Sophie van der Schaft: “Ik ben blij dat ik Kris Kross de kans heb gegeven om zichzelf te zijn”

Snor

“Ik ben altijd al gek geweest van paarden, ik reed vroeger op de manege en verzorgde haflingers”, steekt de amazone van wal. “Op mijn zeventiende kocht ik mijn eerste paard; een lieve senior tinker genaamd Snor. Zij was echt mijn hartsvriendinnetje en was altijd in voor een avontuur of gek idee.Toen zij 4,5 jaar later overleed wist ik niet of ik ooit nog zo’n zielsmaatje kon vinden, maar ik ben toch op zoek gegaan. Tijdens deze zoektocht kwam ik een ietwat vage en korte advertentie tegen van een jonge D-pony; Kris Kros.”

Aparteling 

Iets in Van der Schaft zei dat ze moest gaan kijken bij de ruin. “Met proefrijden gingen we slingerend de bak door en wilde hij niet rechtsom lopen. Hij deed zijn hoofd omhoog en wilde constant de andere kant op trekken. Ik weet eigenlijk niet exact waarom, maar er was toch een gevoel dat dit de perfecte pony voor mij was. Ik vond zijn bruine zilverappel kleur heel bijzonder en iets in hem sprak mij aan. Zo’n boevige pony, een aparteling, zo een waarvan ik zeker weet dat als je graaft er echt een prachtig karakter in zit, precies waar ik naar op zoek was. Na de keuring kwam dus Kris Kros mee met mij naar huis.”

Geen match? 

De eerste zes maanden moest de combinatie flink wennen aan elkaar. “Eigenlijk was dit helemaal niet leuk, ik heb me vaak afgevraagd of dit wel een match was”, geeft de amazone eerlijk toe. “Ik heb me dan ook vaak afgevraagd waarom ik niet verder ben wezen kijken naar paarden die niet zo’n project waren. Op een gegeven moment begon Kris te steigeren, rende hij de bak uit en trapte hij met hoevenkrabben. Als ik af wilde stappen, beet of trapte hij na en met buitenrijden was hij schrikachtig en rende hij er vandoor. Ik was bang dat ik de verkeerde keuze had gemaakt, alsof een band krijgen niet voor ons was weggelegd.”

Verhuizen

Na bezoekjes van de tandarts, hoefsmid en osteopaat, het kopen van een ander zadel en veel lessen, groeiden amazone en paard steeds meer naar elkaar toe. “Ik kon weer redelijk normaal met hem aan de gang, maar ik merkte aan alles dat Kris er nog steeds niets van moest hebben. Ik heb vaak met mijn handen in mijn haar gezeten, omdat ik niet meer wist wat ik moest doen. Het liefst wil je een goede band met je paard, maar dat hadden wij niet. Uiteindelijk besloten we om naar een andere pensionstal te gaan en dit is echt een mega omslagpunt geweest. Kris stond open voor contact met mij en werd steeds nieuwsgieriger. Voor dat ik het wist, ben ik die zomer enorm dikke maatjes met hem geworden.”

Stoere 5-jarige

Vanaf toen kreeg de combinatie steeds meer de stijgende lijn te pakken. “Toen het vertrouwen er eenmaal was,  konden we ineens veel samen doen; zo gingen we alleen op buitenrit, naar springles of met de trailer weg. Daarnaast zijn we in de rivier wezen zwemmen, op wedstrijd gegaan en hebben we een dagtocht gemaakt. Kris is tot op de dag van vandaag zo lief en braaf en hij heeft nooit meer getrapt of gesteigerd. Ik les om de week op de rijvereniging en dan ga ik er stappend heen. We moeten dan 45 minuten door het donker en Kris brengt mij altijd super braaf veilig heen en terug! Ik ben heel trots op hoe stoer hij dit als 5-jarige dit doet.”

Gewoon goed

Van der Schaft kijkt positief terug op de afgelopen tijd. “Kris heeft mij de afgelopen 1,5 jaar echt geleerd dat ik hem alle vertrouwen moet geven en hij dan graag met mij iets wilt doen. Als er iemand anders op Kris rijdt, merk ik direct dat hij moet wennen en niet zo goed weet waar hij aan toe is. Ik ben er wel heel trots op dat wij dit helemaal niet meer hebben en precies weten wat we aan elkaar hebben. Het zit nu gewoon goed!”

Aanpassingsvermogen 

“Momenteel zijn we lekker met van alles en nog wat bezig. We springen, rijden dressuur, maken buitenritten en doen aan vrijheidsdressuur. Ook rijd ik veel met vriendinnen en hun paarden, waar we tochten mee maken of op vakantie gaan. Bij ons kan je aankloppen voor elk jolig idee. Ik bewonder Kris zijn aanpassingsvermogen naar elke situatie waar we in terecht komen, hoe stoer hij alles wilt proberen. Nu ik zo terugkijk zie ik eigenlijk heel veel van Snor terug in hem en ben ik blij dat hem toch de kans heb gegeven om zichzelf te zijn en dit naar boven te laten komen, op deze manier is Snor er toch nog een beetje bij. In de toekomst zou ik graag met Kris eens een cross willen rijden, dat lijkt mij echt wat voor ons! We leren steeds meer samen en hij wordt steeds sterker en stoerder, dus dat gaat helemaal goed komen”, sluit ze positief af. 

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via hoefslag@mphorses.nl is niet toegestaan. 

Foto: Veerle Boekestein