Larissa Klaassen: “Wielrennen doe ik omdat ik er goed in ben, de paardensport is mijn passie”

Over naar de paarden

Larissa begon in 2013 met baanwielrennen. Ze vertelt: “Daarmee ben ik onder andere naar de Spelen in Rio geweest. Dat was allemaal heel leuk, maar ging niet helemaal zoals ik wilde. In Rio wonnen we zilver, maar het had goud moeten zijn. Alles bij elkaar wilde ik een tijdje niet meer verder met fietsen. Paardrijden doe ik al sinds ik kan lopen, dus op een gegeven moment wilde ik overstappen naar de paardensport. Helaas waren de financiële middelen toen niet toereikend om daarin op hoog niveau mee te doen.”

Niet te koop

Larissa klopte aan bij Joyce Heuitink, die ze kende van de Paralympische Spelen. “Zij vroeg zich af waarom ik geen paradressuur ging rijden. Via haar kwam ik terecht bij een paard. Dit paard moest echter €12.000 kosten en was ook nog eens herstellende van een peesblessure. Dat geld had ik niet en ik vond de blessure ook link. Daarna kwam ik via Joyce bij Marin en Desirée Haentjens terecht. Zij wilden hun paard eigenlijk niet verkopen, maar wilden toch met mij in contact komen. Ik stuurde ze mijn verhaal en vervolgens zijn we gaan bellen. Het klonk zo mooi dat ik wist: als dit het niet wordt, dan wordt het niets meer.”

Hinnik

Larissa, Marin en Desirée spraken af om een keer kennis te maken. “Voor mij was het liefde op het eerste gezicht met Wammes, Marin en Desirée. Marin en Desirée hadden Wammes eigenlijk zelf in hun hart gesloten. Hij had geen fijn verleden gehad voordat zij hem kochten en ze wilden hem daarom niet zomaar kwijt. Een week later ging ik nog een keer kijken en toen ik hem riep hinnikte hij naar mij. Marin en Desirée stonden haast met tranen in hun ogen, want naar hun deed hij dat niet. Ook het rijden ging hartstikke fijn en dat was heel bijzonder.”

Symbolisch bedrag

“Naderhand zaten we in de kantine te kletsen. Toen gebeurde er iets wat ik niet had verwacht. Marin en Desirée begonnen met: ‘Als het niet gaat, als je het niet meer kan betalen of er gebeurt iets met jou, dan komt hij terug naar ons. Maar als je het wil, dan mag je Wammes voor het symbolische bedrag van €1 hebben.’ Ik vond dat zo’n intens lief gebaar en ik was zo ontroerd dat ik zat te huilen. Tot op de dag van vandaag ben ik ze enorm dankbaar voor deze kans. Zij zochten voor hem een vriendje voor het leven en die vonden ze in mij. Zoiets als dit ga ik nooit meer meemaken.”

Pittige combinatie

Het ging nog niet gelijk van een leien dakje. “We hebben best een tijdje nodig gehad om het fijn voor elkaar te krijgen. Wammes had zoveel knopjes dat ik er moeite mee had om hem bij te benen. Hij deed hele mooie dingen, maar dat was nog helemaal niet de bedoeling. Ook reed ik eerst her en der nog wel proefjes, alleen was ik ook druk met fietsen. Dat was pittig om te combineren. Door een blessure van Wammes miste ik in de paardensport de boot richting Rio. Omdat ik de competitie miste ging ik daarom toch weer fietsen. Dat heeft goed uitgepakt, want op de Paralympische Spelen in Tokio behaalde ik een gouden medaille.”

Snel gegaan

Larissa en Wammes rijden naast paradressuur ook reguliere dressuurproeven. “Ik ben augustus 2020 in de L1 gestart. Na één wedstrijd hadden we al vijf winstpunten, dus dat ging heel lekker. Ik train bij Diana van der Spek en samen met haar ben ik voor het NK Paradressuur gegaan. Ik behaalde in de selectiewedstrijd een score van 67,52% en daar was ik heel blij mee. Op het NK waren Wammes en ik helaas allebei iets te fanatiek, waardoor er fouten in slopen. Na het NK zijn we online reguliere proeven gaan rijden en dat was fijn te combineren met het fietsen. Rondom de Paralympische Spelen van Tokio heb ik vier maanden niet gereden, dus in de periode van een jaar zijn we van het L1+3 naar het Z1+2 gereden.”

Een caller op X

Voor deze proeven maakt Larissa gebruik van een caller. “Dat is iemand die op X staat en de letters waar ik langs rijd hardop roept. Zo weet ik waar ik een oefening in moet zetten. Wammes en ik zijn zo goed op elkaar ingespeeld dat ik vaak wel weet na hoeveel drafpassen of galopsprongen ik iets moet doen. Ik had verwacht dat ik niet zoveel moeite had met de Z-proef rijden omdat de paradresuur proeven ook in een 20x60 baan worden verreden. Ik had alleen nog niet geoefend met de caller, dus ik wist niet hoe ik ten opzichte van het geluid moest sturen. Daarom reed ik ook één keer verkeerd.”

Eerste geworden

“Ik was dus nog helemaal niet zo tevreden over mijn proeven”, gaat Larissa verder. “Ik had wat rommeltjes en fouten in de proef omdat ik heel veel bezig was met waar ik eigenlijk heen moest. Bij de prijsuitreiking was ik heel ver achterin gaan zitten, er waren zoveel goede paarden. Maar in de eerste proef kreeg ik ondanks de -2 punten 206,5 en de tweede proef wonnen we zelfs met 209 punten. Ik was met stomheid geslagen. Dit smaakt wel heel erg naar meer. Het kan namelijk alleen nog maar beter.”

Grootste passie

Larissa vertelt dat ze nu wel in dubio zit. “Wammes is op dit moment achttien, dus ik durf niet zomaar al het risico op hem te gooien. Daarnaast ben ik op dit moment op zoek naar een nieuwe piloot voor het wielrennen omdat mijn oude piloot gestopt is. Ik wil namelijk niet stoppen met de topsport, dat zit veel te diep in mijn hart. Ik ga met Wammes in ieder geval lekker verder in de parasport en we zien wel waar we uitkomen. Als iemand morgen een goed paard heeft waarmee ik aan de slag kan, dan pak ik die kans met beide handen aan. Het fietsen doe ik omdat ik er goed in ben en omdat ik winnen onwijs leuk vind, maar mijn grootste passie is de paardensport. Ik hoop dan ook dat ik ooit een keer met een paard naar de Spelen mag.”

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.

Foto: DigiShots