Juan Matute Guimon van coma naar Wereldbeker Finale: “Ik voel me beter dan ooit!”

Tegenslagen

Juan vertelt: “Het is heel emotioneel om weer terug te zijn in het internationale circuit. Naast het WK in 2018 is dit de grootste wedstrijd die ik ooit heb gereden, zeker ook op persoonlijk vlak. Deze wedstrijd is het bewijs voor mij dat ik tegenslagen heb overwonnen en met hard werken je droom werkelijkheid kan worden.”

Herstel

“Ik was compleet verzwakt. De rechterkant van mijn lijf kon ik niet meer bewegen en sinds ik thuis was van twee maanden in het ziekenhuis, was het herstelproces erg zwaar en veel werk. Naast het fysieke gedeelte met  fysiotherapie en training, kwam er ook het mentale herstel bij. Het is echt een heftige tijd geweest. Wat mij vooral zwaar is gevallen, is dat ik dingen niet meer kon herinneren. Ik ben heel perfectionistisch en heel ambitieus, dus ik heb heel erg geworsteld met of ik überhaupt ooit wel zou herstellen en weer de oude zou worden.”

Olympische spelen

“Het stellen van doelen heeft mij geholpen bij mij herstel. Vanaf het moment dat ik het ziekenhuis uit mocht, heb ik gezegd dat ik de Olympische Spelen in Tokyo wil rijden. Dat is voor mij al mijn hele leven een droom, om net zoals mijn vader een Olympisch ruiter te worden. Helaas is het niet gelukt om naar Tokyo te gaan, maar ik stelde meteen mijn doelen bij. Mijn focus lag onmiddellijk op Parijs in 2024. Nu ben ik hier op de Wereldbeker Finale, wat al een behoorlijke stap in de goede richting is!”

Duizelig 

“Een week voordat mijn hersenbloeding plaatsvond had ik al erge hoofdpijn. De dag voordat het gebeurde kreeg ik last aan de voorkant van mijn linkeroog. De dokter waar we naartoe zijn gegaan had me verteld wat paracetamol te nemen en het even aan te kijken. De dag erna was ik aan het rijden en voelde ik me erg duizelig. Gelukkig was mijn vader in de buurt. Ik ben afgestapt om even op de grond te gaan zitten. Ik kan me herinneren dat ik mijn vader met mijn paard zag lopen en op dat moment viel ik flauw.”

Aangeboren afwijking

“Mijn volgende moment wat ik me herinner is dat ik wakker werd in het ziekenhuis, 25 dagen later. Ik was zo bang dat ik niet kon stoppen met huilen. Alle geluiden om me heen en drukte maakten me in de war. Mijn geheugen was erg slecht, dus er moest constant tegen me gezegd worden wat er was gebeurd. Mijn hersenbloeding werd veroorzaakt door een aangeboren afwijking aan mijn hersenen. Het had op elk moment kunnen gebeuren. Na twee operaties hebben ze de bloeding eindelijk kunnen stoppen. Op het moment heb ik geen last meer van wat er is gebeurd. Ik voel me zelfs beter en sterker dan ooit. Ik probeer fit te blijven door hard te lopen, naar de sportschool te gaan, goed voor mezelf te zorgen en een levensstijl te volgen als een ware atleet.”

Bewijzen

“Mijn eerste grote wedstrijd was het Spaanse kampioenschap, vijf maanden na mijn ongeval. Ik was toen nog erg zwak, mijn rechterkant werkte pas voor 50% optimaal. Dit was terug te zien in mijn prestatie. De overgangen waren niet mooi en ik was enorm aan het bewegen in het zadel, maar het ging mij om het bewijzen naar mezelf en de wereld dat met een doel, ambitie en doorzettingsvermogen alles mogelijk is.”

Genieten

“Ik ben enorm dankbaar en zit nog steeds vol met ambitie ondanks dat ik soms een stapje terug doe om te beseffen waar ik vandaan kom. Onderweg genieten is belangrijk. Dat is vaak iets wat je vergeet als je alleen bezig bent met je eindpunt waar je naartoe wilt werken. Mijn doel op de lange termijn is om mooie plaatsingen te behalen op de Wereldbeker Finale, Olympische Spelen en Europese Kampioenschappen, eigenlijk op alle grote kampioenschappen. Ik wil graag behoren tot de top van de dressuurwereld. Natuurlijk zal dit niet gemakkelijk gaan. Je moet consistent zijn en jezelf en je paard blijven ontwikkelen. Dit is iets waar ik veel hulp van mijn vader bij krijg. Ik heb nog een heel avontuur te gaan, maar we zijn op de goede weg.” sluit de gepassioneerde Spanjaard af.

Bron:  FEI