Nico Witte: “Jazz-bloed moet je koesteren”

6 januari 2020, 00:00 Fokkerij Advertisement Nico Witte kocht Jazz in 1991 als veulen, samen met wijlen Bob van Rijsdijk. ‘Een lang-gelijnde zoon van Cocktail, met lange benen en een ongelooflijk bewegingsmechanisme,’ herinnert hij zich. ‘De meeste nakomelingen van Cocktail waren wat beknopt, maar Jazz was het ultramoderne dressuurpaard. Hij heeft aan de wieg gestaan van de dressuurpaardenspecialisatie in de fokkerij. De ‘Jazz-en’ waren niet bepaald springtalenten.’

Bijzonder goed paard

Als 3-jarige werd Jazz, die toen nog Jacob heette naar hippisch journalist Jacob Melisse, goedgekeurd. Witte vond een amazone voor Jazz in Tineke Bartels. ‘Ik kwam Tineke tegen op concours bij Jan Tops. Ik zei: Ik heb een bijzonder goed paard en daar zoek ik een bijzonder goede amazone bij. Ze had op dat moment niet zoveel te rijden, zei ze, en ze zou een keer komen kijken. Tineke is erop gaan zitten en zo is het gebleven.’ Jazz kwam ter dekking bij De Dalhoeve in Ommeren. ‘Ik had een folder gemaakt waarin stond: ‘One in a million’ en dat was Jazz was ook echt. Hij heeft uiteindelijk ongelooflijk veel betekend in de fokkerij. Op dit moment zie je hem in de moederlijnen heel veel terug. Hij geeft ras en hier en daar een beetje spooky, met name bij de merries. Hij staat momenteel weer op nummer een op de wereldranglijst bij de dressuurhengsten.’

Broere Jazz

Witte heeft de voshengst zo’n veertien jaar in bezit gehad. ‘Ik kon heel veel geld voor hem krijgen uit het buitenland, en toen heb ik een syndicaat opgericht. Het was het eerste syndicaat in Nederland om een paard samen met aantal eigenaren te behouden. Het is mijn visie om een paard in zijn twaalfde of dertiende levensjaar te verkopen en zo is het afgesproken. Tussen onze leden zat de beste klant: Cees Broere. Hij was al sponsor; door een aparte afspraak heette de hengst al Broere Jazz en dat is naderhand zo gebleven. Een paar maanden terug was ik nog bij Anne op stal, en heb ik nog even bij Jazz gekeken.’

Koesteren

De naam van Nico Witte bleef onlosmakelijk verbonden met Jazz. ‘Ik heb hem uiteraard zelf ook in onze fokkerij in de moederlijnen. Dat kan ook haast niet anders. Je hoort in de fokkerij weleens dat het aanverwantschap geen Jazz, Krack C en Ferro wordt vermeden, maar dat moet je juist koesteren. Je moet het allerbeste eruit filteren en behouden voor de fokkerij. Als iemand tegen mij zegt dat een paard vrij is van Jazz, dan antwoord ik: wat jammer voor je.’ Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding en toestemming via webredactie@mediaprimair.nl niet toegestaan Foto: eigendom Nico Witte