Robin van Lierop - Finja
Longines FEI/WBFSH World Breeding Dressage Championships for Young Horses 2017
© DigiShots
Robin van Lierop - Finja Longines FEI/WBFSH World Breeding Dressage Championships for Young Horses 2017 © DigiShots DigiShots

Robin van Lierop kwam ondanks verdriet toch aan de start in Delft: “Heel dubbel”

Dressuur

Afgelopen weekend was een bewogen weekend voor Robin van Lierop. Zijn hond Nel werd na negen zorgeloze jaren van het een op het andere moment ziek en zondagochtend moest het verdrietige besluit worden genomen, dat zo verder leven niet mogelijk was. Robin stond op dat moment net op het punt om naar Delft af te reizen met zijn paard Finja (v. Flatley), om met haar, haar tweede Grand Prix te starten. Uiteindelijk werden ze derde met 65,3%

Advertisement

Het was niet makkelijk

“Dat was niet makkelijk”, vertelt Robin. “Vrijdag stond ik les te geven in de rijbaan. Nel liep, net als anders, om mij heen. Ik heb altijd een hele hondenschare om mij heen hangen. Als ik naar het toilet ben, weet iedereen waar ik ben”, lacht hij. “Dan ligt er een grote groep honden voor de deur. Nel liep vrijdag de rijbaan uit. Hierdoor was ze voor mij uit het zicht, tot iemand zei: Nel kan niet meer overeind komen. We hebben haar overeind geholpen en toen liep ze weer. Volgens de dierenarts was er waarschijnlijk een zenuw bekneld geraakt. Met medicatie moest dit weer beter worden. Ik moest nog buitenhuis les geven, maar onderweg ben ik omgedraaid. Het voelde niet goed. Zaterdag ochtend had ze veel binnen geplast. Dat deed ze nooit. Op advies van de dierenarts in de avond haar drinkensbak weggepakt en nog heel laat uitgelaten, maar zondagochtend vond ik haar weer liggend in haar eigen ontlasting in een spagaat. Dan weet je, dit is niet goed.”

Vol begrip gereageerd 

”Finja stond al op de poetsplaats om te vertrekken naar Delft. Haar hebben we weer in de stal gezet en de dierenarts gebeld. Bij aankomst viel al snel het besluit dat het beter was om Nel in te laten slapen. Dat komt wel binnen”, vertelt van Lierop. “Onze honden zijn toch onderdeel van het gezin. Het zijn eigenlijk onze kinderen. Ondertussen was ook de organisatie van Delft gebeld. Daar werd zo vol begrip gereageerd. Ik kon, als ik nog wilde, later starten. Ik moest zelf maar kijken waar ik mij het beste bij voelde. En het was dubbel. Aan de ene kant wil je bij Nel blijven. Ook al was ze inmiddels overleden, toch wil je niet weg. Aan de andere kant moet Finja ook de ring in. Ervaring op doen in de Grand Prix, maar ook ik zelf heb die kilometers in de ring nodig om mezelf te verbeteren. De afspraak met het crematorium stond voor de avond. Ik kon dus op en neer naar Delft en toch weer op tijd terug zijn om afscheid te nemen van Nel.”

Harmonie en een los lichaam

“Finja liep heel lekker. In haar eerste Grand Prix waren nogal wat fouten geslopen en ondanks dat behaalde ik toen ruim 65%. Nu had ik een fout in de wissel om de pas en het zigzag appuyement kon wat mooier. Echter was er zoveel harmonie en losheid in haar lichaam, dat ik verwacht had hoger te scoren dan de eerste keer. Dat viel een beetje tegen”, vervolgt Robin. “Ik heb nog een gesprek gehad met de jury en zei vonden dat er nog wat meer expressie in de proef mag zitten. Echter, als ik dat probeer, wordt Finja weer snel strak en verlies ik de harmonie. Dat wordt dus daarop oefenen. Mijn trainer, Marion Schreuder, was ook mee naar Delft. Zij zei, dat Finja op het voorterrein wel die expressie had. Dat het verschil met in de ring toch wel 5% is. Dat ligt ook bij mij hoor. Op het voorterrein, durf ik net wat meer te vragen. In de ring ga ik heel mooi zitten, maar dit gaat dan ten koste van de functionaliteit.” 

Samen naar succes 

”Ik wil nog graag in Houten starten met Zum Glück RS2. Volgend jaar in Tolbert start ik RS2 Cupido in de Grand Prix. Ook met Finja wil ik nog wat wedstrijden gaan rijden. Uiteindelijk doe je in de ring toch de ervaring op. Ik ben zo blij met de eigenaren van RS2 dressage, Jacques en Saskia Lemmens. Hierdoor krijg ik vele kansen, maar buiten dat zijn zij erg goed voor al het personeel. Of je nu de ruiter bent of de weide vrij maakt van mest, voor hen is iedereen belangrijk. Dit maakt, dat wij met een team werken, dat ook langere tijd bij elkaar is en op die manier elkaar, maar zeker de paarden door en door kent. Dat is wel het begin van je succes, waar je samen, met heel je team, voor werkt”, sluit Robin af. 

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan 

Foto: DigiShots