Danií«lle van Bokhoven: 'Niets is leuker dan een passend zadel aan te meten'
AlgemeenLeopold van Asten
'Ik ben opgegroeid in het Noord Limburgse plaatsje Venray, met een manege in de achtertuin. Mijn drie jaar oudere zus en ik, waren iedere vrij moment te vinden op de manege. Mijn pony carrière begon niet zo goed. Ik viel er iedere les van af. De manege eigenaar, Huub Jansen, adviseerde mijn moeder er maar mee te stoppen. Terwijl mijn zus juist wel heel goed ging. Maar ik stopte niet, ik ging door. En het ging ook steeds beter. Toen ik 16 was, reed ik mee op het NK SGW. Ik kwam de manege instructeur weer tegen, en die vond dat hij zijn woorden terug moest nemen. Als je 16 bent, en je rijdt Z-springen en Z-samengesteld, dan doe je het nog niet zo slecht. Het waren mooie tijden. Ik reed in die tijd vaak tegen Leopold van Asten, die twee jaar jonger was, en ook Z sprong. Hij is vandaag de dag natuurlijk een bekende naam in de springsport.'Kennismaking
Na de ponytijd stapte van Bokhoven over op de paarden. 'Toen ik verhuisde naar Amsterdam, stond het paardrijden een tijd lang op een laag pitje. Maar het begon weer te kriebelen, en zo ben ik weer begonnen. Jarenlang reed ik hier en daar wat paarden. Ook wel wedstrijden tot aan M2-niveau. Maar de paarden die ik reed, waren niet van mezelf en raakte ik na verloop van tijd ook weer kwijt. Dat waren overwegend KWPN-paarden. Op enig moment reed ik een Friese hengst en dat was mijn kennismaking met het barokke paard. Ik vond het direct heel bijzonder. Zo'n mooie gespierde hals voor je, en die statige houding.'Goede fokker
"Het duurde tot mijn 43e tot ik besloot mijzelf een cadeautje te geven. Ik ging een PRE kopen! Ik reisde af naar Andalusií«. Via een vriendin die daar woont, kwam ik bij een goede fokker terecht. Er ging daar voor mij een hele wereld open. Ik was altijd al gefascineerd door het uiterlijk van deze paarden. Maar had er natuurlijk verder niet echt veel ervaring mee. En ik wist ook weinig van de fokkerij, de cultuur en de passie die daar is voor de paarden."Lucio
"Het eerste contact met Lucio, de PRE die ik daar kocht, kan ik bijna niet omschrijven. Zo'n open, eerlijk en zachtaardig paard. En dat is nooit veranderd. Hij heeft een enorme '˜will to please'. Hij let op mij, en is er altijd voor mij. Ik kan me van vroeger herinneren, dat ik in het bos reed op een KWPN-er en als er een hond uit de bosjes schoot, mijn paard zoiets had van '˜mazzel ik ben er vandoor'. Maar zo is hij niet. Hij blijft op de plaats bij mij en let vooral op mij. Altijd. Dat is gewoon zo bijzonder. Ik heb met dit paard een band, die ik met geen enkel ander paard heb gehad. Er gaat echt een andere wereld voor je open, op het moment dat je een niet getraumatiseerde PRE hebt', stelt Van Bokhoven. [caption id="attachment_174060" align="alignnone" width="800"] Passie voor het Iberische paard
foto: Ivonka Dopieralski[/caption]
Zadels
'Toen ik in 2013 mijn PRE Lucio in Andalusií« ging kopen, ben ik daar veel geweest. Ik raakte verweven met de cultuur. En kreeg ook interesse voor de zadels en hoofdstellen, die gebruikt werden voor de PRE's. Ik besloot deze zadels op de Nederlandse markt te gaan brengen. Als ik iets doe, dan wil ik het goed doen. En zo behaalde ik eerst mijn diploma Master Saddle Fitting Consultant. Vervolgens raakte ik in contact met Marjoman, een hele bekende producent van mooie en handgemaakte zadels voor Iberische paarden. Echt hele eerlijke producten, waarvan je weet dat het een handgemaakt traditioneel product is."Collectie
"In de loop der jaren heb ik een prima partnership met Marjoman ontwikkeld. In Spanje zijn ze niet gewend om bijvoorbeeld de boommaat aan te passen aan het paard. Ik ben bij de fabriek in Spanje geweest, en heb aangegeven, dat we in Nederland graag een helemaal op maat gemaakt zadel willen. Dus aan de buitenkant een traditioneel zadel, maar dan wel helemaal aangepast op de rug van je paard. En daar is Marjoman volledig in meegegaan.' Na Marjoman vulde Van Bokhoven haar collectie aan met Iberosattel, Signum Sattelservice en Max Benz One zadels. Ook heeft ze een collectie traditionele hoofdstellen , die zeer geschikt zijn voor het WE-werk en verder alle toebehoren bij zadels en hoofdstellen, zoals bitten en stijgbeugels. Ook voor de ruiter hebben wij inmiddels behoorlijk wat spullen in ons bestand. Denk aan de custom made Portugese dressuurlaarzen, de traditionele Spaanse en Portugese blousen en de mooie bijpassende gilets.Snelle winst
Van Bokhoven: 'Ik kom als zadelpasser op heel veel stallen. Niets is leuker dan een passend zadel aan te meten, waar iemand jarenlang plezier van heeft. Dit is prachtig werk om te doen. Ook al kom je soms hartverscheurende verhalen tegen. Ik werk voornamelijk met PRE's. En de eigenaren, veel dames, die echt hun droompaard hebben gezocht, komen soms bedrogen uit. Paarden die al kapot zijn, of dusdanig getraumatiseerd zijn, zich volledig afsluiten en bijna apathisch zijn. Niet zelden moet er na verloop van tijd dan toch afscheid genomen van zo'n paard. Er zijn een aantal handelaren in Nederland, die veel geld hebben verdiend, met het massaal kopen van Spaanse paarden, en alleen voor de snelle winst gingen. Dat is gewoon heel jammer, het geeft de PRE een slechte naam. En voor de goede fokkers in Spanje en Nederland werkt het ook niet. Als je een veulen fokt, zorgvuldig opfokt, verzorgt en opleidt, dan zit daar gewoon een kostenplaatje aan. Je kan niet voor een paar duizend euro zo'n fijne, gezonde PRE kopen. Dat geldt trouwens ook voor KWPN-paarden.' Working Equitation (WE) in Nederland Ook is Van Bokhoven regelmatig aanwezig op WE-evenementen met een stand van haar bedrijf Pura Nobleza, waarin ze haar Spaanse en Portugese zadels en hoofdstellen presenteert. 'Ik rijd zelf ook WE, en ik denk dat het een van de mooiste takken van sport is, die je met je paard kan doen. Natuurlijk heb ik er ook een geweldig paard voor. Maar los van dat, je kan deze tak van sport met ieder paard doen, dat is ook juist zo mooi. Iedere combinatie wordt beter door WE!"Twee verenigingen
"Op dit moment zijn er eigenlijk nog twee verenigingen organisaties die zich bezig houden met Working Equitation. Beide organisaties organiseren hele leuke dingen, van clinics tot aan wedstrijden. En beide organisaties hebben als doel om de Working Equitation naar een hoger niveau te brengen. Een groot deel van de WE-ruiters doet mee aan de activiteiten van beide verenigingen. Een van de verenigingen is ondergebracht bij de discipline TREC van de KNHS. Vanuit deze vereniging is in oktober ook een delegatie naar het EK-WE in Italií« afgereisd'.Beter voor de sport
Dat er veel enthousiasme is bij iedereen die betrokken is bij WE is inmiddels wel duidelijk. Maar is het niet een beetje onoverzichtelijk om met twee verschillende organisaties te werken? Is het niet een beter idee, als er gewoon onder de KNHS een WE-organisatie komt, die alle belangen behartigt, activiteiten organiseert en verantwoordelijk is voor de talentontwikkeling en topsportbegeleiding van de WE-ruiters in Nederland? 'Ja dat denk ik wel, dat zou beter zijn voor de sport, ik denk zeker dat dat kan helpen om de sport op een hoger plan te tillen in Nederland', bevestigt van Bokhoven. [caption id="attachment_174062" align="alignnone" width="800"] Passie voor het Iberische paard Foto: Ivonka Dopieralski[/caption]
Iberische paarden
Van Bokhoven heeft naast de WE nog een andere ambitie. 'Ik wil me met Lucio voorbereiden op het MCI-kampioenschap. MCI is een van origine Franse organisatie, die dressuurwedstrijden organiseert voor Iberische paarden, dus voor Lusitano's en PRE's. In Nederland is er een dochterorganisatie, onder leiding van Jacqueline de Ridder. Zij organiseert selectiewedstrijden in Nederland, met als doel een NK te organiseren en een team af te vaardigen naar het internationale MCI-kampioenschap. Iberische paarden hebben een andere manier van bewegen, en soms is het lastig om tegen de normale dressuurpaarden te strijden. Daarom is het zo leuk om aan wedstrijden mee te doen, speciaal voor deze paarden."Stijl en cultuur
"Het leuke aan deze wedstrijden is ook, dat je helemaal je eigen kleding kan dragen en je optoming aan mag passen aan de stijl en cultuur van het land waar je paard vandaan komt. Tijdens de competitie vergaar je ook extra punten voor je Spaanse en Portugese optoming en aankleding. Het zou leuk zijn als ik me weet te selecteren. Maar ook als dat niet lukt, geniet ik iedere dag van Lucio, en zijn onvoorwaardelijke trouw en liefde. Ik had het wat dat betreft niet beter kunnen treffen.' Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding en toestemming via webredactie@mediaprimair.nl niet toegestaan Foto: Ivonka Dopieralski
