Subtop | Jose Dingemanse: “Ik ben mega trots, maar wil nu ook verder”
DressuurBron: Hoefslag (overname zonder bronvermelding en toestemming via webredactie@mediaprimair.nl niet toegestaan).
Alles geven
"Toen ik hoorde wat mijn score was zei ik nog tegen mijn kinderen: "Hoe blij kun je zijn als je op je 48ste dit toch nog bereikt hebt?!". Ik heb Edison zelf gefokt en ik heb er heel veel mee afgezien, maar nu kloppen eindelijk de puzzelstukjes en valt alles op z'n plek." Dit was ook te zien op het protocol. "We kregen voor het eerst achten voor de pirouette! Daar ben ik nog steeds super trots op. Verder liep Edison hele fijn en ging het gewoon lekker." Ze vervolgt: "Weet je wat het is? Ik ben geen topruiter en mijn paard is geen ballerina, dus we moeten echt iedere wedstrijd alles geven. Maar als het eenmaal gaat, gaat het goed. Edison zou eigenlijk nog wat meer gedragen mogen lopen, maar ik ben al heel blij met het feit dat we de Lichte Tour hebben bereikt."Hobbelige weg
Dingemanse heeft haar paard zelf gefokt. "Hij is al zijn hele leven bij mij, maar er zijn echt wel momenten geweest dat ik dacht; €˜waar ben ik aan begonnen?'. Het is een Oscar x Jazz en hij reageert enorm op mijn spanning. Vroeger was het dus ook niet raar als hij steigerde of op de volte bij €˜E' ineens een andere kant op ging. Het was echt lastig. Maar door zelf en samen met mijn instructrice te werken aan die spanning te laten afvloeien, hebben we dit toch samen bereikt. Daarom vindt iedereen het mega knap dat we ondanks alles hier zijn gekomen. Een paar jaar geleden stonden we nog steigerend aan de bakrand", vertelt de amazone lachend verder. "Edison is geen stout paard, maar het is een heel gevoelig beestje dat enorm op mij reageerde. Die tijden zijn nu gelukkig voorbij."Ook een voordeel
Door de corona maatregelen valt er voor de combinatie ook een andere stressfactor weg. "Tijdens de normale wedstrijden had ik best wel last van spanning en stress. Als er dan publiek rondliep of stond te kijken, was ik veel meer bezig met €˜oh die is er! En die is er ook', dan met het rijden van een goede proef. Ook voelde ik de druk heel erg. Nu is er helemaal niemand", lacht de amazone. "Het is net een trainingsrondje."Gewoon gaan
"Om van die ontzettende spanning af te komen hebben we een aantal dingen gedaan. Eerst ben ik teruggegaan naar mijn oude instructrice bij Stal Nijpjes. Maar daarnaast ben ik ook veel meer proeven thuis gaan oefenen en heb ik wat homeopatische dingen geprobeerd. Dat laatste zat denk ik vooral tussen mijn oren, maar dat maakt niet uit. Ik zei vaak tegen mezelf: "Je kan het gewoon. Niet zeuren. En gaan nu!"Goed karakter
Edison's karakter brengt ons waar we nu zijn. "Het is een prachtig beest om te zien, maar zijn gangen zijn eigenlijk vrij normaal. Ik ben altijd heel eerlijk geweest over mijn paard. Vroeger had ik een olifant en we gaan nu wel richting de ballerina. Edison wil het nu voor me doen en dat is het belangrijkste. Het is een paard van 1.74m met een heel mooi front, maar hij blinkt niet uit in bepaalde oefeningen. Daarom is het, ook na alle ellende die we gehad hebben, super dat we hier zijn aangekomen."Verder
Over haar dromen en doelen vertelt ze: "Ik ben weken, maanden, jaren met buikpijn naar mijn paard toe gereden en iedereen vond dat ik hem weg moest doen. Maar ik dacht; ik heb hem gefokt, ik vind hem mooi, dus ik wil hem hebben. Toen het wat beter met ons ging had ik het ZZ-Licht als doel gesteld. We hebben vanwege de corona-maatregelen en een blessure aan mijn rug best een tijdje in het ZZ-Zwaar gereden, maar nu mogen ook Lichte Tour. Ik ben ontzettend trots, maar ik wil ook verder!", besluit de Zeeuwse lachend. Tekst: Elaine DuurhamFoto: DigiShots
