Esther van Vaneveld was 38 weken zwanger toen haar paint Pip tijdens het mennen schrok en met wagen en al de sloot in vloog. Van Vaneveld viel van de kar en kwam hier zonder kleerscheuren vanaf. Haar moeder zat naast haar en belandde tijdens het ongeval onder de wagen. Pip zelf had niks overgehouden aan dit ongeval, totdat het noodlot opnieuw toesloeg. De bonte merrie is op dit moment aan het revalideren van een tweede ongeluk. Ondanks dat de prognose slecht is, houden Van Vaneveld en haar moeder de moed er in.
Officieel is de merrie van de moeder van Van Vaneveld, die altijd al een rank en leergierig paard wilde hebben. "6,5 jaar geleden zijn we voor het eerst bij haar gaan kijken en werden we gelijk verliefd€, blikt Van Varveld terug. "Pip was heel nieuwsgierig en had een heel apart karakter, wat we beide heel erg leuk vonden€.
Mooie kans
De merrie was vier jaar oud toen ze haar kochten. "We zijn haar samen gaan inrijden, toen dat goed ging hebben we haar ook voor de kar beleerd. Ondertussen doen we alles met haar, behalve westernrijden€, vervolgt ze lachend. "We wilden er vooral een veelzijdig recreatiepaardje van maken, en dat is aardig gelukt€.
De moeder van Van Vaneveld kreeg steeds minder tijd voor Pip. Omdat de amazone zelf haar eigen paard moest laten inslapen, maakte ze kort daarna de beslissing om de zorg voor merrie op zich te nemen. "Het was ontzettend lief en een hele mooi kans dat mijn moeder Pip wilde houden en dat ik met haar verder mocht werken. Vooralsnog zag ik Pip altijd als het paard van mijn moeder, dus ik had nog niet persé een hele goed bang met haar. Helemaal niet vergeleken met de band die ik met Mario had. Hij was tien jaar lang echt mijn steun en toeverlaat. Ik heb Pip een kans gegeven om te zien waar het schip strandt€.
Ongeluk
Binnen een paar weken was de combinatie al super hecht. Toen de amazone begin 2020 zwanger raakte, verhuisde ze Pip naar het bos zodat ze recreatief aan de gang konden blijven. "Omdat ik vanwege mijn zwangerschap niet meer kon rijden, hielden we ons vooral bezig met grondwerk en mennen. Toen ik 38 weken zwanger was wilden we graag nog een rondje met de kar maken, wat niet goed afliep. We waren net het erf lag toen we een sjovelbakje ontdekte, die aan de kant van de weg in het gras lag. Pip zag hem al ver van tevoren en ik zag aan haar dat ze het spannend vond, maar dacht dat ze er met een beetje motivatie wel langs zou lopen. Ze liep er bijna langs, maar net op het moment dat we er waren besloot ze zich uit angst om te draaien€.
Het span stond op dat moment op een smal stukje, waar omdraaien niet mogelijk was. "Ze draaide zich zo om dat ze haaks voor de kar stond. De enige opties die ze had was terugdraaien, of over de sloot heen. Ze besloot om met kar en al over de sloot heen te gaan. Mijn moeder, die op dat moment naast mij zat, viel van de kar af waardoor de wagen over haar heen reed. Hierdoor viel de kar om, waardoor ook ik er naast belandde. Pip zelf had zich losgetrokken en stond met haar hoofd naar de kar toe naar ons te kijken. Nadat ik gecheckt had hoe het met mijn moeder ging heb ik Pip gepakt, die zelf ook helemaal gechoqueerd was€.
Ontsnapte pony's
Op een aantal prikkeldraadwonden bij Pip, blauwe plekken en een gebroken pink bij de moeder van Van Varveld na, zijn ze er nog goed vanaf gekomen. De wonden genazen snel en na zes weken rust op aanraden van de osteopaat, was er niks meer te zien aan de bonte merrie. "Toen ze zes weken stilstond werd ze echt een stuk drukker. Omdat zij net wat meer voer nodig had dan de andere paarden in de kudde, werd ze tijdens het voeren apart gezet. Op dat moment renden er een aantal pony's over straat, die uitgebroken waren bij de buren. Omdat Pip apart stond raakte ze in paniek, waardoor ze over een hek heen is gesprongen. Ze hebben haar teruggezet in het land, en toen wij €˜s middags kwamen kon ze geen stap meer verzetten€.
"Ze stond midden in het land, in de regen€, vervolgt Van Vaneveld. "Uiteindelijk konden we haar met pijnstillers van de dierenarts meenemen naar de stal. Zelf dachten we gelijk dat het haar knie was, dus hebben we haar vanaf het paddock paradise verplaatst naar een pensionstal waar ze echt op rust kon. Daar is de dierenarts heel veel langsgeweest voor pijnstillers, onderzoeken, foto's en echo's, waar naast een zwelling niks op te zien was€.
Proppen
Nadat de merrie verhuisd was kwamen ze erachter dat ook het eten moeilijk ging. "De tandarts heeft haar tanden bijgevijld, maar kon geen gekke dingen vinden. Zolang we pijnstillers gaven at ze normaal, zodra we gingen afbouwen begon ze weer proppen te maken. Daarnaast liep ze nog steeds niet zuiver€. Het tweede ongeluk gebeurde eind december, maar in januari kon de merrie nog steeds niet eten zonder pijnstillers. "Ook op de foto's van haar kaak en halswervels was niks te zien, vanaf dat moment wist onze dierenarts het ook echt niet meer€.
De zwelling neemt ondertussen beetje bij beetje af en ook het kauwen gaat steeds beter. Toch is het einde nog niet in zicht. "Vorige week zijn we naar een holistisch dierenarts gegaan, met de vraag wat zij denken dat het is. De enige optie van de reguliere dierenarts was het maken van een CT-scan, maar omdat er niks duidelijk is over wat het probleem is en waar het vandaan komt, is dat ook niet de beste keuze. We moesten verder kijken, dus ik besloot het gewoon een kans te geven. De holistische dierenarts heeft haar helemaal doorgemeten, en daar zagen ze gelijk dat er iets mis was met haar rechterachterknie en dat er breukjes ter hoogte van het heupgewricht zitten€.
Nieuw traject
De amazone zag aan de arts zat hij schrok en dat het wel echt ernstig was. "Hij weet ook niet of hij ons kan helpen. Maar wil het wel een kans geven, dus we zijn begonnen aan een nieuw traject. Pip krijgt homeopathische druppeltjes en we zijn begonnen met iets nieuws: geluidtherapie. Dat zijn bepaalde frequenties die uitgestraald worden en een helend effect zouden moeten hebber. Een soort lasertherapie. Wat het gaat doen weten we nog niet, maar we gaan zien wat de toekomoest brengt. De prognose is niet heel goed, of het überhaupt goed komt weten we ook niet€.
"Het is allemaal nog een raadsel of ze ooit nog een pijnvrij paardenleven kan hebben, maar we willen het wel de tijd geven€, vervolgt Van Vaneveld emotioneel. "Als de zwelling helemaal uit de knie is willen we een nieuwe echo maken, om te kijken hoe het er vanbinnen aan toe is. We geven Pip de tijd, dus ze staat lekker in de paddock uit te rusten. We hopen dat ze op deze manier weer de oude wordt, maar in hoeverre dat lukt weten we nog niet. De liefde die we voor haar hebben helpt ons er doorheen en ze betekent echt heel veel voor ons. Ze is de opvolger van Mario, dat lege plekje in mijn hart heeft ze gevuld. Het is gewoon een bijzonder dier, ze is heel speciaal en uniek voor ons. Als zij aangeeft dat het niet meer kan gaan we met haar mee, maar tot die tijd doen we er alles aan om haar te laten herstellen”.
Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.
Foto's: Foscofotografie / Meavfotografie
Wij gebruiken cookies om het gebruik van de website te analyseren en om het mogelijk te maken content via social media te bekijken. Cookies van onszelf en van derden kunnen worden gebruikt om advertenties te tonen die aansluiten op uw interesses. Deze cookies kunt u weigeren via de knop Cookie-instellingen aanpassen
