verschillende sectoren, heb ik nu gekozen voor verschillende pakketten en hoe vervelend ik het ook vind, voor een forse prijsstijging. Die financieel gezien eigenlijk nog steeds te laag is voor hetgeen dat ik aanbied.”

Ongezonde paardenbranche

“Dit brengt mij op het volgende. Ik denk dat veel kleine bedrijven in onze sector financieel gezien helemaal geen bestaansrecht hebben. Zo is het als zelfstandige al moeilijk om een hypotheek te krijgen en zijn de hippische locaties ook nog eens allesbehalve goedkoop. Daarnaast kijken banken puur zakelijk en is onze branche gewoon heel ongezond over het algemeen.”

Vernieuwing is lastig in onze sector

“Ik besef dat het heel lastig is om dingen te doorbreken in een sector waar al zolang het stigma heerst dat je in de paardensector nu eenmaal hard moet werken voor weinig geld. En heel eerlijk heb ik daar zelf ook jaren zo over gedacht en dit dus mede in stand gehouden. Je bent zo gepassioneerd over je vak dat je zonder erbij stil te staan 60-90 uur per week werkt om vervolgens amper rond te komen. “

Behoefte aan een werkgroep

“Om die reden zou ik willen dat er eerlijke(re) lonen komen. Het hoeft niet het loon van een chirurg te zijn, maar wel een loon waarmee genoeg geld overblijft om ooit met pensioen te kunnen en waarmee je bijvoorbeeld als stalhouder een buffer kunt opbouwen voor onvoorziene omstandigheden, zoals reparaties of bij (langdurige) ziekte. Hard werken is prima, maar het moet wel in verhouding staan. Daarom ben ik met andere hippische belanghebbenden aan het kijken of we een werkgroep kunnen oprichten. Wellicht kunnen we op die manier pijnpunten in de sector aanpakken.”

Geschreven door Susanne Blijleven-Bos. Eigenaresse van Paard en Winst (www.paardenwinst.nl), hippisch ondernemer en hobbyfokker. Doordat ik de cijfers van veel hippische ondernemers zie, weet ik dat er veel verborgen armoede is bij de ondernemers. Er moeten hogere tarieven komen, zodat ondernemers iets kunnen opbouwen (denk hierbij bijvoorbeeld aan pensioen of investeringen op het gebied van paardenwelzijn). Het gaat mij er niet om dat de ondernemer rijk wordt, maar wel dat de ondernemer een normaal (boven minimumloon) salaris ontvangt inclusief pensioenopbouw. Vandaar deze maandelijkse blog om hier meer inzicht in te geven!

PS Wil jij hieraan meewerken? Neem dan even contact met me op.

Lees ook: Verborgen armoede bij ondernemers in de paardenbranche.