Eerste interview met Ingrid Klimke sinds val: “Het gaat stap voor stap, maar het EK is in het visier!”

Twee weken bedrust

Ingrid vertelt over de manier waarop ze gevallen is. “Ik was met mijn 7-jarige merrie Cascamara op pad. In de CCI3* van Baborowko zijn we samen door hek vier heen gegaan. Daardoor rolde ze over me heen. Mijn sleutelbeen en borstbeen waren gebroken. Het borstbeen was niet het grootste probleem. Dat was mijn sleutelbeen, omdat het volledig naar binnen werd gewuds en dus op de belangrijkste delen van mijn borst drukte. Daarnaast had ik veel blauwe plekken, waardoor ik moeilijk kon slikken, ademen en praten.” De eerste twee weken na haar val kon Ingrid niet veel meer dan in bed liggen.

Stal gemist

Gelukkig hadden haar artsen er vertrouwen in. “Hij vertelde me dat het borstbeen vrij snel zou genezen, maar dat het sleutelbeen wel een paar weken langer nodig had. Pas wanneer de blauwe plekken en het ongemak op de borst waren verdwenen, zou ik weer mogen paardrijden. Mijn herstel ging in kleine stapjes. Tot aan de zesde week was het moeilijk om te lopen en te praten. In de tussentijd miste ik natuurlijk wel de paarden en de mensen heel erg, dus ben ik maar naar stal gereden. Ik kon nog geen lessen geven, maar Bobby (Sap Hale Bob OLD, red.) kreeg een wortel en ik vond het leuk om te kijken naar de anderen die aan het rijden waren.”

Super team

Na ongeveer acht weken voelde Ingrid zich sterk genoeg om weer op een paard te gaan zitten. “Ik ging natuurlijk eerst op mijn trouwe vriend Bobby, en alleen voor een klein rondje. Bobby werd fit gehouden door Carmen Thiemann (stalmanager en groom van Ingrid, red.). Verder was ik overweldigd door mijn hele team. Mijn dochter Greta, Carmen, de leerlingen en stagiaires hielden het volledig onder controle terwijl ik weg was. Ik ben mijn team dus heel dankbaar, zonder hen zou dit natuurlijk ook nooit zo werken.”

Helemaal mobiel

Op het moment dat Ingrid met de redactie van St. Georg spreekt, heeft ze weer op vier paarden gezeten. “We waren in Warendorf met Bobby, Siena, Cascamara en Hera om met Hans Melzer een paar cross country-sprongen te maken. Alles werkt weer heel goed en ik ben weer helemaal mobiel op het paard. De paarden zijn ook goed in vorm, alsof ik nooit ben afgestapt. Volgende week va ik met Bobby en Siena de CCI4* in Arville rijden. Ik ga eerst met Bobby om te voelen of het veilig voelt, en daarna besluit ik definitief hoe het verder gaat. Het gaat stap voor stap, maar het bekende doel om mijn EK-titel te verdedigen heb ik zeker in het visier!”

Bron: St. Georg

Foto: DigiShots.nl