Inge de Greef en Rising Star
Inge de Greef en Rising Star Foto: Denise van der Plas

Inge de Greef (70): “Als je in je paard en jezelf blijft geloven, kom je er uiteindelijk wel”

Dressuur

Tot voor kort schitterden de 70-jarige Inge de Greef en haar 24-jarige Gibraldi-zoon Rising Star B tussen de witte hekjes op ZZ-Licht niveau. Met twee winstpunten in deze klasse op zak, besloot Inge haar wedstrijdcarrière te beëindigen. Ze blikt terug op haar tijd met Rising Star, maar kijkt ook vooruit naar wat de toekomst nog gaat brengen.

Advertisement

Jarenlang ervaring

De inmiddels 70-jarige Inge rijdt al paard sinds haar twaalfde en heeft dus de nodige jaren ervaring binnen de sport. “Ik begon gewoon op de manege, maar in 1965 kregen we ons eerste paard; een echt familie paard”, steekt ze van wal. “Daarmee hebben we vooral veel buitengereden en gesprongen. Dat paard is 28 jaar oud geworden en ik ben uiteindelijk de enige geweest die door is gegaan met rijden. Daarna kocht ik een jonge en stoute merrie, waarmee ik tot aan de M1-dressuur ben gekomen, maar zij kreeg helaas een blessure.”

Op slag verliefd

Zo’n twintig jaar geleden kwam de toen vierjarige Rising Star plotseling op Inge’s pad. “Ik ben bij hem gaan kijken bij Sandra Zoutendijk en was meteen verkocht. Ik heb niet eens hoeven te zoeken naar een nieuw paard, want hij was er opeens gewoon!”, lacht ze. “Ik moest even wennen aan een paard zonder enige aftekening, maar hij gaf me echt een geweldig gevoel tijdens het rijden. Dat is altijd zo gebleven. Het is een heel betrouwbaar en steady paard en hij is absoluut bomproof, wat ook wel fijn is gezien mijn leeftijd. Hij is echter totaal geen watje: Rise doet alles voor je, maar geeft ook goed aan waar zijn grenzen liggen. Als je daar op de juiste manier mee om gaat, gaat hij voor je door het vuur.”

Twijfel

De combinatie begon zo’n twintig jaar geleden in de B, en is nu in het ZZ-Licht uitgekomen. “Ik heb altijd een hele drukke baan gehad, dus ik heb eigenlijk de laatste jaren, sinds mijn pensioen, pas wat meer tijd gehad om op wedstrijd te gaan. We zijn best lang in het Z blijven hangen, omdat ik op bepaalde momenten wel getwijfeld heb of we misschien te oud waren om door te gaan. Het is niet gemakkelijk om het tegen goed bewegende jonge paarden op te nemen, waar allemaal jonge meiden op zitten”, lacht ze. “Sanne Beijerman heeft me enorm goed geholpen met dat mentale stukje, want dat is net zo belangrijk als het fysieke. Dat was heel leuk en daar ben ik haar heel dankbaar voor!”

Kers op de taart

“Ik ben begonnen met lessen bij Nelleke Deen, maar ben later bij Marjolein Nieuwenhuis op stal gekomen. We hebben sindsdien enorme stappen gemaakt en ik krijg tot op de dag van vandaag nog steeds les van haar. Ik denk dat het heel belangrijk is om goede mensen om je heen te hebben die je op deze weg kunnen begeleiden. Als je dat geluk hebt, kan het er zeker in zitten; we hebben het immers toch tot het ZZ-Licht weten te schoppen. Dat was voor mij wel het ultieme doel. En ik vond ook dat het voor Rise genoeg was. Als je reëel bent, kun je ook niet verwachten dat een paard van Rise’s leeftijd net zo gemakkelijk door zo’n proef heen loopt als dat jongere paarden dat doen. Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor mijzelf. Die winstpunten in het ZZ-Licht zijn daarom voor mij echt de kers op de taart geweest!”

“Hij is nog topfit!”

Nu Inge dit ‘ultieme doel’ bereikt heeft, beëindigt ze hiermee haar wedstrijdcarrière; een moeilijke keuze wanneer je altijd heel veel motivatie uit de wedstrijdsport haalde. “Ik vind het wel lastig en zal er zeker aan moeten wennen. Ik gebruikte de uitdaging van een wedstrijd altijd in mijn trainingen. Hopelijk kan ik Rise de komende jaren nog lekker blijven rijden en lessen, want hij is nog top fit! Ik denk dat we gewoon steeds kleine onderdelen uit een proef blijven verbeteren om zo de afwisseling en uitdaging erin te houden. Wellicht proberen we binnenkort eens Working Equitation, want dat lijkt me ook heel erg leuk. Daarnaast zullen we gewoon lekker veel naar het bos gaan, want ook daar is Rise heel fijn te rijden.”

“Uiteindelijk kom je er wel”

Met al haar ervaring in de sport heeft Inge nog een belangrijke boodschap die ze graag zou willen overbrengen: “Wij hebben er twintig jaar over gedaan om tot het ZZ-Licht te komen, terwijl anderen er heel veel korter over doen. Ik denk dat het belangrijk is dat je in je paard en in jezelf blijft geloven en niet opgeeft. Uiteindelijk kom je er wel, mits je als ruiter gezond blijft en je paard gezond blijft, want dat heeft niemand in de hand. Het is een zegen dat Rise altijd zo gezond is geweest en nog steeds is!”, sluit ze dankbaar af. 

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via hoefslag@mphorses.nl is niet toegestaan. 

Foto: Denise van der Plas