“Tijdens de vrijheidsdressuur voel ik me ook helemaal één met mijn paard” *video*

Watze

Marjolein wilde altijd al een jonge Fries en via haar vriendin Saskia Meinema stuitte ze op Watze (v. Bartele), een bijna 4-jarige hengst. “Ik was meteen tot over mijn oren verliefd op hem!”, vertelt Van den Berg. “Hij was goed zadelmak, en braaf en lief. Toen ik er de eerste keer op ging thuis, was hij gespannen, maar ik vertrouwde het wel. Dat was een inschattingsfout. Ik zat er nog geen seconde op, of hij ontplofte en ging er als een dolle vandoor.”

Fysieke én psychische gevolgen

De amazone liet zich van Watze’s rug vallen. Ze belandde bovenop de stroomdraad van de paddock, waardoor ze haar paard moest loslaten. Watze zag zijn kans om over haar heen naar de andere paarden te springen. ‘Eén van zijn hoeven  met hoefijzer - kwam op mijn voorhoofd terecht. Ik hoorde iets kraken en dacht: ‘Mijn schedel!’” 

Een scan wees uit dat haar hoofd nog ok was. Omdat er een heel stuk huid los lag, leek het erger dan het was. De grote wond herstelde, hoewel Van den Berg ruim een jaar lang geen gevoel had op die plek. Daarnaast had ze waarschijnlijk een nekhernia opgelopen. Ze kampt met 40% gezichtsverlies, ook door het ongeluk. Dat waren de fysieke gevolgen€¦ Maar de schade tussen haar oren was vele malen groter. Van den Berg: “Eén moment, in het ziekenhuis, worstelde ik met het idee dat ik Watze maar moest verkopen, nu we nog geen band opgebouwd hadden. Maar toen zag ik hem weer, en nee, zo’n geweldig paard kon ik toch niet wegdoen! Bovendien kon hij er niet veel aan doen, ik had hem voordat ik opstapte even moeten longeren €¦”

Grondwerk

“Langzamerhand ging het beter en ik probeerde toch weer te gaan rijden”, vertelt Van den Berg. 

“Maar al snel ging het opnieuw mis. Op een snikhete dag lag ik er weer af, waarschijnlijk omdat Watze gestoken werd door een horzel en daar heftig op reageerde. Weg vertrouwen. 

Ik dacht: “Als ik er nu een vriendin op laat rijden, dan kan ik zien dat het best gaat, en dan ga ik er ook gewoon weer op. Ook dat werkte niet. Dat Watze tijdens het uitladen bovenop mij sprong, hielp ook niet. Weer lag ik in de lappenmand. Zo’n stom incident€¦” In de periode dat ze niet reed, bouwde Van den Berg wel een enorme band op met haar paard. 

“Na het ongeluk ben ik veel met hem gaan spelen. Door grondwerk met hem te doen, en vrijheidsdressuur, reageert Watze op elke minimale beweging van mijn lichaam en op mijn stem. Hij pakte dat werk binnen no time op; hij is zo slim en gevoelig.”

Natural Horsemanship

Waarom grondwerk? “Zo’n twintig jaar geleden zag ik een film over Natural Horsemanship van Klaus Hempfling en daar was ik diep van onder de indruk. ‘Ooit wil ik dit ook kunnen’, dacht ik en ik heb me vanaf die tijd verdiept in het gedrag van paarden. Ik begon met het volgen van lessen van de 7 games van Pat Parelli. Toen ik dat onder de knie had, richtte ik me meer op dressuur met mijn toenmalige paard, maar Natural Horsemanship bleef trekken.”

En dus bekeek ze dvd’s van gedragsgoeroe’s zoals Anja Beran, en woonde ze twee keer een clinic bij met Bent Branderup. “Tegenwoordig haal ik veel informatie uit het boek van Greetje Hakvoort. Iemand die mij ook erg inspireert, is Warwick Schiller. Ik oriënteer me dus heel breed wat gedrag, grondwerk en vrijheidsdressuur betreft.”

Nieuwsgierig paard

“Watze is heel leergierig en als ik start met een nieuwe oefening dan heeft hij het vaak zeer snel onder de knie en biedt hij het maar al te graag aan... soms te graag... Met grondwerk doe ik veel schouderbinnenwaarts en travers aan de hand om hem sterk en recht te maken.Een moeilijke oefening als ‘vanaf een afstand’ achterwaarts gaan, biedt hij zomaar aan. Als ik mijn vinger opsteek, is hij daar al op gericht. Als ik buiten op het erf aan het werk ben, is hij zo attent op me, hij let op alles wat ik doe en reageert op mijn bewegingen.”

EMDR

Tijdens het grondwerk met Watze probeerde de amazone herhaaldelijk het rijden weer op te pakken, maar: “Zodra ik mijn been over het zadel had, blokkeerde ik volledig, ik trilde letterlijk van angst, noem het maar gerust doodsangst.” Ze had haar paard inmiddels anderhalf jaar, het is najaar 2020, als een kennis haar tipt over EMDR-therapie. 

“Ik reageerde vrij sceptisch, want vanwege corona moest die therapie via het beeldscherm plaatsvinden. Hoe kon nou zoiets groots als een enorme angst via de laptop opgelost worden?” Een uur lang duurde de EMDR-sessie. “Tijdens die sessie was ik ongelooflijk emotioneel, ik kon alleen maar huilen. En dat terwijl ik telkens vrij nuchter alles kon beschouwen, ik had eigenlijk nooit iets anders gevoeld dan frustratie dat het me niet lukte met Watze.”

“Geen blokkades meer”

Op aanraden van haar EMDR-therapeut nam ze drie dagen rust. “Dat was ook nodig, want ik was volkomen uitgeput. En na die drie dagen ging ik er weer op. Ik voelde he-le-maal niks, geen angst, geen blokkades, het was alsof er niks gebeurd was en ik opnieuw begon met Watze, totaal onbevangen. En dat terwijl Watze uit zijn plaat ging van een motor die voorbij raasde. En nog werd ik niet bang, er was niks aan de hand, ik kon dit aan. We reden allebei ontspannen verder, stap, draf, galop €¦ het was echt een wonder!”

Verbondenheid

Inmiddels rijdt Van den Berg weer frank en vrij op haar prachtige paard. “Maar ik hoef niet pe se weer dressuurwedstrijden te rijden met hem, zoals ik dat wel met mijn oudere Friese ruin Rex deed. Ik wil gewoon zo fijn mogelijk rijden, zodat we ons allebei happy voelen. Noem het maar natural horsemanship-achtig.” “Rijden is heerlijk, zeker als je paard goed op je (rij)hulpen reageert”, besluit Van den Berg. 

“Maar tijdens de vrijheidsdressuur voel ik me ook helemaal één met hem. Ik vind dat nu misschien nog wel leuker dan erop zitten.... wat is dat machtig om zo met je paard te mogen spelen en zo’n verbondenheid met hem te voelen!”  

Foto: Privébezit