Rowi Pille: “Het was een hele lange weg, maar ik zou het zeker nog eens doen”

Zestien geworden

Rowi werd vorig jaar zestien en daarmee kwam er een einde aan haar ponytijd. Ze vertelt: “We hadden een paard gekocht en daarna ook Don te koop gezet. Helaas overleed mijn paard aan een ongeluk dat niet had hoeven te gebeuren. Dat was heel erg zonde. We hebben Don toen uit de verkoop gehaald, omdat ik dat er niet bij kon hebben. In de loop van dit jaar hebben we hem rustig opnieuw te koop aangeboden. Er was nog niet gelijk een klik bij de eerste kijkers, maar toen deze lieve mensen kwamen wisten we dat het niet beter zou worden dan dit.”

Mooie leeftijd

Don Juan gaat verder onder de dertienjarige Zweedse amazone Vida Nordling Pettersson. “Ik vond het spannend omdat ik hem vanaf zijn derde jaar altijd zelf heb gereden. Als er iemand anders op gaat zitten weet je pas of je het goed hebt gedaan. Vida reed er zo fijn mee weg dat ik er heel trots op was. Don is nu acht en dat is een super mooie leeftijd. Alles begint goed te gaan, hij begint de proeven beter vol te houden en blijft mooi gedragen. Het is fijn dat Vida nog de tijd heeft om een combinatie te worden voor ze gaat starten.”

Een boefje

Op de vraag wat Rowi het leukst vindt aan Don Juan, antwoordt ze: “Zijn karakter. Toen we hem kochten was hij drie jaar en nog hengst. Hij was een boefje en ik was nog heel onzeker. Aan het begin vond ik zijn streken heel spannend, maar nu kan ik erom lachen. Wanneer we naar het bos gingen nam hij wel eens een sprong uit blijdschap. Daar werd ik ook heel blij van, omdat ik op zo’n moment merk dat hij gelukkig is. Ik heb regelmatig afgewisseld zodat Don het leuk bleef vinden en dat werkte heel goed. Hij wilde altijd laten zien dat hij dressuren nog steeds kon en dat hij altijd beter wilde worden.”

Veel hoogtepunten

Waar is ze het meest trots op? “Ik denk eigenlijk toch op waar we nu staan, waar we het hebben afgesloten. We zijn de afgelopen jaren samen gegroeid tot het allerhoogste niveau. We hebben mooie wedstrijden in het buitenland gereden, finales van internationale wedstrijden. Ook ons springrecord van 90cm vind ik stiekem heel gaaf. Ik ben namelijk blind aan mijn linkeroog en zie daardoor geen diepte. Dat ging dus echt om vertrouwen in elkaar en daar ben ik heel trots op. Het was een lange weg om hier te komen, maar ik zou het zeker nog een keer doen.”

Vooral een goede klik

Rowi vertelt over haar vervolgplannen: “Ik ben nu op zoek naar een nieuw paard. Ik zou het liefst nog de Juniorenklasse rijden, maar daarvoor heb ik nog maar één jaar. In mijn zoektocht naar een paard vind ik het vooral belangrijk dat er een klik is. De rest maakt me niet zoveel uit. Of het nou een jong, groen paard is of een wat oudere leermeester. Daarom weet ik ook niet echt wat mijn eisen zijn. De vorige keer zocht ik een Juniorenpaard en kwam ik ook met een driejarige hengst thuis. Ik ga gewoon voor een goed gevoel en daarna kan ik weer lekker aan het rijden.”

Heel fanatiek

Wat ze in ieder geval niet wil, is stoppen met paardrijden. “Sinds kort heb ik ook mijn eigen bedrijfje, Rowi Stables, waarbij ik paarden en pony’s voor mensen wil trainen en uitbrengen op wedstrijden. Ik wil later ook graag lessen gaan geven. We hebben daarnaast nog het plan om de paarden ooit aan huis te krijgen en dan wil ik het vanuit huis gaan doen. Ik ben er heel fanatiek in, dus ik hoop dat het gaat lukken. Met de steun van mijn ouders gaat het denk ik wel goedkomen. Ik ben hun en alle anderen die Don en mij geholpen hebben onwijs dankbaar en ik ben vooral dankbaar dat ik dit allemaal met Don heb mogen doen”, sluit ze geëmotioneerd af.

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.

Foto: DigiShots