Fabiënne van der Werf: “Grenzen zitten in je hoofd, niet in je hart”

13 december 2020, 00:00 Algemeen Advertisement Fabiënne van der Werf wist gelijk na het zien van een advertentie van een gestippelde Noriker dat dit hét paard was. Zelfs toen ze zag dat hij ruim 750 kilometer verderop stond was ze er nog steeds van overtuigd dat de grote ruin, genaamd Hidalgo Vulkan, bij haar op stal moest komen te staan. Ze besloot de gok te wagen en begon aan de lange reis naar Oostenrijk om haar droom uit te laten komen. "Ik was op zoek naar een Pippi Langkous-paard€, steekt ze lachend van wal. "Mijn dochters moesten er bij wijze van achterstevoren op kunnen zitten. Zelf heb ik altijd een PRE gehad en was ik helemaal gecharmeerd van het Iberische ras. Greetje Hakvoort opperde toen dat er in de Noriker-lijn ook Spaans bloed zit, en dat dit misschien was wat mij aansprak in deze paarden€.

Grens

Van der Werf besloot op zoek te gaan naar een Noriker en kwam terecht bij een advertentie van Hidalgo Vulkan (Dalí). "Ik zag zijn koppie en ik wist gelijk dat als ik daar niet ging kijken, ik enorme spijt zou krijgen. Maar er zat wel een kleine €˜maar' aan, want hij stond 750 kilometer verderop€, legt de amazone lachend uit. De Noriker stond bij een handelaar in Kressbron am Bodensee, op de grens van Oostenrijk en Zwitserland. Heel toevallig is dit ook precies waar de roots van Van der Werf liggen. "Grenzen zitten in je hoofd. Sommige mensen zullen me voor gek verklaren om zo ver te rijden voor een recreatiepaard, maar ik besloot te gaan kijken€.

Bijzonder moment

Na een reis van 750 kilometer kon de amazone de ruin in het echt bewonderen. "Hij kwam de stal uit, keek mijn aan en hij ging recht mijn hart in. Het was een bijzonder en raar moment, echt liefde op het eerste gezicht. Ik was heel gelukkig, maar wist ook gelijk dat ik een probleem had. Want ik wilde hem heel graag meenemen, maar zo'n reis regelen was nogal een dingetje. Ik ging enthousiast terug naar huis nadat ik de handelaren beloofd had er alles aan te doen om te kijken of ik het rond zou kunnen krijgen. Gelukkig hielden zij hem voor mij gereserveerd, omdat ik helemaal uit Nederland was gekomen. Er was een enorme gunfactor vanuit hun kant, daar was ik heel blij mee€. Omdat er ook nog kosten van de reis bij kwamen, moest Van der Werf beslissen of ze nog meer budget over had voor haar droompaard. "Mijn moeder heeft altijd gezegd dat als je iets wil, je het ook kan. Zolang je je hart maar volgt. Zo heeft zij het laatste restje geld aan mij geschonken voor mij verjaardag, zodat ik ook echt de beslissing kon maken om Dalí te kopen. Greetje Hakvoort heeft haar vrachtwagen beschikbaar gesteld zodat ik hem sowieso op zou kunnen halen en een andere vriendin bood aan om mee te gaan met de lange reis. Uiteindelijk was de cirkel rond en hebben we hem echt op kunnen halen”.

Bosbouw

Ondanks dat Dalí heel braaf is, heeft hij op jonge leeftijd al nare dingen meegemaakt. "Tijdens de hengstenkeuring moeten ze een boomoestam slepen, maar daar was hij niet geschikt voor. Hij was veel te gevoelig voor dit werk maar is desondanks toch naar de bosbouw gegaan, waar hij een ongelukje heeft gehad. Toen is hij vanuit de bouw naar Duitsland verhuisd om daar in een tweespan te rijden, waar hij de naam Markus kreeg€, grapt de amazone tussendoor. "Daar functioneerde hij ook niet, omdat hij heel gevoelig is€. Van der Werf vindt het juist fijn dat de ruin zo gevoelig is en probeert er thuis zo goed mogelijk mee om te gaan. "Hij luistert heel goed naar ons en reageert op de kleinste aanwijzingen. Dat hoogsensitieve wat Spanjaarden ook hebben, heeft hij ook. Hij kan tijdens het dressuren heel heet en fanatiek worden, maar zodra ik mijn dochter op hem zet blaast hij uit en dan is hij er weer€.

Academische rijkunst

Dalí was vierenhalf jaar oud en vier weken onder het zadel toen hij in Nederland kwam. ”We gaan verder met de academische rijkunst en rechtrichten. Daarnaast zijn we ook begonnen met de Human and Horse methode van Greetje Hakvoort, daar wil ik hem volledig in opleiden. Kijken naar het paard zelf en zijn karakter en die van zijn ruiter. Ik zie Dalí daar enorm door opbloeien, dus training technisch willen we deze weg volgen. Daarnaast willen we heel veel plezier hebben, lekker met de meiden op zijn rug wandelen in het bos en af en toe een fotoshoot doen. Hij voelt echt aan als een familielid”.

Gouden paard

De amazone kijkt met een goed gevoel terug op de beslissing die ze gemaakt heeft om de ruin op te halen. "Ik ben blij dat ik mijn hart heb gevolgd en niet heb geluisterd naar de mensen die de reis onzin vonden voor een recreatiepaard. Ze verklaarden me voor gek, maar ik ben super blij dat ik toch de stap heb genomen. Al had ik de afstand moeten kruipen, hij was het waard geweest. Dalí is echt een gouden paard€.

Foto: Eliane van Schaik Fotografie