Marlou Rutten: “Blij zijn met kleine overwinningen”

De vroege jaren

Marlou’s paardenliefde begon al op achtjarige leeftijd bij Stal te Bokkel, waar ze al snel uitgroeide tot een vaardige amazone. “Na een tijdje een leasepony te hebben gehad, kreeg ik op mijn twaalfde mijn eigen pony Sytse. “Met Sytse begon ik met wedstrijden en behaalde ik successen van B tot en met Z2,” vertelt Marlou. Deze ervaringen legden de basis voor de paardensport en haar ontwikkeling als ruiter. “Toen ik 18 werd ben ik overgegaan naar de paarden en kreeg ik een mega sensibele merrie te rijden.” Vertelt Marlou. “Deze merrie, Abalia Retto, heeft mij pas echt geleerd wat paardrijden is. Nadat ik haar twee jaar had gereden, kregen we de kans haar over te kopen, wat we dan ook gelijk hebben gedaan. Daarnaast ben ik Jim gaan rijden voor Gerrit te Bokkel maar Abalia bleef mijn nummer een paard ”.

De uitdaging met Jim

Toen Jim in Marlou’s leven kwam had hij een erg laag energie niveau als resultaat van ‘haantjesgedrag’ in een grote kudde op de wei. Hierdoor had hij veel stress waardoor hij maagzweren had en niet goed in zijn vel zat, daarnaast kreeg hij ook nog eens een groeispurt van acht cm in een half jaar tijd, waardoor hij moeite had met zijn lijf. Maar met geduld, aangepaste weidegang en voermanagement, begon Jim te herstellen en te groeien, zowel fysiek als in zijn training. “Op wedstrijd ging het heel erg op en af en ik begon er onbewust steeds meer druk op te leggen, want ik wilde graag presteren.”” Zegt Marlou. “Ik ben heel erg streng voor mezelf, maar dit voelen de paarden natuurlijk ook. Hierdoor ontwikkelde Jim faalangst en zodra we de ring in gingen, ging Jim helemaal op slot en wilde helemaal niets meer. Hoe hoger we kwamen hoe lastiger het werd om nog mee te rijden. En dan is Jim ook nog eens een klassiek type Gelders paard en absoluut geen elegant dressuurpaard is dat met zijn benen mooi in de lucht loopt. We hebben ook weleens de opmerking gekregen op wedstrijd op onze protocol, dat Jim beter als tuiger verder kon dan als dressuurpaard, maar ik wist dat hij het heus wel kon, het kwam er alleen nog niet echt uit. Dus wij trainden stug door, want ik wilde iedereen bewijzen dat wij het wel kunnen. Twee jaar geleden zat ik met Jim echt in een dieptepunt en heb ik hem bijna verkocht aan de bereden politie. Mijn ambitie is, en was, om zo hoog mogelijk in de dressuursport te komen, maar Jim is niet dat talentvolle dressuurpaard dat mij daar naartoe kan brengen. Door de druk die ik er onbewust op ging leggen werd het van kwaad tot erger. Inmiddels zat Jim ook in zijn pubertijd en werd hij steeds baldadiger met rijden. Jim is heel lang te dik geweest en dit kregen we ook niet echt lekker onder controle. In deze periode raakte helaas mijn lieve Abalia geblesseerd, waardoor ik haar niet meer kon rijden. In het begin vond ik dit verschrikkelijk. “Mijn toppaard viel weg op het moment dat we echt mega aan het pieken waren en Jim zou nooit zo gaan lopen als al die andere dressuurpaarden.” vertelt Marlou.

Groei en ontwikkeling

Doordat Abalia wegviel mocht Jim vanaf dat moment elke week mee naar les. Ook dit was voor ons een besef moment, dat dat nuchtere Gelderse paard eigenlijk heel gevoelig is, Jim is een paard dat heel graag wil pleasen en heeft de bevestiging nodig dat je trots op hem bent, doordat hij nu elke week mee mocht naar les fleurde hij helemaal op, kwam op gewicht en kreeg meer kracht en energie.  Onder leiding van trainer Marjolijn Piller - Kniestedt, leerde Marlou om haar doelen en verwachtingen aan te passen. “Het ging erom blij te zijn met kleine overwinningen en te genieten van het rijden,” zegt Marlou. Deze benadering hielp om de druk te verminderen en bracht plezier terug in de training. Jim, die van nature steady en recht is, begon aanzienlijke vooruitgang te boeken in zijn oefeningen.

Wedstrijdsucces

Ondanks zijn grootte en atypische bouw voor dressuur, begon Jim op te vallen tijdens wedstrijden. “We hebben bewezen dat je ook met een niet-stereotiep paard succesvol kunt zijn in het Z-dressuur,” benadrukt Marlou. Dit succes werd onderstreept door hun prestaties op de Gelderse Kampioenschappen, waar ze ondanks een tegenslag een sterke show neer hebben gezet.

Toekomst vol mogelijkheden

Marlou kijkt nu uit naar de toekomst met Jim, zonder druk en met een focus op plezier en geleidelijke groei. “We richten ons op het Z2, maar het belangrijkste is dat we genieten van elke stap,” zegt Marlou. Met Abalia’s veulen op komst en plannen om ook Abalia weer op te gaan pakken, ligt er een veelbelovende toekomst voor Marlou en haar paarden.