Afbeelding
Foto: Istockphoto.com

Shetlandponyfokker Jowan van Oosterhout over wolven in Nederland: “Hoort de wolf hier wel thuis?”

Verzorging Wolvenleed

Sinds 2015 is de wolf terug in Nederland. Steeds vaker worden meldingen gedaan van aanvallen op schapen of wilde hoefdieren. De vraag is hoe we de toekomst van de wolf in ons land zien. Is het mogelijk om onze paarden op een veilige manier te blijven houden of moeten we een keuze maken tussen de wolf en onze landbouwhuisdieren? Wij vroegen het vijf betrokkenen.

Advertisement

Tekst: Yvonne Buis-Franken 

Slachtoffer

De Brabantse fokker Jowan van Oosterhout fokt shetlanders. Bij hem was het twee jaar geleden raak en werden ze slachtoffer van een wolf. “Ik had mijn merrie Gijsje bij andere fokkers in Brabant staan om gedekt te worden. Hele betrouwbare mensen die zelf Amerikaanse minipony’s fokken. Zij hadden een hele goede hengst waarmee ik Gijsje, die dubbel hengstenmoeder is, graag wilde laten dekken.”

Toen ze gingen zoeken vonden ze een stuk verderop alleen nog een poot

“In de shetlanderfokkerij gaat alles nog natuurlijk, dus ik bracht haar daar naartoe samen met haar hengstveulentje. Op een ochtend werd ik gebeld. De eigenaar was ’s ochtends bij de pony’s gekomen en miste het veulen. Toen ze gingen zoeken vonden ze een stuk verderop alleen nog een poot. De rest was verdwenen. In die tijd was in die omgeving een wolf actief die al vele schapen had vermoord. Eén plus één was dus twee.”

“We hebben het eerst gemeld bij ZLTO en via hen bij Bij12, maar ze hebben het nooit erkend als een wolvenaanval. De man die in die tijd over wolven ging was op vakantie en daarna ziek. Na lang aandringen werd ons verteld dat wij te lang hadden gewacht. Er is nooit iemand komen kijken, er is geen DNA genomen en we hebben de schade dus ook nooit vergoed gekregen.”

“Wat ik wel kreeg was veel media-aandacht. Via Facebook kreeg ik enorm veel steunbetuigingen, van over de hele wereld, maar vanuit het pro-wolvenkamp werd het heel grimmig. Daar was ik echt verbijsterd over, maar het deed mij ook besluiten mijn verhaal niet op tv te doen. Gevoelsmatig maakt het mij niet uit of het een shetlanderveulen of een veulen van een dure KWPN’er is. Wij fokken heel fanatiek, de shetlanders zijn echt onze passie. Wij waren erdoor geraakt, maar mede-shetlanderfokkers ook. Dit is onze gezamenlijke grootste angst.”

Onmogelijk grote hekken plaatsen

“Onze shetlanders achter hekken houden is gewoon geen optie. In de zomer houden we ze wel dicht bij de boerderij, maar op de winterdag houden heel veel shetlanderfokkers hun pony’s op grote stukken natuurland, verder bij de boerderijen vandaan. Daar kunnen we onmogelijk grote hekken omheen plaatsen. Daarbij, je maakt mij niet wijs dat een wolf zich laat tegenhouden door een hek van 1.25m. Volgens mij springt hij daar gewoon overheen.”

Dicht bevolkt

“Wat mij betreft moet de basisvraag zijn of de wolf hier nog wel thuishoort. 150 jaar geleden is de wolf uit ons landschap verdwenen, afgejaagd vanwege de grote schade en hinder. Nu is ons agrarische landschap alleen nog maar veel dichter bevolkt geraakt en moeten we de wolf weer tolereren. Ik kan dat niet begrijpen. Ik denk dat het merendeel van de mensen die vóór de wolf is er niet zelf mee te maken gaat krijgen. Ik denk dat het aan de bewoners van het platteland moet zijn of we de wolf terug willen of niet. Wat mij betreft niet.”

Dit artikel verscheen eerder in Hoefslag magazine en is online alleen te lezen voor abonnees.