Mercedes de Rooij: “Door de groep krijg je de bevestiging dat je niet alleen bent”
DressuurBron: Hoefslag (overname zonder bronvermelding en toestemming via webredactie@mediaprimair.nl niet toegestaan)
Eerste eigen paard
"Via mijn familie kwam ik in contact met de paardensport, ik was meteen enthousiast en ben gaan lessen op een manege. Vervolgens ben ik gaan rijden bij een vereniging en van het een kwam het ander. Op een gegeven moment was ik 21, ging ik het huis uit en zei mijn vriend: "Als jij denkt dat je met jouw salaris een paard kan onderhouden, dan moet je dat doen.€ Ik wist natuurlijk niet hoe snel ik naar boven moest rennen en achter mijn computer moest duiken om mijn zoektocht naar mijn nieuwe topper te starten€, vertelt de Rooij lachend.Trots
[caption id=”attachment_183249” align=”alignright” width=”300”] Mercedes de Rooij en Erben © Foto 4u[/caption] Het paard dat ze destijds kocht heeft de amazone niet meer, maar na dit paard kocht ze Erben, waar ze nu nog steeds succesvol mee rijdt. "Toen ik hem kocht was het een tweeënhalf jarige hengst. Ik heb hem zelf zadelmak gemaakt en opgeleid tot waar hij nu is, dus stiekem ben ik daar wel een beetje trots op€, lacht ze.
Syndroom van Ramsay Hunt
In 2017 werd er bij de amazone het Syndroom van Ramsay Hunt vastgesteld. "Het is een virusinfectie die op hersenzenuwen gaat zitten. Ik heb door vestibule ataxie veel last van mijn evenwichtsorgaan en concreet betekent dit dat mijn zenuwen die de informatie naar mijn hersenen door moeten spelen, het allebei niet meer doen. Ik zeg altijd "Mijn evenwicht is stuk€, maar eigenlijk doen mijn organen zelf het heel goed, alleen de computer verbinding naar boven werkt aan beide kanten niet meer. Voor mij maakt dat dat ik nul balans heb. Dat is dan ook het grootste mankement dat ik bij het paardrijden ondervind. Ik heb nog meer neurologische dingetjes, maar voor het paardrijden zijn het krachtverlies en de vestibule ataxie de grootste belemmering€, legt ze uit.‘Ik probeer het gewoon’
"Na mijn diagnose kon ik niet zoveel, maar ik zag wel een video van Esra de Ruiter voorbij komen waarin zij uitlegoede waar zij allemaal last van had. Toen dacht ik; hey! Ik heb best wel wat gelijkenissen met haar, ook al hebben we compleet wat anders. Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik haar een mailtje gestuurd met mijn hele verhaal en daarbij de vraag hoe zij het allemaal doet met paardrijden. Ik ben naar haar toe gegaan en we hebben drie uur lang zitten babbelen over van alles en nog wat. Dus dat was mega fijn! Esra heeft mij toen gewezen op de para sport en het feit dat je je kunt laten keuren. Op internet stond wel een lijst met aandoeningen of klachten die je moet hebben om in aanmerking te komen voor een classificatiekeuring of een Grade. Ik zag daar ataxie tussen staan en toen dacht ik; ik probeer het gewoon!€Onwetendheid
Ze vervolgt: “In 2019 ging ik naar de keuring en daar zaten twee artsen die natuurlijk ook verstand hebben van de paardensport. Je kunt aan hen een heleboel vragen en ze hadden ook een grote map met allerlei beeldmateriaal van de hulpmiddelen die je kunt gebruiken. Voor ons als para ruiters is het lastig om die hulpmiddelen daadwerkelijk ook aan te schaffen. Wij lopen niet zomaar een ruitersportzaak binnen met de vraag: "Ik mankeer dit, wat heb je daar voor?€. Ik mag bijvoorbeeld rijden met lus-teugels. Ik wist wel dat er van die jachtteugels bestonden, maar dat is verre van ideaal eigenlijk. In eerste instantie heb ik die wel aangeschaft omdat er niks anders op de markt was. Op internet was er ook weinig over te vinden, dus ik wist het niet meer zo goed.€Research
"Uiteindelijk ben ik een Bokt-groep tegengekomen een daar zaten veel meiden in die dispensatie hebben. Daar kwam ik op een dag Marieke den Haan tegen. Zij had een beetje hetzelfde probleem als ik. Zij reed ook in de rondte met die jachtteugel, maar vond het eigenlijk ook niet te doen.€ Na veel research en telefoontjes vonden ze amazones in Engeland een geschikte teugel. "Omdat je niet weet wat voor je werkt, wil je natuurlijk ook dingen uitproberen. Als je bijvoorbeeld aan een zadelmaker, zonder referentie, uit moet gaan leggen €˜dit moet het worden', dan werkt het niet. Op dat moment had ik zoiets van: Dit moet anders.€ [caption id=”attachment_183254” align=”alignleft” width=”300”] Mercedes de Rooij en Erben[/caption]
Als een lopend vuurtje
"Toen bedachten Marieke en ik de Facebook-groep Ruiters met een Lichamelijke Beperking. Ik ben van mening dat een brutaal mens de halve wereld heeft. Ik snap dat niet iedereen zo is, maar het is in dit soort situaties wel makkelijk. Zo heb ik ook contact gezocht met Frank Hosmar en na een tijd had ik al best wat para ruiters in mijn netwerk. Toen heb ik alles en iedereen die wat met de para sport te maken heeft, uitgenodigd voor de groep. We lanceerden de pagina tijdens de para-avond op Indoor Brabant en het nieuws dat onze groep bestond, ging als een lopend vuurtje op de tribune rond. Het was een instant-hit en inmiddels zitten we bijna aan de 300 leden en er zijn ook een heleboel kaderleden lid.€Hulpmiddelen bijbel
De opzet van de groep is dat iedereen zich voorstelt en vertelt wat zijn of haar beperkingen zijn. Eigenlijk met het doel dat je ook dingen kunt herkennen en ervaringen kunt delen. Als je de groep opent, zie je een document waarin alle hulpmiddelen die mensen bij De Rooij of Den Haan hebben aangemeld worden vernoemd. Er staat een plaatje bij, er staat waar het te koop is, wat de prijs is en dat soort dingen. "Een soort hulpmiddelen bijbel€, lacht de amazone. De visie die ik erbij had toen ik begon, is ook echt wat het nu is geworden.”Kopstukken
“Als je een beperking hebt loop je er niet mee te koop, dus als je iets wil vragen over hoe of wat, is het altijd maar de vraag of de ander daar ook open voor staat. In de groep zijn we allemaal hetzelfde. We hebben al heel veel positieve reacties gekregen! Het gaat over praktische problemen waar je tegenaan loopt, maar laatst postte iemand ook over een negatieve ervaring met een jury. Dan ben ik wel heel blij dat al die kopstukken van de para sport ook meelezen en er bij hen ook lampjes gaan branden.€Je bent niet alleen
[caption id=”attachment_183297” align=”alignright” width=”285”] Mercedes de Rooij en Erben[/caption] "Glasten Krapels kan zijn eigen cap bijvoorbeeld niet dichtdoen en een meisje in de groep had hetzelfde probleem. Uiteindelijk zijn ze uitgekomen bij een cap die in Amerika op de markt is en werkt met een magneetsluiting. Er komen hele mooie dingen uit voort, maar wat ik het vaakst hoor is dat mensen het fijn vinden om een uitlaatklep te hebben en dat ze hun verhaal kunnen delen. Het voelt soms alsof je de enige in de wereld bent, omdat je tegen zoveel dingen aanloopt. Maar omdat je toch leest dat anderen tegen hetzelfde aanlopen, voel je de bevestiging dat je niet alleen bent€, besluit De Rooij haar verhaal. Tekst: Elaine Duurham
Foto: Privébezit
