Blog Sara Ouwehand I ‘Een goede ruiter fietst met losse handen’

9 september 2019, 00:00 Algemeen Advertisement Wij mensen zijn grijpers. Graaiers. Pakkerds. Komt door vroeger, van toen we nog in de boom hingen. Alles losten we op met onze voorklauwen. ‘Graaien is blijven’. In de boom dan hè. Ons probleem is dat we die reflex nog steeds hebben. Onhandig voor ruiters en niet zo fijn voor de paardenmond. We weten het allemaal. De teugels zijn geen handvat, je hand geen vijfde been en je armen hangen losjes naar beneden. Hoorden het vanaf les een. Dromen er zelfs van. Maar die uitvoering hè ‘¦.. getverdemme wat is dat moeilijk.

Gouden appje

Ik werd enorm geholpen. Lesgeven is geen eenrichtingsverkeer. Gisteren, in de ochtendzon, werd dat maar weer eens bevestigd. Bij mijn eerste bakkie viel het gouden appje binnen. Een leerling had aan mij gedacht. s’ Nachts, op de fiets, dronken en gelukkig. ‘Met zonder’ handen. Ook net als vroeger, maar dan wel functioneel. Ik deed een ochtenddansje. Lang leve de alcohol. Want dat is het dus. Fietsen zonder handen is alles wat een ruiter nodig heeft. Het wijst je de weg. Iedereen deed het, dus iedereen snapt het. Hoe je balans houdt zonder je handen te gebruiken. Nu is het fietszadel smaller en dat is makkelijker. Daarom zeg ik, het is maar een voorbeeld. Maar wel een goed voorbeeld. Een overtreffende metafoor. De gouden greep.

Stalen leerpaard

Dat stalen paard is magisch. Ineens doe je dingen vanzelf die te paard onmogelijk lijken. Je billen zijn zacht. Je weet gewoon, ‘maak ik er twee basketballen van, dan lig ik ernaast’. Zo logisch is dat. Dus heb je zachte billen. Daar denk je niet eens meer over na. Op de fiets snap je het ineens. Je zwaartepunt. Dat ligt laag in je bekken en niet hoog in je borst. Topzwaar betekent een zwabberende fiets. Of paard. Dus gewoon in je billen zakken. Denk weer aan vroeger. Nonchalant stoer, want stel je voor die leuke buurjongen kijkt. Niks te stijf, maar doen alsof je dit al já-ren doet. Blijven lachen, omvallen doen we wel achter de heg.

Onafhankelijke benen

En dan die benen. Man, wat zijn ze onafhankelijk. Ze bewegen ronduit zonder dat je bekken scheef trekt. Je slingert dat wiel de rondte in en nergens raak je uit balans. Alleen je been beweegt, niet je bekken. Dáár begint een onafhankelijke beenhulp. Een gebalanceerde zit trouwens ook, dus we kunnen het wel. Kwestie van omdenken.

Volte

Bochten nemen ‘met zonder’ handen? Dat zet deze tip heftig sprankelend op nummer een. Pak je stalen vriend en doe het gewoon. Rijd een bocht zonder handen. En weet dat dit je ideale volte is. Het gebeurt gewoon. Je zakt een fractie dieper in je bekken. Check. Dan maak je een accentverschil in je zitbeenknobbels. Een a c-cent-vèr-schil! Geen gewichtsverplaatsing, geen inknikkende heup en geen overhellend bovenlichaam. Want dan vlieg je uit de bocht. Of je valt er af. Wat jij wilt. Dus doe maar gewoon, heel klein, en vanuit je centrum, lafjes indraaien. Doet je fiets de rest. Net als je paard. Dus paardrijden kan makkelijk zijn. Ik zeg, drink een borrel. Wordt gelukkig en stap op die fiets. Zoek een pleintje en rijd een proef. Het liefst met cap. En een wakende groom. Want mocht je vallen ‘¦. ik zet hem uit `s nachts. Sara Ouwehand staat ook in de nieuwste editie van Hoefslag Magazine! In de rubriek ‘Vreemde eend in de bijt’ krijgt ze met haar Haflinger Rebel les van Frenk Jespers. Je bestelt Hoefslag 13 hier. Sara Ouwehand is initiatiefneemster van www.ruiterpilates.nl, start haar Haflinger Lichte Tour en loopt verwonderd rond in de paardenwereld