Top menner Bram Chardon: “Ik steun heel graag stichting ParaPaard en de parasport”

25 mei 2021, 06:55 Algemeen

Bram Chardon is één van de topsporters die het platform ParaPaard ondersteunen door het doneren van één of meerdere lessen. ParaPaard biedt steun aan organisaties en verenigingen die zich bezig (willen) houden met aangepaste paardensport activiteiten. Zo wil ParaPaard aangepast en therapeutisch paardrijden voor iedereen toegankelijk maken én houden. Bram vertelt waarom hij ParaPaard ondersteunt en wat de laatste ontwikkelingen bij hem thuis op het familiebedrijf in Den Hoorn zijn.

Groot gevoel van vrijheid

"Ik vind ParaPaard een heel goed initiatief. Ik heb van dichtbij bij verschillende menners gezien wat het met ze doet als ze op de bok gaan zitten en de leidsels in de handen hebben. Ze ervaren dan zo'n groot gevoel van vrijheid. Ik steun daarom heel graag de parasport. Ik vind het ook heel mooi om te zien dat bekende atleten en bedrijven ParaPaard steunen. Ik begeleid paramenner Jacques Poppen deels. Daarnaast traint de Amerikaanse paramenster Tracy Bowman bij mij. Haar heb ik ook begeleid in de aanschaf van een nieuwe pony. Daar komt nog best veel bij kijken. Zij zit, net zoals Jacques, in een rolstoel. Tracy kan haar benen niet gebruiken en kan dus niet zelf de koets remmen. Voor haar is het dus heel belangrijk om een pony te hebben die bereid is om door middel van de broek en het tuig de koets af te remmen. Omdat ze niet kan steunen op haar benen, zit ze in een gordel. Het is ook belangrijk dat de pony dan fijn en licht in de hand is en haar niet uit de stoel trekt. Ook de afstelling van het bit is belangrijk. Aangezien ze niet kan steunen op haar benen, merk je dat soms de steun op de leidsel wordt gezocht. Dat om rechtop te kunnen blijven zitten en om zelf in balans te blijven. Dan is een bit dat minder scherp inwerkt fijner voor de pony."

Sportstal uitgebreid

"Zodra de Corona-maatregelen het toelaten komt ze weer vanuit Amerika met haar pony naar ons op het bedrijf om te trainen. Daar hebben we nu ook meer ruimte voor. Twee jaar geleden zijn we met ons bedrijf een andere richting ingegaan. De manege was heel groot. Deze hebben we sterk terug gebracht en de sportstal hebben we flink uitgebreid. Het aantal mensen en paarden dat bij ons traint is daardoor een stuk groter geworden. Nu in deze coronatijd zitten we dus zeker niet stil. De klanten ervaren het wel als positief dat we niet weg zijn op wedstrijd. We zijn dus enorm druk met het trainen van paarden, klanten en natuurlijk onze eigen paarden. In deze tijd waardeer je wel meer wat je hebt, vind ik. We hebben een prachtig bedrijf met alle faciliteiten aanwezig. Daarnaast is het een familie bedrijf en hebben we de laatste tijd ook veel meer met elkaar doorgebracht als familie. Dat ben ik echt wel meer gaan waarderen. Toch wordt het nu wel tijd dat we wat meer mogen. Nu mijn doel steeds wordt weer verschoven merk ik dat de scherpte er iets vanaf gaat en de puntjes minder op de i worden gezet in de training. Ik heb natuurlijk wel het geluk dat ik samen met mijn vader train. We houden elkaar scherp en blijven elkaar uitdagen. Hij is heel kritisch, maar dat zijn mijn moeder en drie zussen ook. Als ik denk dat het goed is, krijg ik nooit vijf keer een €˜goed' te horen."

Veel druk

Dat Bram samen met zijn familie zijn sport beoefent ervaart hij als positief, maar het is ook een uitdaging. "We hebben allemaal dezelfde visie en iedereen is super gemotiveerd Als iets lukt, dan is het geweldig om zo'n moment met je familie te delen. Aan de andere kant moet je ook eerlijk blijven naar elkaar en alles ook zakelijk blijven bekijken. Als je ziet hoeveel moeite een menner moet doen om met één vierspan mee te rijden, dan is dat gigantisch. Wij hebben binnen één familie niet één maar twee teams, mijn vader en ik, die moeten presteren. Dat geeft dus best wel veel druk op de familie."

Beide eigen manier

Bram en IJsbrand zijn inmiddels flink aan elkaar gewaagd en hebben ook al samen in een landenteam gezeten. Hoe gaat dat in de praktijk? "We vormen echt twee teams. We hebben onze eigen paarden, koetsen, grooms, sponsoren, materialen en noem maar op. De voorbereiding richting een wedstrijd doen we deels samen, maar we hebben wel ieder onze eigen manier. We laten elkaar daarin in de waarde. We geven elkaar allebei de ruimte om ons eigen plan uit te werken, maar waar mogelijk helpen we elkaar."

Welzijn hoog in vaandel

Wat is de reden geweest om het bedrijf in Den Hoorn een andere richting te geven? "Onze formule nu is dat kwaliteit voor kwantiteit gaat. Daar staan we veel meer achter. Als een fabriek manegelessen laten draaien dat gebeurt hier niet meer. De manege is veel kleiner en voor ieder manegepaard en is heel veel aandacht. Als iemand hier komt lessen dan poetsen en zadelen ze zelf op. Ook het uitstappen, afzadelen en na verzorgen wordt door hen zelf gedaan. We willen dat de ruiters echt een band opbouwen met de paarden en niet alleen maar komen rijden. Bij ons staat het welzijn van alle paarden heel hoog in het vaandel. Welzijn begint met kennis. Vandaar dat wij ook verbonden zijn aan MBO Lentis niveau 4. We hebben in onze sport mensen nodig die oog hebben voor een paard. Hiervoor is kennis nodig, zodat op de juiste wijze ingespeeld kan worden op de behoeften van een paard en hij zijn persoonlijke aandacht kan krijgen."

Individuele behandeling per paard

"Onze paarden zijn topatleten. Zij vragen en krijgen daardoor nog meer persoonlijke aandacht. Ieder paard heeft zijn individuele behandeling, die past bij de behoeften van dat paard. Dat is best intensief. Het kost veel tijd om ze blij te houden in alles en ook in hun werk. We bieden de paarden daarom ook heel veel afwisseling. Ze komen hier zeker vier of vijf keer per dag de stal uit om iets te gaan doen. We willen dat de paarden zich fijn voelen en dat ze blij zijn. Wij vragen 100% inzet van de paarden en we kunnen alleen maar winnen en blijven winnen, jaar in jaar uit, als ze voor je willen werken. Onder dwang zou dat nooit lukken. Het willen doen van de paarden is cruciaal en daar hebben wij alles voor over." Bron: De Hoefslag