Fleur van Haagen: “Sterlyn heeft eigenlijk mij uitgekozen”

Alles samen gedaan

“Het was hartstikke zwaar om Sandro te verliezen”, begint Fleur te vertellen. “Hij was mijn eerste eigen paard. Daarvoor was hij een jaar mijn verzorgpony. We waren allebei zestien toen we elkaar leerden kennen en op zijn 22ste is hij overleden aan koliek. Dat ging super snel. Vier dagen voor hij overleed zijn we nog naar de Veluwe geweest, waar we heerlijk over de hei galoppeerden. Sandro en ik deden alles samen. Dressuur, springen, crossen en buitenrijden. Maar ook clinics boogschieten te paard, vrijheidsdressuur en tuigloos rijden.”

Grote verantwoordelijkheid

Na het verlies van Sandro stond Fleur nog niet gelijk te popelen om een nieuw paard te kopen. “Ik was sowieso al van plan om diergeneeskunde te gaan studeren in Gent. Ik had al helemaal uitgestippeld hoe het zou gaan als Sandro mee zou gaan, maar vroeg me toch af of het wel slim zou zijn om een nieuw paard te nemen. In eerste instantie dacht ik van niet. Het is toch een grote verantwoordelijkheid. Ook ben ik na de dood van Sandro twee maanden niet in de buurt geweest van paarden, omdat ik het er echt wel moeilijk mee had.”

Op zoek naar fokkers

Na een tijdje ging ze mee naar de paarden van een vriendin. “Op het moment dat ik opstapte was er voor mij het schakelpunt waarop ik wist: ik kan gewoon niet zonder paarden. Ik ben via Haflinger-groepen op zoek gegaan naar fokkers en kwam uit bij een stal in Groningen. Daar stonden op dat moment vijf Haflingers van drie jaar oud. Na een paar dagen kreeg ik het bericht dat er al één verkocht was. Daarop heb ik een afspraak gemaakt voor de volgende week.”

De vierde Haflinger

“Op de foto’s had ik al een Haflinger gezien waarvan ik dacht dat hij het zou worden. Deze leek namelijk sprekend op Sandro”, gaat de amazone verder. “Maar toen ik hem daar zag, sprong hij er nog niet echt uit. Een vriendin die mee was wist het ook nog niet en zei dat we vergelijkingsmateriaal nodig hadden. Er waren maar drie Haflingers in de bak, dus we vroegen waar de vierde was. Hij bleek al op stal te staan. Toen ze hem in de bak lieten zagen mijn vriendinnen gelijk: deze wordt het. Maar ik was nog niet overtuigd en vond hem een beetje saai omdat hij geen aftekeningen had. Ik werd de bak in geduwd om eens te kijken. Ondanks zijn schrikkerige en bange karakter kwam hij naar mij toe. Hij week daarna niet meer van mijn zijde. Sterlyn heeft eigenlijk mij uitgekozen.”

Desensibiliseren

Fleur is zelf aan de slag gegaan met het beleren van de ruin. “In eerst instantie moest ik hem vooral desensibiliseren omdat hij heel angstig was. Hij vond het al eng als ik mijn hand in de lucht stak. We zijn gaan wandelen over het erf, door de stallengang, door de poetsplaats heen. Zo kreeg hij steeds meer vertrouwen. Ik ben ook naast hem gaan springen. Dat was de eerste twee keer eng, maar daarna keek hij er niet meer naar om. Na een tijdje was hij mijn gekke streken wel gewend en dat ging eigenlijk heel vlot. Na een paar weken was hij al niet meer zo bang.”

Gelijk het bos in

“Ik heb Sterlyn zelf ingereden. Een vriendin had aangeboden dat ik altijd mocht bellen voor hulp, maar ik heb pas gebeld op het moment dat alles bevestigd was en ze alleen nog maar de longeerlijn vast hoefde te houden zodat ik erop kon gaan zitten. Ik rijd Sterlyn nu ongeveer één à twee keer per week. Daarin wisselen we af tussen dressuren en in het bos rijden. Ik wil uiteindelijk eventing met hem gaan rijden, dus vanaf het moment dat ik een stuur en een rem had ging ik al het bos in. Ook na onze verhuizing naar België ben ik dat vol blijven houden. Daarnaast zijn we ook bezig met grondwerk en vrijheidsdressuur en daar kent hij inmiddels ook al heel wat van.”

Bijna identiek

Wat zijn Fleurs plannen met Sterlyn? “Ik ga vooral kijken naar wat hij aangeeft dat hij leuk vindt. Ik zou het zelf tof vinden als we in het M dressuur belanden, het B springen tussen de paarden en de B in de eventing. Maar als ik merk dat hij dressuur leuker vindt, dan gaan we gewoon die kant op. Het scheelt dat ik zelf alles leuk vindt.” Ze voegt eraan toe: “Sterlyn betekent heel veel voor me. Het is alsof Sandro nooit weg is geweest. Hun karakters zijn bijna identiek. In het begin zag ik het niet, maar nu wel. Het is fijn dat Sterlyn alles leuk vindt, net als Sandro. Zo kan hij echt in zijn voetsporen treden.”

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.

Foto: Madinja Photography