Esmee Aldershoff: “Heel confronterend om ze alle drie in hem terug te zien”

Gitzwarte jonge hengst

Eind 2019 verloor Esmee haar vierjarige PRE-hengst Tardio. “Hij kwam bij mij als een heel bang vogeltje, maar hij bloeide uiteindelijk uit tot een prachtige, gitzwarte jonge hengst. De laatste drie tot vier maanden voor zijn dood begon hij zich wat anders te gedragen. Dat heb ik toen laten uitzoeken, waarna hij iets bleek te hebben, waarvan de kliniek niet zeker wist wat het was. Ze zagen iets op een scan en uiteindelijk kon hij niet meer plassen. Hem heb ik toen als eerste moeten laten gaan”, vertelt Esmee geëmotioneerd. 

Foto: Ryanne de Vries

“Met haar opgegroeid”

“Mijn Friese merrie Bernadine hadden we al van veulen af aan. Als jong meisje tourde ik er altijd wat op rond. Ze was toen nog van mijn moeder, dus ik ben echt met haar opgegroeid. In 2019 begon ik met haar wat serieuzer te trainen. We hebben toen eigenlijk voor de lol meegedaan aan de Horses2Fly KFPS sportcompetitie. Zo is een beetje het balletje gaan rollen en uiteindelijk zijn we in de finale beland! Daar hebben we toen een nette zevende plek behaald. Ik wilde haar uitbrengen in het M, maar wilde haar ook rustig opleiden, dus zette ik haar die winter erna op het land, zodat ze even lekker kon bijkomen. Ik ging er natuurlijk van uit dat ze tot haar twintigste zou lopen, dus we hadden alle tijd.”

“Ze wilde niet meer”

“Toen ze terugkwam van het land, had ze een paar keer lichte koliek. Dat had ze als driejarige ook al. Ze kreeg daarnaast ook wat vage verschijnselen. In december 2020 haalde ik haar uit de box en voelde ze plotseling niet meer als mijn paard. Ik dacht dat ze misschien nog wat meer tijd nodig had of in een winterdipje zat, dus ik besloot haar nog wat langer rust te geven. Na een tijdje zag ik een enorm gezwel op haar borst. We zijn toen met spoed naar de kliniek gegaan, waar ze binnen een nacht bijna 75 kilo afviel. Eén deel van het gezwel was een abces, maar het andere deel was waarschijnlijk toch iets van kanker, al waren ze daar niet 100 procent zeker van. Dan hadden ze een biopt enzovoort moeten nemen, maar ik ze ging zo hard achteruit dat ik besloot om ook haar te laten gaan. Ze wilde niet meer eten en zag het gewoon niet meer zitten”, vertelt Esmee. 

Foto: Ingrid Truijens

Goud waard

“In die tussentijd stond mijn oude pony Lady met pensioen. Ze was 24 en had alles voor mij gedaan, dus zij heeft heerlijk in het land gelopen. Op een dag stond ze opeens op drie benen. Ze was een bikkelharde pony, maar ze bleek een ietwat gekanteld hoefbeen te hebben met een ontsteking erbij. Dat wilde ik haar niet meer aandoen, dus ook haar heb ik toen laten gaan. Ik had haar al zes jaar en zij heeft mij wegwijs gemaakt in de sport. Ik heb haar in het Z uitgebracht. Ze was echt goud waard.”

Foto: Privébezit

“Alles wat ik niet wilde”

“Het ging ineens heel snel achter elkaar. Na de dood van Tardio zag ik bij Ton en Chantal van Casa Corazon Horses een hele gave palominohengst. Daar ben ik toen bij gaan kijken, omdat Bernadine en Lady langzaamaan slechter werden. Ik heb mijn verhaal gedaan bij hen en verteld wat ik zocht in mijn nieuwe paard. Ik wilde nog één keer investeren in een paard, want ik was er eigenlijk echt wel klaar mee. Zij hebben met heel veel liefde en geduld naar mijn verhaal geluisterd, wat ik heel erg fijn vond. Ton zei: “Maar dan is die palomino helemaal niet wat jij zoekt! Het paard dat jij zoekt staat hier”, en daar stond Zapatero, naast de palomino. Hij was toen twee jaar oud en was alles wat ik precies niet wilde, maar ik kwam er wel mee thuis. Hij had het bange van Bernadine, het vuurvreterige van Lady en het machogedrag van Tardio.”

“Heel bijzonder”

“Met name het eerste jaar vond ik het heel confronterend om die karaktereigenschappen terug te zien in Zapatero. In het begin zag ik vooral Tardio in hem, wat ik graag wilde, maar wel heel zwaar was. Tardio was echt mijn once in a lifetime-paard en Zapatero heeft precies dezelfde streken. Toen ik hem ging beleren, had ik het gevoel dat ik op Bernadine en Lady zat. Nu ik verder ben in het rouwproces ben ik heel blij dat hij van alle drie een tintje heeft. Er komt steeds meer van hen naar boven. Dat was helemaal niet de bedoeling, maar ik vind het wel heel mooi dat het zo gelopen is. Het is een heel bijzonder paard en ik heb hem echt met mijn hart uitgekozen. Zo eentje vind ik nooit meer.”

“Hij is het waard”

“Zapatero is nu vier. Als driejarige heb ik hem beleerd en een paar keer meegenomen naar vreemd terrein. Nu krijgt hij even een break, zodat hij lekker paard kan zijn en lekker kan doorgroeien. In zijn koppie is hij een Maserati, maar in zijn lijf echt nog een baby. Het is een ontzettend lieve hengst. Hij staat op een grote stal met merries, ruinen en andere hengsten. Hij loopt met alles in de stapmolen en in de bak, dat maakt hem allemaal niet uit. Een van mijn dromen heeft hij in januari al waargemaakt, dat was over het strand rijden. Dat was een droom die ik met alle drie had, dus ik ben heel blij dat ik dat met hem heb kunnen doen. Ik zou heel graag eens een kampioenstitel winnen. Dat is mij voorheen door kleine blessures hier en daar nooit gelukt. Als Zapatero er klaar voor is, zou ik graag met hem willen meerijden in de top, maar hij krijgt eerst rustig de tijd, want dat is hij echt waard”, sluit Esmee af. 

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan