Column Denise Dekens | “Wie gaat er nog op paardrijles?”

Alle boeren langs in de buurt

“Ik weet nog dat toen ik op de lagere school zat, alle meiden wilden ponyrijden. Voordat ik mijn eerste pony kocht, waar ik hard voor gespaard had, ging ik alle boeren af om te vragen of ik hun paarden mocht verzorgen. Ik bracht ook al mijn vrije uren en weekenden op de manege door, om de hele dag klusjes te doen en bij mijn lievelingsdieren in de buurt te zijn. Paarden, dat had echt iets magisch en niet alleen voor mij! Als ik nu om me heen kijk in de klassen van mijn dochters, dan mist die paardenpassie compleet.”

Wie gaat nog op paardrijden?

“Er zijn maar heel weinig jonge meiden of jongens die paardrijden, op hun scholen. Wie gaat er tegenwoordig nog paardrijden, vraag je je dan af. Het zijn vooral de kinderen van ouders die al paardreden of eigen paarden hebben. Die brengen de passie nog over op hun kinderen. Zo gebeurt het bij ons thuis ook. Maar juist dat leren op de manege, dat wordt steeds minder gedaan. Er zijn ook steeds minder maneges. De kosten blijven stijgen en de regels worden steeds strikter. Veel maneges kiezen daarom een andere insteek voor hun paarden accommodatie.”

Zorgelijke situatie

“Eigenlijk is dat wel een zorgelijke situatie, want als er aan de onderkant geen nieuwe ruiters en amazones bij komen, heeft dat invloed op werkelijk alles. Niet alleen op de continuïteit van de (top)sport, maar ook op de fokkerij, handel, paard gerelateerde beroepen en winkels. Boven alles is het gewoon zonde dat de jeugd niet meer opgroeit met paarden. Ze kunnen zoveel van ze leren! En als de liefde voor paarden eenmaal in je hart zit, raak je die niet meer kwijt en wordt die liefde weer doorgegeven aan anderen. Het is tijd voor actie, maar hoe?”