Cyrina van Beveren: “Moos is vermogend, eerlijk, lief, maar ook stoïcijns”

6 maart 2021, 00:00 Fokkerij Advertisement Toen Cyrina van Beveren haar eerste PRE kocht, dompelde ze zich onder in de wereld van de barokke paarden. Ze kwam de Kladruber tegen, een bijzonder paard dat wordt gefokt in de Tsjechishe paleizen waar Sissi woonde. Momenteel heeft ze één zware Kladruber genaamd Sacramoso Mabela XIII-41 (Moos), met wie ze graag de dressuursport in wil.

Weinig over

Van Beveren kwam het ras tegen in een boek over barokke paarden. Daarin zag ze een foto van een Kladruber staan, waardoor ze gelijk gefascineerd raakte. “Ze vallen wel op met hun bolle en confexe hoofd. Als zo’n paard verzameld loopt, dan vind ik dat alle lijnen heel mooi doorlopen. Sinds ik het plaatje zag, wilde ik ook graag zo’n paard. Er een kopen viel alleen niet mee. Er zijn ongeveer 1900 Kladrubers wereldwijd. Daaronder vallen zowel de schimmels als de zwarte paarden. Naar verhouding zijn er iets meer schimmels dan zwarte paarden. Net zoals de Friesen zijn zwarte Kladrubers bijna uitgestorven geweest. Nu zijn ze bezig met een terugfokprogramma om het ras weer op poten te krijgen.”

Grote familie

Er is wel een groot verschil tussen de manier waarop de Fries en de Kladruber teruggefokt worden, aldus de amazone. “Bij de Friese paarden werd er alleen met de overgebleven Friesen teruggefokt. De Kladruber valt net zoals de Fries binnen de barokke rassen, dus is onderdeel van een hele grote familie. Zij hebben er wel voor gekozen om verschillende barokke paarden te gebruiken die aan het plaatje van de zwarte Kladruber voldeden. Zo is er bijvoorbeeld een Fries gebruikt, maar ook een zwarte Lippizzanner of een schimmel Kladruber. Doordat ze verschillende paarden inzetten, komt er regelmatig nieuw bloed in de fokkerij. Daardoor zijn de paarden nu oersterk en vrij van gebreken”, stelt ze.

Koel en stoïcijns

Van origine werden de paarden vooral gebruikt voor de koets tijdens parades en ceremonies. Van Beveren vertelt: “Daarbij waren de schimmels voor de vorsten: de koningen en koninginnen, prinsen en prinsessen. De zwarte paarden waren voor de geestelijken. Er zijn een paar bruine paarden geweest, maar daar zijn ze vrij snel mee gestopt. Het karakter is redelijk koel en stoïcijns. Dat is dus helemaal niet zoals een Spanjaard. Wel zijn Kladrubers net zo makkelijk en gevoelig onder het zadel, al kunnen ze zich soms nog wat sterk maken. De enige tak van sport waarin ze wel bekend zijn, is de mensport. In de FEI-wedstrijden loopt er een vierspan Kladrubers mee op het hoogste niveau. Toch zijn ze in de rest van de wereld heel onbekend.”

Een geheel

[caption id=”attachment_192417” align=”alignright” width=”300”] Schimmels bij de stoeterij in Kladruby nad Ladem. Foto: Annie Damhof Photography[/caption] De fokster is ook al eens op bezoek geweest bij de stoeterij in Tsjechië. “Daar heb ik een merrie vandaan gehaald, die inmiddels verkocht is. De fokkerij zit nog op het landgoed waar Sissi woonde op de momenten dat ze in Tsjechië was. Dat geheel, met paarden en al, staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst. De schimmels worden daar gefokt, in Kladruby nad Ladem. De zwarte paarden staan in Slatinany. Je hebt dus niet alleen een paard, maar ook een stuk historie op stal staan. Toen ik daar een rondleiding kreeg voelde ik gelijk dat die paarden daar echt bij horen. Mensen moeten vaak wennen aan het confexe hoofd, maar ook dat hoort er helemaal bij. De paarden en de paleizen vormen echt één geheel.”

Groot hoofd, klein lijf

Haar eigen paard Moos kocht ze vier jaar geleden als jaarling. “Op dat moment had ik al een PRE-jaarlinghengst staan, dus ging op zoek naar een vriendje voor hem. Ik wilde graag een zwarte Kladruber die goed kon lopen. Ik wil er namelijk graag mee op shows en de dressuur in. Uiteindelijk heb ik hem gevonden op de grens van Tsjechië en Slowakije. Nadat ik een filmpje had gezien ben ik er heen gereden. Hij was echt nog oerlelijk als jaarling, met zijn grote hoofd en zijn kleine lichaam. Net als de andere barokke paarden zijn Kladrubers laatbloeiers. Maar in mijn hoofd was hij al volwassen en dacht ik: wat is hij mooi! Mijn vriend vond hem heel erg lelijk, maar toch is Moos mee naar huis gegaan”, lacht ze.

Eerlijk en vermogend

“Moos is een paard met veel vermogen”, vervolgt de amazone. “Hij heeft een hele ruime draf met veel schwung en er zit ook een goede galop op. Vorig jaar, met ruim 5 jaar, heb ik hem beleerd. Tussendoor heeft hij een ongeluk gehad waardoor hij er een tijdje uit lag. Gelukkig is hij nu hersteld en zijn we lekker aan het werk. Moos is een heel eerlijk paard, maar als hij geen zin heeft wil hij nog wel eens weglopen. Hij is lief en ontzettend baasgericht. Van anderen moet hij niets weten, maar mij kan hij de hele dag achterna lopen. Moos heeft wel tijd nodig om iets te leren, maar als iets erin zit, zit het er ook goed in. Dat is dan niet per sé rastypisch, want de Kladruber-merrie die ik had pikte alles juist heel snel op.”

Beproeving

[caption id=”attachment_192418” align=”alignright” width=”300”] Moos. Foto: Annie Damhof Photography[/caption] De hengst is zowel voor de wagen als onder het zadel beleerd. “Ik heb zelf niet zoveel met aangespannen rijden, maar ik wil graag naar de Hengstenkeuring in Tsjechië met hem. De test voor de hengstenkeuring is zwaar. Binnen twee dagen moeten ze aan de hand monsteren, een B-proef onder het zadel lopen, een vaardigheidsproef en een marathon rijden en in een tweespan een stukje over de weg. Ik vind dat nogal wat voor een jong paard. Het is niet dat ik hem daar mee naartoe neem, hem een paar rondjes laat lopen, en terugkom met een goedgekeurd paard. Wel krijg ik al veel complimenten over hem vanuit Tsjechië. Verschillende fokkers vragen of ik hem daar kom voorstellen. Ik heb dus wel het goede paard gekocht”, klinkt ze trots.

Takt, ritme en balans

De ambities van Van Beveren met de hengst liggen in de dressuursport. “Doordat hij zoveel vermogen heeft hoop ik dat hij ver komt, maar we moeten er wel plezier uit blijven halen. Hij is nog maar net onder het zadel, maar hij is al wel een tijdje in training geweest bij Susan Wind. Zij was erg complimenteus over zijn vermogen. Hij laat als jong paard dingen zien die je niet vaak ziet. Hij verruimt heel goed, maar sluit ook heel makkelijk. Daarbij heeft hij altijd takt, ritme en balans, wat je ook doet. Dat is wel een groot verschil met de Spanjaarden. Daarmee ben ik juist altijd op zoek naar takt, ritme en balans”, vergelijkt ze. Tekst: Femke Verbeek Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan. Foto’s: Annie Damhof Photography [adrotate group=”122”]