Natasja Geel: “Het was een gevalletje de dove die de blinde leidt”

7 februari 2021, 00:00 Algemeen Advertisement Door de aankoop van Pretzel kwam voor Natasja Geel een meisjesdroom uit. Toch ging het niet gelijk van een leien dakje: Geel had zelf jarenlang weinig gereden en Pretzel was een lompe en groene 2,5-jarige. Ze zijn samen aan de slag gegaan en hebben hun eigen manier van samenwerken gevonden.

Redelijk onervaren

“Toen ik richting de dertig ging, vond ik het wel tijd om mijn meisjesdroom te verwezenlijken”, begint de amazone te vertellen. “Ik dacht als ik het nu niet doe, wanneer dan wel? Ik oriënteerde me op de markt: wat wil ik? En wat past er bij mij? Dat was wel interessant, want ik ben een redelijk onervaren ruiter. Toen ik jong was heb ik mangelessen gereden en daarna heb ik alleen nog maar op vakantie paard gereden. Ik was eigenlijk op zoek naar een ‘normaal’ paardje dat al wat ouder was, waarmee ik op mijn gemak kon rommelen en tuttelen en bosritjes kon maken.”

Gelijk een klik

[caption id=”attachment_191193” align=”alignright” width=”300”] Foto: Alina Nieman photography[/caption] “Op Marktplaats zag ik Pretzel voorbij komen. Hij was alles wat ik niet zocht. Pretzel was 2,5 jaar, gigantisch en een koudbloed. Hij kon nog niet eens aan een touwtje meelopen. Ik dacht: dit wordt een gevalletje de dove die de blinde gaat leiden. Maar zijn snoetje kon ik niet uit mijn gedachten zetten. Een vriendin zei dat ik altijd kon gaan kijken, en dat als het niks was, ik het dan ook weer uit mijn hoofd kon zetten. Eenmaal daar was er gelijk een klik. Pretzel en ik trokken gelijk heel erg naar elkaar toe, hij stond zichzelf echt te verkopen. Ik dacht ik weet niet wat je hoort te voelen als je een paard koopt, maar ik denk dat dit het is. Alleen de oude eigenaar wilde hem niet laten keuren.”

Maand niet slapen

Dat zag Geel eigenlijk niet zitten. Ze had flink gespaard voor de aanchaf van een paard, en wilde daarom wel graag weten of het goed zat. “De klik met Pretzel was duidelijk, maar ik wilde verstandig blijven dus besloot het niet te doen. Toen kwam er een maand van niet slapen. Ik was ervan overtuigd dat ik de verkeerde beslissing had gemaakt. Een maand later had ik nog eens contact met de verkoper. Pretzel was nog steeds niet verkocht en er mocht toch een dierenarts komen om hem te keuren. Pretzel kwam door de keuring heen en toen heb ik hem opgehaald. Ik was zo ontzettend blij!”, vertelt ze uitgelaten.

Geen haast

“De eerste dag dat hij hier in de paddock stond, stonden we er allebei een beetje verwilderd bij. Waarom dacht ik ook alweer dat dit een goed idee was? Toch had ik een bepaald gevoel dat het wel goed zat. Tuurlijk zou het niet een hele makkelijke weg worden, maar ik had geen haast. We zijn elkaar spelenderwijs leren kennen. De eerste jaren zijn we gewoon aan elkaar gaan wennen. Oefenen met het halster omdoen, meelopen aan een touwtje, stoppen en niet door mij heen banjeren. Ik moet zeggen dat ik ondertussen goed kan snowboarden, want ik heb vaak genoeg achter hem aan gehangen”, lacht ze. “We zijn veel gegroeid en hebben elkaar goed leren kennen. Inmiddels kunnen we lezen en schrijven met elkaar.”

Mengelmoes

“Ik denk niet dat Pretzel 100% trekpaard is. Hij is ooit door iemand uit Roemenië gehaald en toen doorverkocht naar de persoon waar ik hem van heb gekocht. Hij heeft wat langere en slankere benen dan de meeste trekpaarden, is wat flexibeler en heeft minder behang aan zijn benen dan de Nederlandse of Belgische trekpaarden. In Roemenië nemen ze het niet zo nauw met fokken, dus ik ben wel benieuwd wat voor ander ras er door zit. Het lijkt me ergens wel leuk om het te weten te komen, maar Pretzel is Pretzel en ik vind hem gewoon de leukste en de knapste. Hij is echt uniek.” [caption id=”attachment_191194” align=”alignright” width=”240”] Natasja Geel op Pretzel.[/caption]

Zelf begonnen

Geel heeft ze ruin zelf ruitermak en zadelmak gemaakt. Ook installeerde ze zonder hulp de gashendel, het stuur en de rem. “Dat heeft Pretzel super braaf gedaan. Hij is heel enthousiast en wil het werk ook graag goed doen. Inmiddels hebben we ook een instructrice die ons helpt om verder te komen. De afgelopen maanden hebben we veel grondwerk lessen gehad en binnenkort hebben we onze eerste rijles. Pretzel is nu 5, dus het is een mooie tijd om het rijden echt op te gaan pakken. Toch is het niet altijd even makkelijk gegaan, we hebben echt wel ups en downs gehad. We begonnen met enorm veel plezier en opeens ging het toch een beetje mis.”

Dubbele stress

Er kwam een periode waarin Pretzel compleet bevroor of enorm vluchtgedrag vertoonde. “Pretzel stond op een Paddock Paradise waar hij alle vrijheid had om te doen en te laten wat hij wilde. Hij bleef altijd naar me toe komen als ik hem riep, maar hij durfde vervolgens de poetsplaats niet meer af. Of hij bevoor, of hij ging als een tank over het terrein heen. Eerst snapte ik niet wat er was gebeurd. Ik ben een tijdje ziek geweest, toen heeft hij nooit een stap verkeerd gezet. Die tijd kon ik slecht lopen door spieruitval. Op zijn tenen liep hij naast mij mee. Omdat ik niet zo mobiel was maar wel bij Pret wilde zijn, werd ik op zijn rug getild en viel ik daar soms letterlijk in slaap. Hij was echt heel erg lief en voorzichtig. Toen ik beter werd begon hij dat gedrag te vertonen. Op een avond vielen de puzzelstukjes in elkaar: hij had stress. En ik ook. En doordat we elkaars stress voelden, raakten we alleen maar meer gestresst.”

Geen seconde spijt

Het bleek dat de combinatie en de stalling niet zo goed meer bij elkaar pasten. Toen ze naar een andere plek verhuisden, veranderde het gedrag van de grote ruin compleet. “Ik had mijn eigen paard weer terug!”, vertelt ze opgelucht. “We waren gelijk weer vrienden en alles was goed. Achteraf denk ik wel dat het heel onverstandig was om als onervaren amazone een paard aan te schaffen dat ook niets weet. Nu ik er wat meer verstand van heb, geloof ik niet dat ik het aan zou raden. Soms had ik het wat anders moeten aanpakken, maar ik heb er geen seconde spijt van gehad. Pretzel is geen makkelijk paard. Hij heeft er een flinke kop op zitten en heeft een duidelijke eigen mening. Je moet echt in zijn ‘sweet spot’ zitten, en door onze langzame en voorzichtige start, zit ik dat nu zeker.”

Eigen manier

“Omdat we allebei niets kenden hebben we samen een manier gevonden die werkt. Dat is zo gaaf en ontzettend belonend, ik haal er enorm veel energie uit. Daarbij zijn we allebei gek op truucjes doen. Pretzel kent heel veel vrijheidsdressuur-oefeningen en leert ontzettend snel. Het is heel leuk om te zien dat hij vol enthousiasme met zijn geconcentreerde hoofd aan de slag gaat. En als hij dan ‘Ja’ hoort, dan weet hij dat het goed is, en geeft hij een voldaan hinnikje. Dat geeft me zoveel plezier en het is zo grappig. Daarnaast vindt hij het heel leuk om te laten zien wat hij heeft geleerd. Wie weet gaan we ooit wel een show geven, ik denk dat hij het echt fantastisch zou vinden. Hij denkt hier namelijk altijd al dat iedereen voor hem op stal komt”, grinnikt de amazone.

De bossen in

“We zijn nu veel bezig met grondwerk en rechtrichten. Ook gaan we dus rijlessen nemen. De training blijven we afwisselen zoals we nu doen. Dan vrijheidsdressuur, een andere keer grondwerk of even een stukje rijden. Ik zorg dat hij geïnteresseerd blijft en dat hij zin heeft om mee te werken. Wat ik het allerliefste zou willen is samen de bossen afstruinen. Ik wil dat hij zo goed mogelijk in zijn lijf zit zodat hij zich gezond en gelukkig voelt en daarom pakken we het ‘serieuze’ rijden ook wat meer op. Maar ik heb geen dressuurambities en een springcarrière zit er uiteraard ook niet in. We gaan gewoon lekker samen de natuur in en blijven heerlijk genieten van elkaar.” De avonturen van Natasja Geel en Pretzel volg je via het Instagram-account @pretzel.and.natasja. Tekst: Femke Verbeek Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan. Foto’s: Alina Niemand photography / Privébezit Natasja Geel