Blog Liz Barclay | Het paard en de avondklok

26 januari 2021, 00:00 Algemeen

Het begon met een post van Maarten van Stek op Facebook. Maarten is altijd erg goed in het op een beleefde manier in werking zetten van mijn geweten. In dit geval gaat het om het probleem dat sommige paardeneigenaren blijken te hebben met de avondklok. Helaas is hun werkschema zodanig, dat hun paard, als ze zich aan de avondklok houden, die dag helemaal geen beweging krijgt.

Meer paarden dan land

Dit brengt mij naar een pijnlijk onderwerp en iets wat mij al jaren bezighoudt. Als jonge meid verbleef ik op een aantal maneges waar meer paarden stonden dan dat er land voor was. Die paarden kwamen alleen '˜buiten' als ze een zadel op hun rug hadden. Alhoewel ik het stilletjes accepteerde, vond ik het verschrikkelijk en beloofde ik mezelf dat, als ik ooit zelf een paard had, het iedere dag naar buiten kon.

Apatisch in een hoekje

Ik kan me het verschillende gedrag van die paarden nog goed herinneren. De een was chagrijnig en beet alles wat los en vast zat. De ander stond te weven, maar de meesten stonden rustig in een hoekje van hun stal en werden alleen even actief als de voerkar langs kwam. Die rust was schijn. Deze paarden waren depressief. Velen hadden ook stalbenen en rotstraal, vanwege het constante contact met amoniak. Stro was duur en de lessen moesten zo goedkoop mogelijk blijven.

Uurtje per dag gereden

Inmiddels heb ik veel maneges gezien waar het gelukkig weer gewoner aan het worden is om paarden, buiten de broodnodige ontspanning, beweging en lol te geven, soms zelfs als groep. Blijft over het pension- of privepaard dat afhankelijk is van het tijdschema van de eigenaar. Klopt het wel dat een paard alleen eventjes 's avonds een uurtje gereden wordt en de rest van de dag met een hooinetje dat al lang leeg is naar de muur staat te kijken? Het antwoord zou kunnen zijn: en wat vind je van die paarden die godganse winterdag zonder iets in de modder staan? Nee, klopt ook geen hout van, maar toch eerst even bij je eigen situatie blijven.

Droomwens van een kind

Ooit zei premier Den Uyl dat iedereen in Nederland een auto moest kunnen hebben. Dat ging zo ongeveer hand in hand met het feit dat paardrijden geen luxesport meer mocht zijn voor alleen de welgestelden. In mijn loopbaan als trainer heb ik altijd geprobeerd om minderbedeelde paardengekken, en gekjes, een kans te geven om op een warme paardenrug te zitten. Ik begrijp dus heel goed de droomwens van een kind waarvan zo'n beetje het eerste woordje '˜pony' is.

Nog iets met paardenliefde te maken?

Maar hoe zit het nou? Houden wij wel van ons paard als we er 's morgensvroeg vlug een bak voer voor zetten, hop, vlug de ergste mestballen eruit halen en een slowfeed hooinet ophangen. Om pas 's avonds laat weer vlug te voeren, zodat we nog effe kunnen rijden? Als dat de enige manier is om jezelf een paard te kunnen permitteren. Klopt dat dan wel? Gebruik je dan een paard wel op een paard vriendelijke manier en heeft dit nog iets met paardenliefde te maken?

Corona en paard kopen

Ik hoop dat diegenen die zich aangesproken voelen hier eens goed over na gaan denken. Want er zijn best mogelijkheden om het leven van je paard aangenamer te maken. Bijvoorbeeld een bijrijder of iemand die veel van paarden houdt, maar helemaal niet hoeft te rijden. Die dolgraag je paard wil borstelen en het een uurtje los in de bak kan zetten. En nog iets. Ik las dat gedurende deze vreemde Corona tijd, waarin zoveel mensen meer thuis zitten, er meer paarden worden verkocht. Aan diegenen, voor het geval je er nog over zit te denken. Ik hoop dat je dit leest en er even goed over nadenkt hoe je het gaat doen voor als je weer aan het werk mag. [caption id="attachment_182955" align="aligncenter" width="300"] Liz Barclay met Pixel en Pinokkio. Foto: Privebezit[/caption] Tekst: Liz Barclay