Stalondeugden en nu?

In tegenstelling tot wilde paarden hoeven stalpaarden niet te zoeken naar voedsel, staan zij een groot deel van de dag binnen, leveren ze een relatief korte krachtsinspanning en hebben vaak minder sociale contacten. Als gevolg van verveling en stress kunnen paarden stalondeugden of ook wel stalgebreken ontwikkelen. 

Wat zijn stalondeugden en zijn deze gedragingen weer af te leren?

Stalondeugden werken verslavend

Stalondeugden zijn dwangmatige gedragingen die een paard op stal of in de weide uitvoert. Door het uitvoeren van deze gedragingen komt het stofje endorfine vrij in de hersenen. Endorfine werkt rustgevend, verdovend en verslavend. Sommige stalondeugoeden zijn zogenaamde stereotypieën: schijnbaar doelloze herhaalde gedragingen die los staan van een oorzaak.

De bekendste stereotypieën zijn:

• Boxlopen

  Bij het boxlopen loopt het paard heen en weer of in een cirkel in de weide of stal, en volgt daarbij vaak een vast patroon. Het paard kan dit in soms uren volhouden zonder te eten of te drinken, totdat het baadt in het zweet.

• Weven

  Wanneer het paard afwisselend het linker- en rechterbeen belast en het lichaam hiermee heen en weer zwaait, kan er sprake zijn van weven. Het gaat hier om langdurige vertoning (minuten tot uren) van het gedrag en dus niet over enkele schommelingen.

• Luchtzuigen en kribbenbijten

  Bij het luchtzuigen houdt het paard zijn hoofd in een bepaalde houding en zuigt het de lucht naar binnen. Wanneer het paard hierbij de tanden vastzet op een hard object zoals de rand van de voerbak of hout in de box, dan noemen we dit kribbenbijten. Kribbenbijters beschadigen het gebit door dit gedrag.

Stalondeugden afleren

Gedrag is niet eenvoudig af te leren. In het geval van stalondeugden is het van belang om de natuurlijk e leefomstandigheden zoveel mogelijk na te streven. Dit kan bijvoorbeeld door een dagelijkse weidegang, de mogelijkheid om continu ruwvoer te eten, veel beweging, sociale contacten met andere paarden, afwisselende training en speeltjes om verveling tegen te gaan. 

Bron: De Hoefslag