PhinnePhinne op de kliniekPhinne
PhinnePhinne op de kliniekPhinne

Veulentje Phinne kreeg pleuropneumonie: ‘Ze had maar 20% kans op overleven’

Algemeen
Advertisement
Op 16 juni 2020 verwelkomden de zusjes Martine Veenendaal en Roeline Wenneker-Veenendaal hun zelfgefokte merrieveulen Phinne (Ibolensky x Campbell VDL). Maar half februari merkten ze dat hun 8 maanden oude Phinne niet lekker was. Het ging van kwaad naar erger en de zusjes moesten zich op het ergste voorbereiden.

€˜Hoge koorts'

Martine Veenendaal vertelt: €˜We merkten tijdens het voeren dat Phinne zwaar ademde en een flinke snotneus had. Ze bleek 40 graden koorts te hebben. De dierenarts gaf aan dat we haar Metacam moesten geven en daar knapte ze wel van op. 's Avonds had ze weer 40 graden koorts. De dierenarts dacht aan een virusje en wilde het nog even aankijken. Maar de dag erna had ze nog meer koorts. De dierenarts kwam erbij, heeft een koortsremmer ingespoten en bloed en een neusswab afgenomen.' €˜Van de koortsremmer leek ze weer wat op te knappen. Ze ging ook weer wat aan het hooi knabbelen. De volgende dat zagen we geen beterschap, Phinne had nog steeds hoge koorts en at veel te weinig. Lopen of liggen wilde ze niet, ze stond de hele dag maar in hetzelfde hoekje. Toen hebben we in overleg met de dierenarts besloten naar Utrecht te gaan. We gingen ervan uit dat ze daar konden bepalen waar ze last van had, goede antibiotica konden geven en dat ze dan snel weer op zou knappen, maar niets was minder waar...'

€˜Wisten niet of ze het zou halen'

€˜In Utrecht dachten ze aan droes of rhino, dus toen we daar aankwamen stond er een team in witte pakken klaar. Phinne moest meteen in isolatie en er werden foto's van de longen gemaakt. We mochten niet mee. Na een kwartier kwam een arts ons halen en die vertelde meteen dat het niet goed was. Ze wisten niet of Phinne het zou halen. Wat er precies aan de hand was, konden ze nog niet zeggen. Er moest nog een echo gemaakt worden. Toen we uiteindelijk naar Phinne gebracht werden, stond ze doodziek en met een groot deel van haar lijfje geschoren.' €˜Phinne bleek een longontsteking en een borstvliesontsteking te hebben. Haar hele borstholte zat vol met vocht of pus, dat wisten de artsen toen nog niet. Phinne zou maar 20 tot 30% kans op overleven hebben. Als ze het zou overleven, was het nog maar de vraag of ze nog de sport zou in kunnen. De behandeling zou lang duren en er zouden complicaties kunnen optreden waardoor ze het alsnog niet zou halen.'

€˜Overlevingskans maar 10%'

€˜Voor ons was het duidelijk, wij wilden meteen een behandeling opstarten. Phinne is zo bijzonder voor ons, die kans moesten we haar gewoon geven. Phinne kreeg meteen een drain in aan de linkerkant van haar borstholte, tussen het longvlies en het borstvlies. Dat was een spannend moment: als er pus zou uitkomen, was de kans op genezing nihil. Trillend op een krukje zaten we te kijken. Er kwam knalgeel vocht uit, gelukkig geen pus. Wel met hoge ontstekingswaarden en eiwitten. Alles moest dus gespoeld worden en Phinne werd meteen volgestopt met antibiotica. Daarna moesten we naar huis. Phinne kreeg een permanente drain en de artsen gingen haar borstholte spoelen. Achteraf hoorden we dat ze 3,5 liter vocht uit haar lijfje gehaald hadden.' €˜De volgende ochtend zouden we gebeld worden. We mochten door de coronamaatregelen niet op bezoek. Uiteindelijk belde de kliniek pas 's middags. Maar alles was goed gegaan en Phinne was zelfs al wat aan het eten. Ook de dagen erna waren de berichten positief en we mochten zelfs even op bezoek. De artsen benadrukten wel dat ze nog een lange weg had af te leggen. En helaas. Op donderdagochtend kregen we vroeger dan verwacht een telefoontje. Phinne had weer hoge koorts en was erg benauwd. Er zat aan de rechterkant weer veel vocht. ‘ [caption id=”attachment_193931” align=”aligncenter” width=”225”] Phinne op de kliniek[/caption] ‘We moesten beslissen of we daar ook een drain wilden laten zetten of de behandeling zouden stopzetten. We wilden haar toch weer die kans geven. Toen ik de dag erna naar haar toe mocht, vertelde de arts dat het echt niet goed ging. Phinne lag veel neer. Volgens de arts had ze nog zo'n 10% overlevingskans. We moesten er rekening mee houden dat ze het weekend niet zou doorkomen. Toen ik bij haar ging zitten, stond ze plots op en ging als een gek hooi eten. Ze ging ook drinken en scharrelde wat rond in haar stal. Bizar€¦ Maar de artsen zeiden dat we het moesten afwachten.'

€˜Naar huis!'

€˜De dag erna kregen we 's ochtends een telefoontje met voorzichtig positief nieuws. Phinne at en was actief. En nog een dag later was ook haar temperatuur weer gezakt. Op maandag konden de artsen de drain verwijderen en had Phine geen koorts meer. En een dag later hoorden we dat de antibiotica thuis ook konden geven, met een spuit in de mond. Zo hoefden we thuis niet te prikken. Ze at ook beter en ze mocht in Utrecht zelfs even de weide op. De artsen wilden haar tijdens het weekend nog in observatie houden en nog wat onderzoeken doen, en als alles goed was zou ze dan naar huis mogen.' €˜En op maandag mochten we haar ophalen! Wel met een enorme doos medicijnen en ze kreeg een dekentje op, maar ze mocht naar huis! Nog niet in de kudde, maar op de paddock met een vriendinnetje. Half april zouden we opnieuw naar Utrecht moeten voor controle.'

€˜Weer helemaal mis'

€˜Maar 2 weken later kreeg Phinne weer hoge koorts. We belden Utrecht en brachten haar daarheen. Ze bleek een abces te hebben, over de breedte van 5 ribben, als gevolg van verklevingen bij het borstvlies. Weer helemaal mis dus. De artsen planden een operatie in een paar dagen later, om het weg te halen en waarschuwden ons weer voor fatale complicaties.' €˜Maar gelukkig verliep alles goed, de artsen konden het abces leeg laten lopen. Er zat gelukkig helder vocht in, dus het kon gewoon met naalden zonder grote wond. Phinne moest nog in Utrecht blijven, maar het ging goed. Ze  had geen koorts, at goed en liep lekker op de  wei. En een paar dagen later mocht ze lekker mee naar huis!’ [caption id=”attachment_193933” align=”aligncenter” width=”300”]Phinne Phinne[/caption]

€˜Een en al genieten nu'

€˜Op dit moment gaat het supergoed. Haar temperatuur blijft keurig en ze eet als een malle. Een en al genieten hier! Ze staat weer lekker in de kudde buiten. Vanmiddag (op 22 april, nvdr.) zijn we op controle geweest in Utrecht. En dat ze zich beter voelde, was goed te merken! Ze was nog steeds braaf, maar er zat wel wat meer pit in! De arts was oprecht blij met hoe ze erbij stond. In de 4 weken dat ze nu thuis is, is Phinne gewoon bijna 50 kilogram bijgekomen. De arts hoorde ook niks verontrustends aan haar longen. Op de röntgenfoto’s is wel nog vanalles te zien, maar dat was ook naar verwachting. Ten opzichte van de laatste foto, nu 6 weken geleden, is het wel heel veel verbeterd. We mogen stoppen met de antibiotica en Phinne hoeft ook niet meer op controle. We moeten voorlopig wel even blijven temperaturen.’ ‘De arts zei ons ook dat hij eigenlijk geen beperkingen meer zag voor een sportcarrière. Dat moet de komende jaren nog blijken, maar het ziet er hoopvol uit. Een race op de baan in Engeland zal ze wel niet meer winnen, maar in die richting hadden we toch geen plannen!’ Bron: Hoefslag (Overname zonder bronvermelding en toestemming via webredactie@mediaprimair.nl niet toegestaan.) Foto’s: Martine Veenendaal
PhinnePhinne op de kliniekPhinne
PhinnePhinne op de kliniekPhinne