Nick Sparreboom en Kontiki Dice, Foto: Francky Papelard
Nick Sparreboom en Kontiki Dice, Foto: Francky Papelard

Nick Sparreboom over Kontiki Dice: “Het was gewoon een kwestie van oppakken en door blijven gaan”

Algemeen

In het begin was Nick Sparreboom nog niet helemaal zeker over Kontiki Dice (v. F-One USA). De ruin was erg enthousiast en daar moest de jonge ruiter mee om leren gaan. Door meer te gaan rijden en niet op te geven zijn ruiter en paard steeds meer aan elkaar gewend. Inmiddels zijn de twee aan het trainen voor het 1.20m, met ambities voor de topsport.  

Advertisement

Niet helemaal zeker 

“Ik heb Kontiki Dice nu ongeveer anderhalf jaar. Toen ik een filmpje van hem zag vond ik hem meteen goed springen. Op de foto zag hij er ook wel mooi uit, maar hij had net twee jaar op het land gestaan. Dat zag je wel aan hem”, steekt Sparreboom van wal. “De eerste keer dat ik op hem reed vond ik hem niet helemaal lekker lopen, maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik hem zelf teveel tegen probeerde te houden. Zelf had ik er nog niet een heel fijn gevoel bij, maar mijn vader vond hem heel leuk en toen zijn we later toch nog een keer gaan kijken. Toen werd het wel duidelijker dat hij eerst niet zo fijn liep, omdat ik hem inderdaad wat in de weg zat. Uiteindelijk hebben we toch besloten hem te kopen, omdat we dachten dat het wel een heel goed paard zou zijn.” 

“Hij wilde gewoon graag lopen” 

“In het begin was hij best wel druk, dat vond ik altijd wel lastig. Het is mijn eerste paard, dus ik had er in het begin wel moeite mee als hij zo druk was. Het ging dan ook niet meteen heel makkelijk met rijden. Hij deed niet gek, maar hij wilde gewoon graag lopen. Dat vond ik wel lastig om mee om te gaan, vooral met springen. Doordat ik hem uiteindelijk meer ben gaan rijden ging het wel steeds beter, hij begon overal meer aan te wennen. Het was gewoon een kwestie van oppakken en door blijven gaan. We zijn ook veel gaan springen, waardoor hij ook daarin steeds rustiger werd. Ik merkte dat ik hem gewoon echt moest gaan rijden.”  

Leren bij de ruiter te blijven 

“We zijn nu dressuurmatig veel bezig met dat hij meer moet gaan buigen in zijn lichaam, dat vindt hij best wel lastig. Ook moet hij leren meer bij me te blijven tijdens het rijden en niet voor me uit te willen lopen. Zeker met het springen vindt hij dit lastig, waardoor hij op de hindernis wat te ver naar voren springt. Dat is zeker in combinaties heel lastig. We zijn nu aan het trainen voor het 1.20m en daar komt waarschijnlijk een driesprong in. Dat is best wel lastig als hij op de eerste hindernis al te ver naar voren springt, dan komt hij daarna niet meer lekker uit. Hij moet dus zowel met het dressuren als met het springen leren om bij me te blijven. Hij moet leren meer terug te springen, in plaats van zo ver naar voren.”  

Olympische Spelen 

“Ik wil dit jaar zeker 1.30m of zelfs 1.35m met hem rijden. Verder gaan we gewoon kijken waar we kunnen komen en wat de toekomst brengt. Uiteindelijk zou ik heel graag op wedstrijden zoals de Olympische Spelen willen rijden. Dat is wel het doel.” 

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via hoefslag@mphorses.nl is niet toegestaan. 

Foto: Francky Papelard