Luana Borrenberghs: “Het vertrouwen in elkaar is helemaal terug”

Projectpaard

“Een jaar geleden was ik op zoek naar een nieuw paard, maar bij alle paarden waarbij ik ging kijken was de klik er niet of kwamen ze niet met de advertentie overeen”, steekt de amazone van wal. “In juli zag ik opeens een advertentie van een ‘projectpaardje’, waar mijn oog op viel. Ik heb gelijk een berichtje naar de eigenaren gestuurd om haar te bezichtigen”.

Gered

Van de voormalig eigenaren kreeg Borrenberghs te horen dat de merrie, die in haar paspoort Hera heet, in training stond om haar vertrouwen in mensen terug te krijgen. “De eigenaren hebben haar gekocht, omdat ze anders geslacht zou worden. Ondertussen stond ze daar al een paar maanden, maar ze kwamen niet echt met haar verder. Er werd mij dan ook verteld dat ik langs mocht komen om te bezichtigen, maar dat ze niet konden beloven dat ze zich goed in de piste zou laten zien. Ondanks dat, besloot ik de reis van drie uur te maken, met een temperatuur van 34 graden, waar ik absoluut geen spijt van heb. Gelijk toen ik haar zag zei ik tegen mijn vriend: ‘Deze gaat met ons mee naar huis!’”.

Nieuwe naam

De amazone besloot Hera over te nemen en mocht de merrie in september verwelkomen. “Omdat ze bij ons een nieuwe kans kreeg, wilde ik haar een nieuwe naam geven: Cira. Dit betekent Zonneschijn. Een perfecte naam voor een paard dat mag stralen en extra betekenis heeft omdat het zo warm was toen ik haar voor het eerst zag”. Nadat de merrie enkele dagen de tijd had om te wennen, werd ze langzaam opgepakt door Borrenberghs. “In Nederland waren ze zo ver dat ze een zadel op haar rug konden leggen, dus ik besloot te kijken hoe ze daarop zou reageren. Het opzadelen ging goed, zelfs zo goed dat ik zo kon opstappen en wegrijden. Haar oude eigenaren waren erg verbaasd dat ze dit toeliet en waren ervan overtuigd dat het vertrouwen goed zat. Ik was verkocht”.

Terug bij af

Als de merrie stress had kon zo hoog steigeren dat ze achterover klapte. “Nadat ze dit twee keer met mij had gedaan, merkte ik dat ze er een gewoonte van aan het maken was. De winter kwam steeds dichterbij en omdat ik merkte dat Cira veel beweging nodig heeft, veranderden we van stal zodat we binnen konden rijden. Gelijk daarna moest ik een week in quarantaine en toen ik eindelijk weer naar stal mocht, kon ik Cira niet meer aanraken. Ze stond in een hoekje van de stal, gooide haar hoofd in de lucht en maakte aanstalten om te steigeren”. Borrenberghs snapte niks van het gedrag van de merrie en deed de volgende dag opnieuw een verwoede poging. “Ik kon haar rustig opzadelen, maar toen ik er eenmaal op zat wilde ze zich opnieuw laten vallen en wilde ze dwars door beton heen lopen om naar de uitgang te kunnen. We bleven doorzetten en proberen, maar ik besefte dat we weer terug bij af waren”.

Gevaarlijk

De combinatie stopte met rijden en startte met grondwerk. “Veel mensen vonden mijn paard gevaarlijk en bleven er het liefst zo ver mogelijk bij uit de buurt, wat zich ook uitte in nare opmerkingen. “Ik deed steeds minder met Cira en begon het plezier kwijt te raken. Toen vertelde een vriendin plotseling over nare dingen die er gebeurd zijn in de week dat ik in quarantaine zat. Dingen die ervoor gezorgd hebben dat Cira haar vertrouwen in mensen weer volledig was kwijtgeraakt. Gelijk toen ik dat hoorde heb ik mijn paard ingeladen en ben ik naar een andere stal gegaan”.

Grondwerk

De combinatie kon weer helemaal vanaf het begin beginnen met het opbouwen van vertrouwen. “Cira was het vertrouwen in mensen kwijt en ook het vertrouwen tussen ons was weg. We waren zo ver dat we een 80CM-parcourtje konden springen, maar op dat moment kon ik niet eens meer opstappen of ze begon alweer te steigeren. We namen enkele maanden pauze zodat Cira gewoon even op de wei kon lopen. Na een half jaar begonnen we rustig met grondwerk en zag ik eindelijk het vertrouwen weer terugkomen. Vervolgens begonnen we met vrijspringen en het op- en afstappen, wat ook supergoed ging”. Het plezier kwam langzaam terug en Borrenberghs zag dat de merrie helemaal opbloeide tijdens het vrijspringen. “Doordat we de focus van het rijden af hadden gehaald, kreeg ze steeds meer de smaak te pakken in het vrijspringen. Als je een hindernis in de piste zetten ging ze er de hele tijd uit zichzelf overheen. Haar record staat op 1.50M, wat ze zonder moeite sprong”.

Fantastische merrie

Het plezier was terug, maar de combinatie was er nog lang niet. “Zodra er iemand op haar rug kroop, blokkeerde ze onmiddellijk. Niemand geloofde in haar, maar ik wist wat ze in zich heeft dus heb ik niet opgegeven. Vanaf dag één heb ik vertrouwen in haar gehad en ik wist ook dat mijn zoontje van vijf haar regelmatig heeft uitgestapt. Die gedachten hebben mij doen doorzetten. Met vallen en opstaan, heel veel tranen en momenten dat ik bijna op wilde geven, is onze band en het vertrouwen niet meer te breken”. De amazone vervolgt: “Cira is een fantastische merrie die mij zo veel liefde geeft en voor me wil werken. Ze liet me de andere kant van paarden zien. Niet alleen presteren en werken is belangrijk, maar ook het genieten en vertrouwen in elkaar. Op de dag dat ik haar kocht wist ik niet wat me te wachten stond en wat we zouden bereiken, maar we zijn nu echt back on tour en werken als team samen. Ik heb heel veel respect voor de lange weg die Cira heeft afgelegd en ik zou geen ander paard meer willen”.

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.

Foto’s: Privébezit Luana Borrenberghs