Irene van Lankvelt: “Van boerderij naar zelf opgeleid Grand Prix”

Van pony’s tot paarden

“Ik ben begonnen met ponyrijden toen ik acht jaar oud was, op dezelfde pony waar ook mijn broers en zus hun eerste passen in de ruitersport zetten,” herinnert Irene zich. Haar jeugd op de boerderij, waar ruimte in overvloed was, legde de basis voor haar passie voor paarden. “Toen ik vijftien was, schakelde ik over op het Z springpaard van mijn broer en begon mijn formele opleiding in Bilzen, België.” Na haar opleiding trok Irene naar het buitenland om ervaring op te doen in de paardenwereld, een beslissing die haar vormde en voorbereidde op de uitdagingen die nog zouden komen.

De reis met Bono

De ontmoeting met Bono, een vierjarige net zadelmak gemaakt, markeerde een keerpunt in Irene’s leven. “Ik begon met Bono in de L1 en won meteen veel prijzen. We hebben samen alle klassen doorlopen, van regionale tot Nederlandse kampioenschappen,” vertelt Irene trots. Maar de weg was niet altijd gemakkelijk. “In het ZZ-Zwaar stagneerde onze vooruitgang. De druk die ik mezelf oplegde, weerhield Bono ervan zijn lichaam optimaal te gebruiken.” Dit inzicht leidde tot een zoektocht naar verbetering, waarbij Irene leerde van verschillende instructeurs en zichzelf uitdaagde om haar onzekerheden te overwinnen.

Overwinning van zelftwijfel

Irene’s reis is niet alleen een verhaal van fysieke training, maar ook van mentale groei. “Mijn onzekerheid was altijd al een uitdaging, maar door te werken met een lifecoach en het volgen van zitlessen, heb ik geleerd hoe ik die kon beheersen.” Haar doorzettingsvermogen en bereidheid om aan zichzelf te werken, hebben haar geholpen de barrières te doorbreken die haar en Bono van de Grand Prix afhielden.

“Ik probeer nu minder druk op mezelf te leggen. Als mijn paard iets niet meteen oppikt, weet ik dat het uiteindelijk wel komt,” zegt Irene. Deze filosofie van geduld en doorzettingsvermogen heeft niet alleen haar relatie met Bono verdiept, maar ook haar aanpak van het trainen van jonge paarden op haar pensionstal, waar ze haar kennis en ervaring deelt.

Voorbij de dressuur

Irene’s benadering van de paardensport gaat verder dan alleen dressuur. “Dressuur rijden alleen vind ik saai. Ik ben ook met Bono gaan springen en heb eventing met hem gereden. Regelmatige uitstapjes naar het bos maken moeilijke oefeningen makkelijker, omdat Bono daar actiever is,” legt ze uit. Deze veelzijdigheid heeft niet alleen bijgedragen aan de fysieke en mentale gezondheid van Bono, maar ook aan hun gedeelde geluk en succes.

Een inspiratie voor anderen

Het verhaal van Irene en Bono is een bron van inspiratie voor iedereen in de paardensport. Hun reis herinnert ons eraan dat succes niet alleen het resultaat is van talent of training, maar ook van doorzettingsvermogen, zelfreflectie en de moed om te groeien. Irene’s ervaringen bieden waardevolle lessen over het overwinnen van tegenslagen, het belang van mentale gezondheid en de kracht van een positieve relatie tussen ruiter en paard.