Lisanne Theunissen: “Soms sta ik er zelf versteld van hoeveel vertrouwen we in elkaar hebben”

Gek van Belgische trekpaarden

“Sophie is een cadeautje van mijn vriend”, begint de amazone te vertellen. “Ik heb altijd met veel plezier paarden voor anderen gereden maar wilde op een gegeven moment graag mijn eigen paard. We gingen verhuizen naar een boerderij, waar we op een hooizolder konden wonen. Daar was ook plek voor een paard. Toen ben ik gaan zoeken. Al sinds ik een klein meisje was, ben ik helemaal gek van Belgische trekpaarden. Ik stond toen al te kwijlen langs de weides. Daarom zijn mijn vriend en ik samen gaan kijken bij Sophie.”

Twijfelen

“Sophie stond in een vrij klein paddockje. Toen we aankwamen lag ze op de grond, maar opeens sprong ze een meter in de lucht. Ik vond haar gelijk leuk. Sophie was nog niet ingereden maar wel voor de kar beleerd. Ik wist niet zeker of ik haar nog zou beleren, ze was op dat moment zes. Ik heb daar een beetje gehangen en ze was op zich braaf. We zijn naar huis gegaan en ik bleef twijfelen. Ze had namelijk niet het beste beenwerk. Mijn hart zei ja, maar mijn hoofd zei nee. Ik was op de betreffende dag naar een bijrijdpaard geweest. Toen ik thuiskwam reed mijn schoonvader daar ineens met een aanhanger. Ik vroeg hem waar hij heen ging, maar hij wilde niets zeggen.”

Super emotioneel

“De TomTom van mijn schoonvader stond aan, waardoor ik kon zien dat hij naar de plek ging waar Sophie toen nog stond. Ik ben in de auto gaan zitten. Hij moest me maar meenemen. Op het moment dat we daar kwamen waren ze het karretje en het tuig al aan het inladen. Ik was net op tijd om Sophie zelf op de trailer te zetten. Ik heb me daar een partijtje staan janken! Dan heb je ineens je eigen paard in je handen. Voor mijn vriend was het een beetje jammer dat ik mee was gekomen. Hij wilde eigenlijk dat ze ineens als verrassing in de wei stond. Maar dit was ook gewoon zo’n mooi moment.”

‘Ineens’ ingereden

De vorige eigenaar gaf nog een stoffig, oud zadel aan Lisanne mee. “Hij lag niet perfect, maar was goed genoeg voor het inrijden. De singel en het bit kende ze al van de kar. Op een gegeven moment heb ik haar een keer stilgezet en ging ik hangen. Voor ik het wist zat ik erop. We hebben hier geen rijbak, dus ben ik maar het pad met haar afgelopen. Uiteindelijk was ik 20 minuten weg, maakten we een buitenrit en toen we terugkwamen was ze ingereden. Heel bijzonder dat het zo goed klikte. Achteraf denk ik: super gevaarlijk, er had van alles kunnen gebeuren. Maar op dat moment voelde het zo onwijs goed en zag ik geen gevaar.”

Eigen wil

Inmiddels is Sophie al vier jaar bij Lisanne. Ze is nog steeds onwijs blij met haar merrie. “Sophie wil altijd voor je werken, al is ze wel een echte dame. Als je niet duidelijk bent, wandelt ze gewoon over je heen. In principe is ze heel braaf, ze zal nooit bokken of gek doen. Maar je moet wel streng zijn en grenzen stellen, anders doet ze gewoon waar ze zelf zin in heeft. Mijn vriend wilde ook eens met haar naar het bos, maar toen nam ze de eerste afslag terug en kwam ze in een galopje naar huis. Dat is wat ze doet. Maar als je consequent bent doet ze alles voor je. Sophie is een heerlijk paard.”

Gelanceerd en uit fatsoen

De combinatie doet van alles samen. “Alles wat mijn paard leuk vindt, wil ik met haar doen. Sophie vindt alles leuk. Of ik nou dressuur rijd, een bosrit, voor de kar of voor de slee. Laatst zijn we zelfs naar en powerhorse competite geweest. Het crossen begon eigenlijk als grapje. Ik wilde dat ze over een boomstam heen kon springen als we die tegenkwamen in het bos. Daarom hebben we een keer een crossles gedaan en dat vond ze leuk. Ze trok goed aan op de boomstammen. Ik had eerst geen idee hoe we er overheen kwamen, ik werd zo gelanceerd en uit fatsoen getrokken. Maar ze vond het super leuk, dus we zijn het vaker gaan doen.”

Niet eng

“Vrienden van mij hebben een eigen bedrijf en zij organiseren een paar keer per jaar crosslessen op alle niveaus. Daar doe ik met Sophie wel eens aan mee. Ze doet alles en kijkt nergens naar. Een trekpaard is er natuurlijk niet voor gemaakt, dus we doen het hooguit vijf keer per jaar.” Vindt ze het niet eng om met zo’n zwaar paard te springen? “Ik krijg sowieso wel vaak de vraag of ik het überhaupt niet eng vind om Sophie te rijden. Ze is 1.80m hoog en twee keer zo breed als de gemiddelde KWPN’er. Maar je went eraan. Daarnaast was het mijn droom om zo’n paard te hebben.”

Vertrouwen in elkaar

“Ik was eigenlijk niet echt onder de indruk van Sophie. Ja, van hoe mooi ze was. Ze bedoelt het allemaal goed en ik heb het idee dat er geen kwaad in zit. Met het springen ben ik nooit echt bang geweest. Sophie let goed op zichzelf. Ik was eerder bang dat ik niet met haar meeging, dan dat zij niet goed zou springen. Soms sta ik er ook zelf wel een beetje van versteld hoeveel vertrouwen we in elkaar hebben. Ze heeft een enorme wei van 2,5 hectare. Maar als ik haar roep komt ze hinnikend naar me toe. Dat hoeft ze niet te doen, dus het is super mooi dat ze het wel doet.”

Voor altijd samen

Het grootste doel van Lisanne is om plezier te blijven maken met Sophie. “Ik heb wel wedstrijdambities, maar niet met haar. Sophie heeft ook cornage. Daar heeft ze geen last van, maar ik word in het bos wel eens raar nagekeken als ik conditietraining aan het doen ben. Of mensen lopen te smoezen. Dan denk ik: vraag het dan gewoon! Ik wil het met plezier en liefde uitleggen. Misschien komt er ooit een ander paardje om dressuur te rijden, maar ik zit sinds kort weer op school, dus als er al iets bij komt dan is het een veulen. Sophie gaat in ieder geval nooit meer weg. En we zien wel waar het ons brengt.”

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.

Foto’s: Privébezit/Esmee Janssen