Ingrid Sallomons: ‘Ik moest helemaal opnieuw leren rijden’

Toen hij vier jaar oud was begon ze met het opleiden van de ruin en na drie jaar maakte ze de overstap naar de klassieke dressuur. Ondertussen voelen amazone en paard elkaar zo goed aan, dat zelfs een klein aangespannen spiertje niet onopgemerkt blijft. Ondanks dat Fons niet het type dressuurpaard is wat je vaak terugziet in de ring, hoopt Sallomons met deze manier van rijden het alsnog ver te schoppen met haar droompaard. 

“Ik heb altijd al een liefde gehad voor koudbloeden, met name fjorden vond heel leuk, steekt ze vrolijk van wal. 

“Tijdens mijn zoektocht ben ik bij verschillende fjorden langs geweest, onder andere bij een kudde van een oudere man in Friesland. In de wei stonden vijf fjorden, en waar andere fjorden aan het grazen waren, stond er één de hele tijd met zijn neus bij mij, dat was Fons.” Na de eerste ontmoeting is Sallomons nog bij een aantal andere paarden wezen kijken, maar kon ze de ruin niet uit haar hoofd krijgen. 

“Hij heeft mij eigenlijk uitgekozen, dus ik wist dat het meant to be zou zijn.”

Dressuur

Sallomons maakte de keuze om de ruin, die pas twee weken onder het zadel was, te kopen. “Er was eigenlijk niks met hem gedaan en ook ik had geen ervaring met eigen paarden. Maar het pakte hartstikke goed uit.” 

Ze besloot haar voorliefde voor biomechanica en grondwerk te combineren in het opleiden van de fjord. “Ik ben gewoon begonnen met grondwerk, vrijheidsdressuur en oefeningen aanleren met zo weinig mogelijk hulpen. In het begin ben ik alles zelf gaan uitzoeken, wat erg goed ging en resulteerde dat Fons leuke trucjes kan. Maar dressuurmatig bleven we een beetje achter.” 

Om deze reden zocht de amazone een instructrice die haar kon helpen met de klassieke dressuur, wat ze heel graag wilde leren. “In de eerste drie jaar heb ik mijn eigen gevoel gevolgd, waardoor Fons een leuk bevestigoede basis heeft. Vier jaar geleden kwam ik bij Alexandra Huizenga terecht, zij reed op de klassieke manier en werkte veel aan de hand met paarden. Nadat ik contact met haar had opgenomen zijn we vriendinnen geworden en nu volg ik lessen bij haar€. De overgang van recreatief rijden naar de klassieke dressuur ging niet zomaar. 

“De eerste les mocht ik alleen maar stappen met een losse teugel, zodat we precies konden zien hoe Fons zijn lichaam op dat moment gebruikte. Op dat moment kwam ik erachter dat hij zijn lichaam niet mee had voor de hogere dressuursport. Fons is heel kort met een dikke hals en korte benen, wat hem totaal niet soepel maakt. Voor ons is het een grote uitdaging om te laten zien wat we in ons hebben.”

Helemaal opnieuw

Door met een lange teugel te rijden leerde de fjord van alles wat hem helpt om zijn lichaam optimaal te gebruiken, zoals het afmaken van zijn passen. “Toen hij uiteindelijk goed op zijn eigen benen kon lopen, gingen we naar mijn eigen houding kijken. Ik moest van top tot teen ontspannen, en toen dat lukte zijn we helemaal opnieuw vanaf de basis begonnen. Het leek alsof helemaal opnieuw moest leren rijden, ondanks dat ik al vanaf mijn zesde in het zadel zag, ik leek wel een beginner€, lacht Sallomons. “Vervolgens moest ik opnieuw leren sturen: op mijn zit, met mijn buitenteugel, en zijn we begonnen met het werken aan de hand€. “In het begin had Fons niet eens door dat hij achterbenen had”, vervolgt ze. “Juist door het grondwerk heb ik hem zonder het gewicht van de ruiter, geleerd om de oefeningen uit te voeren. Hij kan bijvoorbeeld op elk been apart gewicht verplaatsen, wat we weer uit kunnen breiden naar het bevestigen van de zijgangen. Uiteindelijk kunnen we dit ook weer toepassen onder het zadel. Netjes wijken, schouderbinnenwaarts en travers vindt hij heel moeilijk, maar dankzij het werken aan de hand lukt dit nu ook goed onder het zadel€.

Uitvoering

Na weer helemaal vanaf nul te zijn begonnen, is de combinatie nu zo ver dat Fons op een correcte manier zijn lichaam kan gebruiken. “Als ik mijn kaken aanspan blokkeert Fons al. Waar andere paarden bijvoorbeeld wel doorlopen, maar ergens anders gaan compenseren, laat Fons gelijk merken dat er iets mis is€. In het trainen is het de kunst om hier zo goed mogelijk op te reageren, wat op wedstrijd lastig kan zijn. “Omdat hij zo’n moeilijk lichaam heeft, moet de uitvoering in de ring meteen perfect zijn. De hulpen moeten duidelijk doorkomen, want als er iets niet correct is ben ik hem gelijk kwijt. Waarschijnlijk was dit makkelijker geweest met een standaard sportpaard, maar deze uitdaging is stiekem ook wel heel leuk”.

 Als je foto’s bekijkt van de fjord van vroeger en nu, zie je een wereld van verschil. De combinatie is nu een paar keer op B-niveau gestart en hoopt binnenkort hoger te kunnen starten. “Dit had ik zelf ook echt niet verwacht. Het was wel een droom, want ik geloof dat elk paard vanuit de biomechanica gezien dressuurmatig goed kan worden. Wel op zijn eigen manier, want Fons zal nooit zo uitgesproken zou lopen als een Totilas. Maar hij kan wel zijn lichaam zo goed gebruiken dat hij goed in evenwicht is en de oefeningen correct uit kan voeren€.

Lange weg

“Mijn doel is om hogerop in de dressuur te komen terwijl Fons zo veel mogelijk zelf doet. Hij moet zichzelf kunnen dragen en zijn buikspieren kunnen aanspannen, zodat hij zijn eigen lichaam correct gebruikt en ik de hulpen zo klein mogelijk kan maken. Het is een lange weg, maar het is het waard. Het lijkt mij geweldig om uiteindelijk een correcte en verzamelde piaffe met hem te kunnen. Het is een behoorlijke uitdaging, maar ik geloof dat hij het gewoon moet kunnen€, sluit ze gedreven af. Via Instagram wil Sallomons andere ruiters inspireren, helpen en haar opgedane kennis delen. Volgen kan hier!

Bron: Hoefslag (overname zonder bronvermelding en toestemming via webredactie@mediaprimair.nl niet toegestaan)

Foto’s: Privébezit