Archieffoto vader Anders 451
© DigiShots
Archieffoto vader Anders 451 © DigiShots DigiShots

Column Henk Jan Vroom | “Elkaar de maat nemen”

Achtergrond

Het is heerlijk om vanaf de tribune te discussiëren over de verrichtingen in de ring. Smaken en inzichten verschillen, maar er ontstaat nu een trend om elkaar in de veiligheid van sociale media helemaal af te branden. Een slechte zaak.

Advertisement

Mening houden we voor ons zelf

Naast het plezier van het actief paardrijden beleven ook veel mensen hun hobby te voet, bijvoorbeeld als toeschouwer van wedstrijden. Als de drukke werkzaamheden van het paardenbedrijf dat toelaten koesteren we zelf ook de dagjes uit als toeschouwer bij grote wedstrijden. Zulke dagen zijn leerzaam, inspirerend en vooral ontspannend. Gewapend met broodjes en koffie zitten wij uren op de tribune, zachtjes tegen elkaar te fluisteren wat onze mening is over het getoonde. Soms is het moeilijk om kreten van bewondering te onderdrukken en zitten we helemaal in vervoering te kijken naar het ballet van de paarden. Een enkele keer gaat iets mis en zeggen we nauwelijks hoorbaar: “Oehh wat jammer!” Af en toe zijn we het niet helemaal eens met de waardering van de jury en hadden we graag hogere punten gezien voor de één en wat minder voor de ander. Maar de jury is de baas en we hebben het volste vertrouwen in hun oordeelsvermogen. Onze eigen mening houden we graag voor onszelf.

Afbranden

Dat geldt niet voor iedereen. Er is een groep paardenliefhebbers die niets liever doet dan luidkeels van zich te laten horen. Op sociale media welteverstaan, want daar kan je veilig van achter je bureau jouw ongezouten kritiek op de wereld loslaten. Kritiek die vaak gebaseerd is op het bekijken van een dressuurproef op een piepklein telefoonschermpje, vér verwijderd van de echte dressuurring. Daardoor is het al technisch onmogelijk om een goed oordeel te geven, los van het vaak ontbreken van voldoende kennis. Dat weerhoudt de kritikasters er echter niet van om de dressuurcombinaties helemaal af te branden.

Niet de werkelijke situatie

 Ze fileren met het grootste gemak de top dressuurcombinaties van de wereld, alsof ze dagelijks zelf de sterren van de hemel rijden. Een enkeling neemt ook nog de moeite om zijn of haar betoog te illustreren aan de hand van een foto of screenshot met daarop lijnen getekend die moeten aangeven hoe slecht dat bepaalde paard gereden werd. Op basis van een beeld van één honderdste seconde! Je zou voor de grap eens de foto’s moeten bekijken van een galopperend paard. Op de helft van deze foto’s lijkt een fysiek onmogelijke situatie af te spelen, waardoor je zeker weet dat het paard een seconde erna op zijn snufferd moet zijn gevallen. Gelukkig zijn het maar foto’s en bleef het paard op vier benen staan. Maar het geeft wel aan dat het gebruik van foto’s op geen stukken na de werkelijke situatie weergeeft.

Respect

En wat heb je er aan om een ruiter of amazone zo af te kraken? Ook al zou je gelijk hebben en lijkt de verrichting in de ring meer op een dansende beer dan een prima ballerina. Ik heb me ook wel eens verbaasd over de hoge punten die een combinatie kreeg. Maar we hebben afgesproken dat er juryleden zijn die het oordeel mogen geven over wat zij in de ring zien. Dat is nou éénmaal hoe we onze sport hebben ingericht. Het zou wat zijn als er na de proef door het hele publiek een oordeel zou moeten worden gegeven. Ik gun iedereen zijn plezier in onze mooie sport, maar stel je sportief op, respecteer het oordeel van de jury en geniet van de schoonheid, de lichtvoetigheid en de prachtige paarden in de ring.

Door dressuurtrainer en -ruiter Henk Jan Vroom

Foto archief