Liza Mars met Xerez.
Liza Mars met Xerez. Foto: Foto4U

Subtop I Liza Mars: “We hebben er veel moeite voor moeten doen, maar dat maakt het extra gaaf”

Dressuur

Liza Mars beleeft veel plezier aan haar Lusitano Xerez, waarmee ze ZZ-Zwaar start, en haar PRE Naranjito, die ze weer opbouwt nadat hij eigenlijk nooit meer te rijden zou zijn vanwege een ernstige blessure.

Advertisement

Vakantie

Xerez kwam vijftien jaar geleden op het pad van Liza. Op dat moment had ze nog haar Fjord, dit was haar eerste pony. “Ik ging altijd op vakantie naar Someren om daar paard te rijden. Daar stonden in één zomer ineens allemaal Lusitano’s voor de verkoop. Ik mocht daar met de paarden tutten terwijl ik op vakantie was daar. Als manegemeisje met een Fjord waren dit voor mij paarden zoals uit een boek.”

Sterk gevoel

“Op een moment gingen we foto’s maken voor de verkoop. Ik mocht mee om de paarden vast te houden en mocht dus naast Xerez, toen nog een 3-jarige hengst, op de foto staan. Met dat ik met hem op de foto ging wist ik: dit is mijn paard. Ik voelde gelijk dat ik hem wilde hebben en dat hij gewoon bij mij hoorde. Dat is dan ook zo gebeurd. Hij is nog even daar gebleven om hem zadelmak te maken en daarna is hij mee naar huis gegaan.”

Te heftig

Eenmaal thuis ging het nog niet zo makkelijk. “Xerez was best wel een overheersend paard met veel karakter. Mijn Fjord was mak en braaf, Xerez was dat niet. Eerst heb ik heel lang zelf wat aangetobt. Hier en daar hielpen er wat mensen, maar we hebben nooit echt hulp gehad. Op een gegeven moment werd het zo erg dat ik niet meer aan de hand met hem kon lopen. Xerez nam alles over. Niet omdat het geen lief paard was, maar omdat ik hem niet corrigeerde. Mijn ouders begonnen zelfs te twijfelen of we hem niet beter konden verkopen. Maar het was ooit goed gegaan, dus waarom nu niet meer?”

Heel goed gegaan

Liza besloot dat het ging lukken, dus zocht ze naar hulp. “Ik ben samen met hem in training gegaan bij Albert van Schie. Hij heeft Xerez en mij weer terug naar de basis gebracht. Heel stom gezegd heeft hij me geleerd hoe ik om moest gaan met mijn paard. Het is super goed dat we dat gedaan hebben, want sindsdien is het allemaal heel goed gegaan.” Nu, ongeveer tien jaar later, starten Liza en Xerez in de subtop. “Omdat het zo moeilijk ging in het begin was ik al trots toen we het Z behaalden. Toen we daar eenmaal reden ging het nog steeds goed en langzaamaan zijn we steeds hogerop gekomen.”

Zo het ZZ-Zwaar door

“Op een gegeven moment mocht ik ZZ-Zwaar starten. Ik dacht: ‘Jeetje, ik weet niet of we dat wel kunnen’. Ik vond het leuk als we één winstpunt zouden halen in het ZZ-Zwaar, maar vijf wedstrijden later mogen we door naar de Lichte Tour. Het ging dus nog beter dan ik had durven denken. Ik ben super trots op Xerez. Thuis discussieert hij nog wel eens met me, maar op wedstrijd staat hij altijd aan en doet hij het altijd. Dat maakt hem echt een leuk paard. We hebben er moeite voor moeten doen, maar dat maakt het extra gaaf.”

Weer hetzelfde gevoel

Toen Xerez ongeveer vijftien jaar was, ging Liza op zoek naar een tweede paard die Xerez uiteindelijk kon gaan opvolgen. “Omdat ik inmiddels gewend was aan een Portugees paard en ik dat heel leuk vond, ging ik daar weer naar op zoek. Ik ging bij iemand kijken voor een Lusitano, daar stond Naranjito ook. Toen ik op het paard had gereden waar ik oorspronkelijk voor kwam, had ik niet het gevoel zoals ik bij Xerez had. De man zei dat hij nog een paard had, maar dat deze nog niet officieel te koop stond. Dat was Naranjito. Ik wist gelijk: dit is hem gewoon weer. Het maakt me niet uit hoe hij loopt of wat hij doet.”


Liza Mars met Naranjito. - Foto: Femke Ketelaar Fotografie.

Chronische tussenpeesblessures

“Naranjito was eenmaal thuis heel lief en meewerkend. We zijn een paar keer gestart op wedstrijd en dat ging super goed. Na een jaar of drie was hij van de één op de andere dag heel erg kreupel. Nadat we hem op rust hadden gezet werd het nog niet beter, dus zijn we ermee naar de kliniek gegaan. Het bleek dat hij aan beide achterbenen een chronische tussenpeesblessure had. We konden hem pijnvrij krijgen, maar dan zou hij wel een weidepaard worden. Dat was wel een klap omdat hij eigenlijk de opvolger zou worden, maar als ik hem pijnvrij kon krijgen wilde ik dat graag.”

Herstel

Liza gaat verder: “Ik ben steeds controles met hem blijven doen zodat ik zeker wist dat Naranjito pijnvrij bleef. Hij toonde per controle meer herstel. Intussen zijn we anderhalf jaar verder en ik mag hem rustig opbouwen. In de sport zal hij niet terugkeren, maar dat hij waarschijnlijk mee het bos in kan vond ik wereldnieuws. Ik was zo ontzettend blij! Het zou leuk zijn als ik met hem nog wat aan Working Equitation kan doen. Al is het thuis of op clinics. Je durft niet teveel te hopen, hij mag écht geen pijn hebben want dan stoppen we gelijk. Ik wil het niet forceren en de grenzen niet opzoeken. Het zou zonde zijn als we daardoor terug zouden vallen.”

Niets moet

Liza vervolgt: “Mijn doelen met Xerez schuif ik steeds verder op. Ik ben hem aan het klaarmaken voor de Lichte Tour. Ik hoop dat we dat nog een keer kunnen starten en dat hij daar een keer 60% kan lopen. Heel veel meer doelen durf ik niet te stellen, hij is inmiddels negentien. Hij is nu nog super fit, maar ik weet niet hoe lang hij nog fit blijft voor dit niveau. Het zou heel leuk zijn als we een keer Lichte Tour kunnen starten en alles wat daarna nog lukt is alleen maar leuk. Er is geen moeten bij.”

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.

Foto boven: Foto4U

Foto in tekst: Femke Ketelaar Fotografie

Liza Mars met Naranjito.