Frederik van Beek: ‘Het CHIO is mijn grote liefde onder de concoursen’
AlgemeenHet CHIO Rotterdam kan zolang als het concours bestaat al rekenen op trouwe vrijwilligers. Een aantal van hen is vanaf zeer jonge leeftijd actief betrokken. Frederik van Beek, 73 jaar, woonachtig in het Brabantse Sleeuwijk, maar geboren Rotterdammer, waar zijn hart duidelijk nog ligt. Frederik komt al zijn hele leven op het CHIO en heeft er ongeveer alles gedaan. De laatste jaren is hij actief als ringmeester schrijft het CHIO.
Geen paardenjongen
“Ik ben in oktober geboren en in september was ik al op het CHIO Rotterdam, nog veilig samen met mijn tweelingbroer in de buik van mijn moeder. Eigenlijk ben ik mijn hele leven al naar het CHIO gekomen, maar mijn eerste herinneringen zijn vanaf mijn 8e, 9e jaar. Ik ben geen paardenjongen, maar ben er eigenlijk ingerold, omdat mijn moeder bang was dat ik me zou gaan vervelen. Mijn ouders woonden eerst in het centrum, maar later verhuisden we naar Kralingen, tegen het CHIO-terrein aan.”
Zware storm
“Ik weet het jaar niet meer, maar ergens in de jaren 80 raasde er een zware storm over Rotterdam. We moesten ‘s ochtends de mensen op de tribunes evacueren, die tribunes gingen bijna de lucht in. Daarna hoorde ik op mijn portofoon dat een staltent bijna weg waaide. Samen met een groep mariniers ben ik daar heen gerend en hebben lange tijd aan de stallen gehangen. Gelukkig is er niets gebeurd, maar dat was heel spannend en gelukkig hebben de paarden geen letsel opgelopen. Het mooie was, dat ‘s middags alles weer liep als een zonnetje, alsof er niets was gebeurd.”
Unieke wereld
Zoals bekend was er dit jaar i.v.m. Covid-19 geen CHIO. “De concoursen in Valkenswaard gingen wel door en dat waren er flink wat. Daarnaast heb ik veel hobby’s en dit was voor mij niet de eerste keer dat het CHIO Rotterdam niet door kon gaan. Echter, het CHIO is mijn grote liefde onder de concoursen waarvoor ik me heb ingezet. Ik ken er elke grasspriet op het terrein, elke boom in het bos, alle waterkranen, alle medewerkers, alle vrijwilligers. Ik heb me niet verveeld, maar het CHIO wel gemist. Het wereldje daar is uniek, vooral door de vele vrijwilligers, heel bijzonder.”
Gemoedelijkheid
“Ik hoop van harte dat we in de toekomoest weer door kunnen gaan zoals het voor Covid-19 was. Dat we de gemoedelijkheid vast kunnen houden waar we om bekend staan. Deze gemoedelijkheid wordt heel erg gewaardeerd door de ruiters, wij houden niet van dat formele en de sfeer is altijd goed. Ruiters voelen zich welkom bij ons en daar ben ik trots op.”
Bron: CHIO
Foto: Digishots
