"De combinatie van paarden en ouderenzorg is onze liefde"
AlgemeenZieke tante
"We hadden samen al een paardenbedrijf", begint Van Vuuren te vertellen. "We fokten paarden, richtten ze af, reden er wedstrijden mee en verkochten ze. Dit deden we naast ons werk, Noudje was toen nog dierenarts en ik was basisschoolleerkracht." Ongeveer 16 jaar geleden veranderde er iets in het leven van de dames. "Mijn tante kreeg alzheimer, brak haar heup en moest naar een verpleeghuis. Zij vond het daar verschrikkelijk, dat was een hele nare ervaring voor zowel haar als ons." Van Bussel gaat verder: "Doris zei tegen mij: 'Als het mijn moeder was, dan haalde ik haar naar huis'. Ik had in die tijd twee jonge kinderen, dus dat was best lastig. Ze is toch bij ons komen wonen, en er waren wat ups en downs, maar in zijn algemeenheid was het een hele positieve periode."Dagbeleving
Op een gegeven moment kreeg de moeder van Van Bussel ook dementie, en kwam ook zij bij het gezin in te wonen. "Ondertussen waren we ook heel druk met de paarden. We hadden altijd al affiniteit met oudere mensen, en vroegen ons af of we daar niet iets mee konden doen. Zo zijn we tien jaar geleden ons bedrijf opgestart vanuit de dagbesteding, of hoe wij het liever noemen: dagbeleving. Ondertussen hebben we heel veel gebouwd en verbouwd, maar er wonen nu ook mensen die hun hele leven al met paarden bezig zijn. De een is commandant geweest, de ander heeft heel goed gesprongen en weer een ander heeft een manegebedrijf gehad vroeger. We begonnen met dagbesteding, maar daarna zijn er ook mensen permanent komen wonen. Ze wonen nu niet meer bij ons in het gezin, maar het is nog steeds heel knus en gezellig."Eigen pony mee
De 60 mensen op Ouderenlandgoed Grootenhout wonen verdeeld over acht boerderijen. Twee van deze boerderijen hebben een grote paardenfaciliteit. "De paarden zijn dus op hetzelfde bedrijf als waar onze ouderen lopen", lichten de onderneemsters toe. "De mensen komen in de stallen, borstelen soms de wat oudere paarden, kijken naar het rijden en we hebben zelfs iemand die altijd de stallen aanveegt." Een aantal jaar geleden kwam er zelfs iemand op het landgoed wonen die zijn eigen pony meenam. "Als zijn pony niet mee mocht, dan kwam hij niet. Dus de pony kwam mee. Deze man is autistisch, dus hij had iedere dag hetzelfde ritueel met zijn paard. Tot zijn paard doodging, en wij dachten dat hij heel veel verdriet zou hebben. We vroegen hem of we een nieuw paard voor hem zouden kopen. Hij antwoordde met 'nee' en toen was het klaar."Aanwijzingen
Omdat een aardig aantal mensen dat op het landgoed woont ook zelf wat met paarden heeft, delen de amazones hun passie met de bewoners. "Als je zelf altijd aan wedstrijdsport hebt gedaan, of je kinderen, dan is er niets zo fijn om gewoon langs de kant in een zonnetje in de rolstoel te zitten kijken naar mensen die aan het paardrijden zijn. Ze geven ons zelfs aanwijzingen zoals 'vooruit!' en 'naar links!'", lachen Van Vuuren en Van Bussel. "En ze hebben er ook echt kijk op, want ze hebben het hun hele leven al gezien. Het is iets wat ze herkennen en wat ze altijd graag gedaan hebben, dat vinden ze fijn. Zo hebben we allemaal mensen die elkaar kennen van concoursen en van de rijvereniging. Die zitten bij elkaar en praten de hele dag over paarden, net zoals wij eigenlijk nu doen!"Heel waardevol
"Een van onze personeelsleden is nu bezig om een opleiding paardencoaching te gaan doen", vervolgen de dames hun verhaal. "Daar leert ze paarden in te zetten om de relatie tussen mens en dier, maar ook de relatie onderling, te verbeteren. De aanwezigheid van een paard, zeker bij de mensen die het niet gewend zijn, maakt indruk. Dat is heel waardevol en voor ons vrij makkelijk te implementeren, omdat we al geschikte paarden hebben. Tijdens het werken met de paarden zijn de mensen anders te benaderen. Het is niet helend, maar ze kunnen met het paard knuffelen en er een keer bij huilen. Ze gaan dingen vertellen die anders niet naar buiten zouden komen, en dat is heel waardevol", stellen ze.Verheugen
Over het ultieme doel zijn Van Vuuren en Van Bussel het eens: "We willen graag meer verbinding tussen de paarden en bejaarden, zoals we dat altijd zeggen. Dat hebben we natuurlijk al voor een groot deel voor elkaar gekregen. Dat was voor ons heel natuurlijk proces", aldus Van Vuuren. "We zijn allebei heel ondernemend om iets nieuws te doen", voegt Van Bussel daar aan toe. "Als je zit te wachten op de dood, ook al ben je niet ziek, maar doe je gewoon niks meer, dan is het over. Als je wat op de kalender kan zetten, dan heb je iets om je op te verheugen. Dat doen de paarden voor ze."Benieuwd naar Ouderenlandgoed Grootenhout? Deze zomer zullen Doris van Vuuren en Noudje van Bussel te zien zijn in de serie 'Het zal me een zorg zijn' op SBS6.
Tekst: Femke Verbeek
Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding en schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.
Foto: Joep ten Hove 
