Bregje Heijman over NK neckrope springen: “Ik wil kijken wat wij als team kunnen bereiken!”

Zonder verwachtingen

“Hilmar is nu bijna zeven jaar bij mij, maar hij heeft best een moeilijk verleden”, steekt Bregje van wal. “Hij had een enorme hekel aan mensen en was echt een beetje onhandelbaar. Het was voor mij echt kijken wat het zou worden, dus ik ben er zonder verwachtingen ingegaan. Ik vond het gewoon een heel leuk paardje, dus daarom heb ik hem toen overgenomen.”

Neckrope

“Het op neckrope rijden is eigenlijk begonnen met mijn eerste eigen pony Spencer. Hij was vroeger mijn lievelingspony op de manege. Ik was daar zo’n beetje vijf keer per week, dus op een gegeven moment mocht ik wel eens proberen om hem met een halster te rijden. Dat ging echt hartstikke goed, eigenlijk zelfs nog beter dan met bit. Zo mochten we steeds meer en uiteindelijk kwam het erop neer dat we op neckrope gingen rijden. Zo heb ik dat zelf echt een beetje ontdekt en ben ik daar ook mee doorgegaan bij mijn andere paarden.”

Veiligheid

“Om ons in te schrijven voor het NK neckrope springen moest ik een filmpje insturen waarop Hilmar en ik op neckrope sprongen. Zo konden ze natuurlijk beoordelen of dat allemaal veilig kon. Op het evenement zelf moesten we ook eerst met een normaal hoofdstel of halster rijden om aan de jury laten zien dat je de teugels niet nodig had, voordat je mocht deelnemen aan het parcours.”

“De score maakte me niks uit”

“Er waren verschillende hoogtes waar je uit kon kiezen, dus Hilmar en ik deden mee aan het 60-80 cm parcours. We kregen daarna een protocol waar verschillende criteria op stonden, zoals de communicatie tussen paard en ruiter, de houding en zit en de techniek. Hoeveelste we uiteindelijk zijn geworden weet ik eerlijk gezegd niet”, lacht Bregje. “Ik ben daar naartoe gegaan met het idee om gewoon iets leuks te doen met Hilmar, dus die score maakte me echt hélemaal niks uit!”

Genoten

“Vroeger op de manege had ik wel eens dat ik echt meedeed voor het winnen en teleurgesteld was als ik niet bij de eerste drie zat. Dat is gewoon zo zonde. Ik was meer daarmee bezig, dan met hoe leuk het eigenlijk was. Om dat te voorkomen ben ik hier met een heel andere intentie naartoe gegaan en op die manier hebben we er beide echt heel erg van kunnen genieten!”

Foto: Lisa van Dam Photography

“Ik pas me aan”

“Ik heb zes paarden en geef via mijn bedrijf Vriend op Hoeven tussen Assen en Groningen lessen in grondwerk en bitloos rijden met mijn paarden. Ik merk daarbij wel echt dat Hilmar het vroeger niet makkelijk heeft gehad. Hij is in het begin vaak heel afstandelijk naar nieuwe mensen en kan het vervelend vinden als iemand met veel energie op hem afkomt. Hij geeft altijd eerst met subtiele signalen aan dat hij iets niet fijn vindt en zolang mensen dit opvangen en er rekening mee houden, heeft hij geen reden om fel te reageren en zal hij dat ook niet doen. Hij krijgt zeker niet altijd zijn zin, maar ik pas me wel aan om het voor hem allemaal wat prettiger te maken.”

Samenwerken

“Hilmar heeft een heel sterk karakter en weet goed wat hij wel en niet wil. Als je iets te dwingend vraagt, doet hij het niet, dus ik heb echt met hem leren samenwerken. Het is bij hem gewoon belangrijk om het werk voor hem ook leuk te maken, want dan kun je dus zo’n leuke dingen doen als dit NK! Als er nog eens een wedstrijd op neckrope is, zou ik het zeker leuk vinden om daaraan mee te doen. Ik vind het vooral leuk wanneer onze connectie wordt uitgedaagd en om te kijken wat wij als team kunnen bereiken. Ik denk dat dit NK daar een hele leuke test voor was!”, sluit ze af.

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan