Het oudste paardenmeisje I Lide (92): “Hoofd omhoog en blijven doen wat je leuk vindt”

“Ik begon als kind met paardrijden, in het voormalig Nederlands-Indie. Mijn vader werkte daar en vond dat zijn dochter maar eens ‘gezellig moest gaan doen’. Hij kocht een paard, eentje waar ik veel vanaf gevallen ben. Later kreeg ik een iets rustigere, maar die kon nogal bokken. De eerste keer dat ik daarop zat viel ik er voorover af!”

Oorlog

Tijdens de oorlog zat Lide in een concentratiekamp, waardoor ze niet kon rijden. “Daar had je helemaal niets. Je kreeg er alleen steeds minder te eten. Dankzij mijn familie zijn we daar weer van hersteld. Ik ben gaan werken als gemeente arts, ontmoette mijn man Tobias op de manege (hoe kan het ook anders?!) en kreeg kinderen.” 

In de periode dat Lide werkte en voor haar gezin zorgde, was er even geen tijd om paard te rijden. “Toen de kinderen het huis uitgingen zeiden mijn man en ik: “Kom, dan gaan we nu weer rijden.”

Manege

“Ondertussen ontstonden de plannen om een manege op te zetten”, vertelt Lide. “Daar heb ik wel mijn schouders onder gezet, ja. De manege is voor mensen met en zonder (verstandelijke) beperking. Voor mensen met een beperking werkt paardrijden als een ontspannen massage, maar voor het paardenlichaam is het beter om iemand zonder een beperking te dragen. Daarom is iedereen welkom hier.” Inmiddels heeft de manege 4 FNRS sterren. 

Door de vele jaren aan ervaring zit Lide goed in het zadel. “Ik ben er in het begin zo vaak afgevallen, dat mijn zit in orde is. En mocht ik een keer vallen, dan is dat maar zo.” In de winter stapt en draaft Lide aan de longe in de binnenbak en als het lekker weer is gaat ze graag het park in. 

Doen wat je leuk vindt

“Ik heb wel eens geprobeerd om bij een ‘bejaarden gymclubje’ aan te sluiten, maar dat vond ik zo duf! Ik dacht: ‘Dat moet ik niet doen’. Maar ja, wat dan? Dus toen ging ik maar weer paardrijden. En Queen Elizabeth II rijdt natuurlijk ook nog, dus ik dacht: ‘Dan kan ik dat ook’. “

“Als je ouder wordt is het belangrijk dat je je hoofd omhoog houdt en blijft doen wat je leuk vindt. Dat kan paardrijden zijn of iets anders natuurlijk. En als je dan obstakels tegenkomt vanwege je leeftijd, moet je niet zeuren. Ik zeg dan altijd tegen mezelf: ‘Dan moet je maar niet zo oud worden’. Maar paardrijden, dat zal ik altijd blijven doen.”

Bron: Het paardenmeisje