Jacqueline Laukens: “We hebben samen leren omgaan met wedstrijdspanning”

“Zo groen als gras”

“Ik heb Ace nu bijna 7,5 jaar geleden gekocht. Mijn twee vorige paarden waren om verschillende redenen geen succes, dus ik ging met een verlanglijstje op pad. Na bijna een jaar gezocht te hebben, kwam ik Ace tegen. Hij was toen negen en nog zo groen als gras. Hij had nog geen wedstrijd gelopen, maar de basis zat er wel heel erg goed in”, vertelt Jacqueline. 

“Echt zo trots!”

“Het was eigenlijk nooit mijn doel om zo ver te komen met hem. Ik had wel in mijn hoofd dat ik misschien een keertje een wedstrijdje wilde starten met hem, gewoon om te kijken waar we staan. Ik ben wel iemand die met een doel traint, en ik wil wel iets bereiken, maar fanatiek sporten en wedstrijden rijden was geen doel op zich. Dat heeft alleen iets anders uitgepakt”, lacht Jacqueline. “We zijn in de B begonnen en dat ging zo goed dat we gewoon zijn doorgegaan. Als je me dit al die tijd geleden had gevraagd, had ik nooit kunnen raden dat we zo ver zouden komen. Ik heb zelfs nog grapjes gemaakt dat we het Z nooit zouden halen, maar ik ben echt zo trots!”

Wedstrijdspanning

“Ace is echt een schat van een paard. Hij is heel erg werkwillig en wilt het altijd goed doen. Soms heeft dat ook wel nadelen, zoals dat hij zelf gaat bedenken wat goed zou zijn voor mij”, lacht Jacqueline. “Ik had, en heb, best wel wat last van wedstrijdspanning. Dat was in het begin dus wel echt een drempeltje. Ik vroeg me op zo’n momenten wel vaak af of ik het ook écht leuk vond met al die zenuwen in mijn lijf. Ace heeft eigenlijk een beetje hetzelfde, maar we zijn daarin wel heel erg gegroeid. De eerste wedstrijden raakte hij in een soort bubbel en kreeg ik hem daar ook niet meer uit. Hij wist het dan gewoon even niet meer. Dat gaat nu steeds beter. Van het een kwam het ander en nu mogen we ZZ-Zwaar starten!”

“Elkaar leren vertrouwen”

“We hebben echt samen leren omgaan met die wedstrijdspanning. Ik heb nog steeds wel momenten waarop ik me afvraag waar ik aan ben begonnen, maar ik kan het wel een stuk makkelijker van me afzetten. Ace is nu veel beter benaderbaar. Hij heeft nog wel wat spanning, maar nu kan ik hem veel beter bijsturen en duidelijk maken wat er van hem verwacht wordt. We hebben elkaar leren vertrouwen.”

“Heel erg goed”

“De eerste proef ging dit weekend wel heel erg goed! Hij had wat meer spanning dan de vorige keer, dus bij het inrijden zei ik nog “Nou dit wordt een feestje”, want hij was echt wel gespannen en zocht ook een moment om het er even uit te gooien. Toen we de proef in gingen, deed hij het gewoon! Hij wist precies wat hij moest doen en deed het heel erg goed. De tweede proef ging iets minder. We hadden wat miscommunicaties, wat veel punten heeft gekost en op dit niveau kun je je dat niet meer veroorloven. Maar over de eerste proef was ik echt heel erg tevreden, zeker aangezien hij tijdens het losrijden wat gespannen was! Nogmaals, ik ben heel erg trots!”

Tijd nemen

“Bij Ace moet ik dingen niet door elkaar heen gaan oefenen, want dan raakt hij het spoor bijster. In de training ben ik wel al begonnen met de oefeningen van het ZZ-Zwaar, maar ik heb er nog niet echt een ding van gemaakt. Dat is wat we nu gaan doen! We gaan gewoon kijken wat het wordt. Ik ga echt wel starten in het ZZ-Zwaar, maar wil eerst de tijd nemen om mijn proef goed voor elkaar te krijgen. Daarna zien we wel waar het schip strandt!”, sluit Jacqueline af. 

Bekijk hier de volledige uitslag.

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan  

Foto: FotoFiek