Claire Dijkstra: “Het is een flinke klus, maar het gaat wel goedkomen”

Moeilijke zoektocht

De zoektocht naar een paard begon voor Claire in coronatijd. “In die tijd zijn we bij veel paarden gaan kijken”, begint ze haar verhaal. “We zijn dan ook veel leuke paarden tegengekomen, maar helaas kwamen paarden dan niet door de keuring of ging de koop vanwege andere redenen niet door. Op een gegeven moment gaf ik het bijna op omdat het maar niet lukte. Mijn moeder is die dag nog één keer gaan kijken op Marktplaats en kwam toen Kaida tegen.”

Fijn huis geven

“Mijn moeder heeft gelijk gebeld en omdat er al veel interesse was zijn we de volgende dag al gaan kijken. Ik had meteen een klik met haar. Kaida was net vijf toen we gingen kijken, maar ze was voor haar leeftijd al zo braaf. Ook was ze ontzettend lief. Kaida is een Ierse volbloed en dat sprak me wel aan. Ik wil namelijk graag eventing rijden en daar zijn volbloeden heel geschikt voor. Haar karakter was gewoon perfect. Het gaf me ook een goed gevoel dat ik haar kon ‘redden’. Ze heeft een slechte jeugd gehad en ik ben blij dat we haar een fijn huisje kunnen bieden.”

Uit de running

Kaida is nu anderhalf jaar bij Claire. “Daarvan heb ik zes maanden met haar kunnen rijden, tot ze twee keer maagzweren kreeg. Daardoor konden we zes maanden niet rijden. Toen ze beter was merkte ik dat ze een pijnherinnering had wanneer ik mijn benen aanlegde. Daar hebben we aan gewerkt, maar helaas werd ze toen kreupel. Ze had aan beide voorbenen een hoefbeenontsteking. Nu ze beter is zijn we haar weer aan het oppakken. Helaas is ze weer angstig als ik mijn benen aanleg, dus we zijn nu bezig met dat weer oplossen.”

Uit haar schulp

Claire merkt wel aan haar merrie dat ze het niet altijd fijn heeft gehad. “Je ziet dat ze heel snel bang is dat ze een pak slaag krijgt. Gelukkig is ze in de tijd dat ze bij ons is echt opgebloeid. Ze zat in een klein schulpje en daar komt ze elke dag nog meer uit. Nu merk ik dat ze best een ondeugend paardje is”, lacht ze. “Ik probeer haar vooral veel vertrouwen te geven. Je moet niet gaan dwingen, dan maak je het alleen maar erger. Daarom doe ik alles stapje voor stapje.”

Rustig opbouwen

“Bij het opnieuw opbouwen zijn we bijvoorbeeld alleen begonnen met halthouden en weer wegstappen op lichte kuitdruk. Toen dat goed ging, zijn we een stapje verder gegaan en hebben we tempowisselingen in de stap meegepakt. Nu zijn we bezig met het draven. Als we aandraven dan wil ze weer wat gaan staken, dus dat bouwen we heel rustig op. Ik probeer haar te overtuigen om aan te draven, maar zodra ze dat doet mag ze nu nog zelf beslissen hoe lang ze dat doet. Zo leert ze dat het geen pijn doet. Het is een flinke klus, maar het gaat uiteindelijk wel goedkomen. Ik vind het belangrijk dat zij het vertrouwen blijft houden.”

Onbedoeld aangeleerd

Ook heeft de amazone haar merrie wat trucjes geleerd. “Of nou ja, die heeft ze overgenomen van oefeningen die ik met haar deed. Ik pakte Kaida’s benen altijd om ze naar voren te trekken voor een rekoefening. Sindsdien heeft ze geleerd om te ‘buigen’, zoals ze ook doet op de foto bovenaan dit artikel. Laatst ben ik hier toevallig achter gekomen. Ze deed het ook toen ze naar de tandarts ging. Zo zie je maar hoe slim een volbloed is: je moet altijd oppassen wat je ze onbedoeld aanleert.”

Vertrouwen

Wat zou Claire anderen met een voormalig renpaard aanraden? “Wees niet bang om streng op te treden, want ze hebben een sterk karakter. Maar geef ze ook vooral veel vertrouwen. Dan gaan ze ook op jou vertrouwen en willen ze het graag voor je doen.” Haar doelen met Kaida heeft ze duidelijk voor ogen. “Nu wil ik eerst weer lekker aan de gang komen met het rijden. Op de langere termijn wil ik graag eventingwedstrijden met haar rijden en het Z bereiken. Een droom van mij is om ooit de Olympische Spelen te rijden, maar goed, dat is van iedereen wel een droom”, lacht ze.

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.

Foto: Tessa Aarts