Janiek de Lange: “Ik had de sfeer in de subtop me anders voorgesteld”

‘De gok gewaagd’

Janiek kocht de ruin toen hij drie jaar oud was in maart 2014. “Hij was net zadelmak en hij was mijn eerste eigen paard nadat ik van de pony’s af kwam. In eerste instantie wilden we een ouder paard met meer ervaring, maar het bleek lastig om een goed paard te vinden voor een goede prijs. We hebben de gok gewaagd en Gino hebben we eerst bij iemand anders neer gezet. Hij werd daar verder doorgereden en ik wilde graag dat het goed gebeurde. Gino was toen al heel braaf, maar ik vond het zelf nog wel heel spannend.”

Intensive care

In december 2014 reed Janiek zelf op het jonge paard waarbij ze er hard vanaf viel. “Ik heb twee dagen op de intensive care gelegen met hersenletsel. Toen ik daar van moest herstellen hebben we besloten om hem naar een andere ruiter te brengen om door te rijden voor de verkoop. Ik moest revalideren, had mijn examenjaar op school en wilde daarna graag geneeskunde studeren. Dat werd met een jong paard te veel voor mij. In die tijd kwam ook mijn oude pony op mijn pad en die hebben we teruggekocht. Daar kon ik weer vertrouwd op rijden. Ik ben gelukkig volledig hersteld van mijn val, alleen weet ik niet wat er op dat moment gebeurde. Het was koud, hij was jong en ik ging er zonder longeren op, dat was op dat moment teveel.”

Groninger kampioen

Vier jaar later in 2018 was de Andretti-zoon nog niet verkocht. “Ik zat safe op school na een positief bindend studieadvies. Het begon weer te kriebelen en onder begeleiding van Nynke Tilma ben ik hem weer gaan rijden en heb ik het vertrouwen in hem teruggekregen. In september 2018 reden we onze eerste Z1 dressuurwedstrijd. Gino was in de tussenliggende jaren doorgetraind en verder opgeleid. In januari reden we onze eerste Groninger kampioenschappen en we werden kampioen in het Z2. Dat was een emotioneel moment, maar ik was ook heel erg blij. We hebben een jaar Z2 gereden en het volgende indoorkampioenschap reden we ZZ-Licht en werden we weer kampioen. We hebben nu twee jaar ZZ-Licht gereden.”

Vijfde prijs op het ZZ-Zwaar debuut 

Zonder verwachtingen

“De breedtesport is heel gemoedelijk en gun je elkaar de overwinning. Ik was bang dat ik niet op mijn plek zou zijn in de subtop tussen alle professionals. De Groninger kampioenschappen vallen weg in het ZZ-Zwaar en de regionale wedstrijden waar ik altijd heen ging. Ik was bang dat ik niet op mijn plek zou zijn in de subtop, maar het viel me heel erg mee. Op het parkeerterrein kwam een ruiter me helpen en op weg naar het voorterrein ook. Dat was ik niet gewend, iedereen was zo behulpzaam. Ik ging er zonder verwachtingen heen want ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten. Er reed een sterk deelnemersveld mee en het doel was de middenmoot”, vertelt ze.

Sterke galop

De amazone had niet de goede voorbereiding voor de wedstrijd zoals anders. “In de proeven slopen nog wat fouten in de dubbeltellers. Een paar dagen na het NK besloot ik om me voor de subtop in te schrijven. Ik had alleen de losse onderdelen geoefend en niet de proef gereden. Gino denkt altijd goed mee en nu kwam er ineens wat anders dan dat hij verwachtte. Hij kan hele goede wissels springen, als ik nog meer op de series ga oefenen wordt dat zeker een hoogtepunt. Hij is het sterkst in de galop en we kregen mooie cijfers voor de uitgestrekte galop. De jury vond ons een leuke combinatie en ik mag nog wat meer oefenen met de gedragenheid. Ik train bij Christa Larmoyeur en ik ga probeer zo vaak als mogelijk te lessen.”

Groningerkampioen 2020 in het ZZ-licht samen met moeder, vader en opa

In tenue

“In de subtop gaan sommige dingen wel anders dan in de breedtesport. Ik had op de startlijst gezien dat er met hoofdstelnummers werd gewerkt, maar waar ik geweest ben kreeg je die. Dat bleek nu niet zo te zijn. Gelukkig waren er genoeg winkeltjes waar ik ze voor de proef kon kopen. Ook bij de prijsuitreiking gaat het net anders. Je moet dan in tenue verschijnen en ik zat nog rustig te wachten in mijn gewone kleding. Dat werd dus gauw omkleden. Ik reed tegelijk met Diederik van Silfhout in de losrijbaan en ik had mijn moeder gevraagd om heel subtiel een foto te maken. Ik voelde me net een pennymeisje. Het was voor mij zo bijzonder om tussen zulke professionals te rijden. Dat had ik nog niet eerder mee gemaakt. Het mooiste is om ooit Grand Prix te worden, maar misschien moet ik de Lichte Tour eerst als doel stellen. We zijn een echt team op wedstrijd, mijn vader en moeder gaan vaak mee en mijn opa komt kijken. Ik geniet van wat er komen gaat en deze ervaring pakt niemand me meer af!”

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via hoefslag@mphorses.nl is niet toegestaan.

Foto: Digishots / Janiek de Lange