Annique Wolfrat: “Na alles wat hij heeft meegemaakt, is hij er nu weer bovenop aan het komen!”

Opgroeien

“Ik heb Pallieter nu al zestien jaar”, begint Annique. “Ik vond zijn moeder altijd al heel erg gaaf en wist dat zij drachtig was, dus ik heb toen aan mijn ouders gevraagd of ik een veulen mocht kopen. Verbazingwekkend genoeg gingen zij daarmee akkoord. Ik ben bij zijn geboorte geweest en heb hem dus als veulen gekocht. Het is heel bijzonder om hem zo op te zien groeien. Ik heb hem alles zelf aangeleerd, dus dat is echt heel gaaf.”

Inslapen

“Een jaar of vijf geleden kwam ik zelf uit de running te liggen, waardoor Pallieter ook stil kwam te staan. Mijn verzorger deed nog wel wat simpele dingen met hem, maar hij werd niet meer echt serieus getraind. Een jaar of vier geleden kreeg hij een blessure in zijn nek die hele erge hoofdpijn veroorzaakte en ze niet onder controle kregen. Op een gegeven moment ging hij met zijn hoofd tegen de stroomdraden aan staan om de hoofdpijn te verlichten. Toen hebben we op het punt gestaan om hem in te laten slapen. Dit was echt geen leven meer.”

“Ik maakte me niet zo druk”

“Als een soort van laatste hoop hebben we toen een homeopatisch arts erbij gehaald en zij heeft hem enorm goed geholpen. Ik was in het begin heel sceptisch, maar ze heeft de hoofdpijn weten weg te halen. Maar daar stopte de pech niet. Ik begon anderhalf jaar geleden te zien dat hij achter wat slechter ging lopen. Dit soort paarden hebben daar nu eenmaal wat sneller last van, dus ik maakte me in het begin niet zo druk.”

“Super goed”

“Uiteindelijk hebben we hem toch op de foto laten zetten en toen kwamen we erachter dat hij beginnend spat had. Hij liep toen echt heel slecht en kon linksom niet meer aangalopperen. We hebben hem daarom eenmalig laten inspuiten tegen de spat en eigenlijk is hij sindsdien weer gaan opknappen. We hebben heel rustig opgebouwd, dus het revalidatietraject heeft lang geduurd. Na alles wat hij heeft meegemaakt, is hij er nu echt weer bovenop aan het komen. Sinds iets meer dan een half jaar mag ik zelf ook weer rijden en dat gaat super goed. Hij loopt nu echt de sterren van de hemel”, vertelt ze trots.

Wedstrijdspanning

“Onlangs hebben we voor het eerst in tien jaar weer een wedstrijd gereden! We zijn daar vroeger mee gestopt, omdat Pallieter heel gespannen was. Hij was natuurlijk nog jong, dus hij vond alles heel erg spannend, waardoor het voor ons beide echt niet leuk was. Sinds kort staan we op een stal die zelf KNHS-wedstrijden organiseert, dus dat zag ik echt als een kans. Zo zou hij niet de stress van een andere locatie hebben en konden we gewoon eens kijken hoe het ons nu, na al die jaren, af zou gaan. En het was echt waanzinnig! We reden meteen een winstpunt in de B, dus ik was super trots op hem. Het feit dat we dit gewoon thuis kunnen doen, maakt voor ons de drempel een stuk lager.”

Paard van goud

“Irish Cobs staan over het algemeen bekend als hele rustig paarden, maar dat is hij absoluut niet. Pallieter is zelf heel erg pittig. Aan de hand is hij vaak heel heftig, maar zodra je erop gaat zitten, gaat hij voor je door het vuur. Mits je kunt rijden, want als je dat niet kunt, gaat hij je natuurlijk uittesten. Als je kunt rijden, rij je zo met hem weg. Het is echt een paard van goud. Ik wil daarom vooral gewoon heel veel van hem genieten. We blijven lekker wedstrijden rijden, maar ons hoofddoel is leuke herinneringen maken”, sluit Annique af. 

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan  

Foto: Annita Tock