Wendy Groet: “Bo heeft helemaal niet zoveel van een Tinker weg”

Te klein

Voordat Bo op haar pad kwam, had Groet eerst een andere pony gekocht. “We kochten haar toen ze anderhalf jaar was. Ze was toen nog klein, maar haar ouders waren 1.43m en 1.48m. Nu ben ik zelf niet zo groot, dus als ze rond die hoogte was ze voor mij groot zat. Toen ze eenmaal 3,5 was, was ze echter nog steeds maar 1.28m, en dus te klein voor mij. Daarom hadden we haar te koop gezet. Er kwamen mensen kijken die haar graag wilden hebben, maar zij moesten eigenlijk hun eigen pony verkopen voordat ze haar meenamen. Dat was Bo. Met haar 1.42m was ze een stuk groter dan onze pony. Bo is uiteindelijk zelfs uitgegroeid tot 1.50m.”

Ruiling

“De pony van de kopers was door hun aangekocht om mee te mennen, maar vonden haar eigenlijk te groot. Daarom waren ze op zoek naar een kleinere pony. Ze nodigoeden ons uit om eens te komen kijken en eenmaal daar stelden ze ons voor om te ruilen. Dat vonden wij prima, al was het nog geen liefde op het eerste gezicht. Ze was broodmager en had net een veulen gehad. Dat veulen had haar dus helemaal leeggetrokken. Daarnaast stond ze altijd buiten zonder deken en had ze dus een mega wintervacht. Desondanks kon je haar ribben voelen. Ik kan dus wel zeggen dat ze uiteindelijk goed is opgedroogd”, lacht ze. “Daarnaast moest Bo echt veel vertrouwen krijgen, ze liet niet snel mensen toe. Ze is niet alleen qua looks maar ook qua karakter met sprongen vooruit gegaan. Bo is echt een open boek, haar blik zegt genoeg.”

Nooit raar gedaan

De eerste periode bij Groet en haar familie mocht Bo lekker aansterken. Toen ze eenmaal weer op gewicht was gekomen, is Groet begonnen aan de dubbele lijnen. Vanuit daar zijn ze haar verder op gaan pakken onder het zadel. “Ze was al wel beleerd voor de kar, dus al wel wat gewend. Toen we begonnen met beleren moesten we natuurlijk een zadel hebben. Tijdens het passen zei mijn man: ‘Ga er maar eens even op zitten’. Dat heb ik gedaan. Ze was heel braaf en heeft een rondje door de bak gelopen. De derde keer dat ik op Bo zat gingen we naar het bos. Ze heeft nooit raar gedaan. Ja, natuurlijk heeft ze wel eens geprobeerd te klieren, maar verder deed ze niets geks.”

Niet bont

Wat bijzonder is aan Bo, is dat ze niet bont is. “De meeste Haflinger x Tinkers die je voorbij ziet komen in de koudbloedgroepen op Facebook zijn bont. Dat komt doordat veel hengsten homozygoot bont zijn. De vader van Bo is wel bont, maar dus niet homozygoot. Behalve dat ze sokken heeft en wat steviger is gebouwd, heeft Bo dus niet veel van een Tinker weg. In de omgang is ze een heel eerlijk paard, al heeft ze wel een hele duidelijke mening. Of dat merrie-achtig is of dat dat een versterking van de kruising is, dat weet ik niet. Als Bo er geen zin in heeft, moet je wel echt met een hele goede reden komen om haar te overtuigen. Maar als ze eenmaal bezig is, dan gaat ze lekker door.”

Super springer

Groet rijdt de merrie zelf veel buiten en traint haar aan de dubbele longe. Dochter Fabienne heeft echter wel wat meer ambities met de merrie. “Zowel Fabiënne als Bo vinden springen heel erg leuk. Eens per twee weken gaan ze naar springles. Daar rijden ze tussen de volwassenen en de paarden mee, heel stoer. In het begin was ik bang dat Bo misschien te zwaar zou zijn voor het springen, maar gelukkig heeft de dierenarts me ervan verzekerd dat het niet zo is. Dit jaar hebben ze ook twee keer een crossles gedaan. Dat vindt Bo fantastisch, daar maak je haar echt blij mee. Het enthousiasme van Bo en Fabiënne is echt super om te zien, je ziet ze beide genieten. Die lol zie je wat minder bij de dressuur. Bo doet het braaf, maar vindt het eigenlijk wel saai. Er is niet zo snel iets te gek voor Bo, ze is echt wel te porren voor ‘lol met je knol’.”

Ambities

“We wonen in de buurt van een groot bos waar ook de SGW gehouden wordt. Een deel van de hindernissen ligt daar standaard. We gaan regelmatig even naar het bos. Meestal rijd ik dan het eerste rondje, en rijdt mijn dochter het tweede rondje. Dan pakt ze gelijk wat hindernissen mee en is Bo weer helemaal blij. Zelf ben ik twee keer aan mijn rug geopereerd, dus hoewel ik het heel leuk vind spring ik eigenlijk al jaren niet meer. Fabiënne heeft echt de ambitie om Bo uit te brengen in de dressuur- en springsport, maar daarbij staat lol bij haar altijd voorop. Net als bij mij, trouwens. Het is geen moeten, maar zo lang het kan wil ze lekker door met springen en crossen. Het is voor mij ook gewoon leuk om te zien hoe ze daar allebei van genieten.”

Opvolger fokken

De familie fokte zelf ook een veulentje met Bo. “Eerder zei ik altijd dat ze een beetje slecht op haar gepast hadden omdat ze zo mager was toen ze bij ons kwam, maar tijdens haar tweede dracht ben ik erachter gekomen dat er echt niet tegenaan te voeren is. Nadat ze bevallen was moest het zadel vier boommaten kleiner. Dat geeft wel aan hoeveel ze aan haar veulen geeft. De dochter van Bo is nu 4,5 en 1.65m groot. We hebben op de één of andere manier uit twee pony’s een paard gefokt”, lacht ze. “Helaas ging het niet meer met twee paarden dus hebben we de dochter van Bo vorig jaar verkocht. Het zou misschien nog wel leuk zijn om later nog een veulentje te fokken, dat wordt dan haar opvolger. Je weet natuurlijk nooit hoe het loopt, maar als het niet hoeft gaat Bo nooit meer weg.” 

Tekst: Femke Verbeek 

Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan. 

Foto: Jessica Kooijman/Brig’s Fotografie